Çıldırtan Aşk-1.Kitap-(Harry Styles)

Çıldırtan Aşk-15.Bölüm

Herkese merhaba vote ve yorumlar için teşekkürleeer iyiki varsınız :D Imm şey .. Ben bir kaç gün yeni bölüm paylaşmayacağım birazcık dinleneceğim haberiniz olsun :D :D Sizi fazla bekletmemeye çalışacağım sadece BİR KAÇ GÜNCÜK :D Sizi seviyorum.

Yorum ve voteleri unutmayın! 

Yorum yapın Lütfeeen :(

Mutlimedia Ella uyanırkeeen :D 

Şarkıyı dinleyip okursanız iyi oluur :D (y)

Kalp kalp kalp :)

Bugün şanslı günümdeyim ha? Sabah hava gayet güzelken akşama doğru gökyüzünü gri bulutlar kaplamıştı. Sizin sen buna şans mı diyorsun dediğinizi duyuyorum! Herkes kapatsın çenesini! En azından gri bulutlar gökyüzündeyken ağladığım daha az belli oluyor. Göz yaşları iyi ki şeffaf yoksa onları gizlemek çok zor olurdu. Özellikle de benim gibi her gün onları kullanan biri için. Gözyaşlarının mor renkte aktığını düşünsenize? Ya da yeşil. Imm. Yeşil... Keşke yeşil aksaydı.. Ama onun göz renginde olmalı...

Ne diyorum ben? İyice romantik kız oldum. Ağlayıp duran, romantik, aşk manyağı... Ne ara böyle oldum ki? Aşk insanları değiştiriyor bence... Benim Harry'den önceki yaşamımla alakam yok. Önceden haftada bir eğlenceye gider diğer günler evde pinekler, insanlar için anket doldurur -bundan para kazanıyordum- yaşayıp giderdim tabi arada çocuklarla barda buluşur ve bazı şeyler kutlardık. 

Harry'den sonra hepsi silinip gitmişti. Genelde günlerim Harry'le geçiyor arada turlarda ona katılıyordum. Tüm medya ilişkimizi bildiği için pek fazla dışarı çıkmıyordum, çıktığım zamanlarda ise umutsuzca kaçıp saklanmakla zamanımı geçiriyordum.

Gözyaşlarımı silip saçma diye tabir edilen kafeteryanın önüne geldim. Hepsini unutmalıydım. Sadece arkadaşça bir buluşma olacaktı ve sadece yarım saatçik Harry'i beynimden uzaklaştırmalıydım. Sonra onun yanına gidip ona sağlam bir yumruk indirmeliydim ve belki sonra sarılıp uyuruz. Ne kadar romantik değil mi? Unutun gitsin. Bu çok öncedendi!

Andy'nin sağımda bar sandalyesinde oturduğunu fark ettiğimde yeşil gözyaşlarımı sildim ve kendimi zorla o tarafa yönlendirdim. Andy beni fark etmeden saatine bakıp meyve suyunu içiyordu. Yanına gidene kadar beni fark etmedi sonra bende yanına bir bar sandalyesi çektim ve oturdum.

'Fazla bekletmedim değil mi?' diye sordum ama sesim beklediğimden daha güçsüz çıkmıştı ayrıca kırçıllıydı. 

Andy gülümsedi ve saatine bakarak 'Sadece üç dakikacık.' dedi ardından yüzünü bana çevirdi. Sanki bir ölüye bakarmış gibi bakıyordu. Ağladığım bu kadar mı belli oluyordu? AH! KAHRETSİN! NE ZAMAN BEN MUTLU OLACAĞIM? Hiçbir zaman. 

'İ-iyi misin?'

Başımı salladım. 'İyiyim de sen niye Samara görmüş gibi bakıyorsun.'

'Çünkü şuan Samaraya benziyorsun.'

Alt çenem tekrar titremeye başladığında -bu ağlamak için bir hazırlık evresi- Andy barmenden ıslak mendil almıştı. Ağladığımı gördüğünde şaşırmış ve yavaş yavaş gözaltlarımı silmeye başlamıştı. Aptal kafam! Çıkmadan önce göz kaleme sürmüştüm! O akmıştı! Tabi ki de Samaraya benziyordum. Andy ne kadar cesur bir adammış! Ben olsam ayaklarımı popoma vurarak kaçardım.

Andy'de endişelenmiş 'Neden ağlıyorsun?' diye sormuştu. Ne diyecektim? Şuan aşırı derece birine her şeyi anlatasım vardı ama bu doğru kişi Andy miydi?