Het leven van Nizar en Danyal

Meet Danyal

"Danyal, lieverd. Wordt wakker. Je moet ontbijten", hoorde ik mijn moeder zeggen. "Ik deed mijn ogen open en keek haar aan. "Goeiemorgen", zei ik schor. "Goeie morgen", zegt ze zacht. Ze deed de gordijnen open en ruimde mijn kamer op. "Moet je niet gaan werken?", vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik heb vrij genomen." zei ze. Ik knikte en ging zitten op bed. "Neem een douche. Het zal wat opfrissen", zegt mama. "Is goed", zei ik en liep naar de badkamer, die aan mijn slaapkamer gevestigd was. Ondertussen hoorde ik mijn moeder in de slaapkamer stofzuigen en al. Ik was klaar met douchen en stapte de cabine weer uit. Ik trok een Nike trainingspak aan en liet mijn haren zoals het was. Ik keek in de spiegel; een getinte jongen met blond haar en grijs/blauwe ogen. Een gelukkige jongen die goed is opgevoed door zijn ouders. Mijn oudere broer Nizar en ik kunnen niet zonder elkaar. Hoe gay klinkt dat dan? haha. Maar goed; Ik liep naar beneden en zag wat ontbijt liggen. Het was inmiddels al 13 uur en ik was dus pas wakker. "Danyal", hoorde ik mijn moeder roepen", "Ik ga even naar Roumaissa toe en ik ga dan door naar Anouar oke?", "Ja is goed", zei ik en begon met ontbijten. Een half uur later kwam mijn moeder weer naar beneden lopen. Ze zag er leuk uit. Een zwarte broek met een blouse die tot over haar knie kwam, haren los en witte adiddas. "Ik ga er vandoor", zegt ze en geeft me een kus. Even later hoorde ik de deur dicht vallen.

"Wat zal ik eens gaan doe?", vroeg ik mijzelf af. Ik liep doelloos het huis rond en besloot maar even om mijn telefoon te zoeken. Dat ding is al 2 dagen zoek. Ik begon in mijn kamer, maar kon niks vinden. Na een uur zoeken, had ik hem eindelijk. 300 berichten en 20 gemiste oproepen. "Oke? Eens kijken wie mij nodig had", zei ik in mijzelf. Ik zag een appje van mijn nichtje Nousaiba (dochter van Reda en zijn vrouw Sarah). Ik reageerde terug op haar vraagje. Ze wilde namelijk naar de stad en ik wilde wel even het huis uit. Nousaiba en ik hebben echt een hele goede band. We doen alles letterlijk samen en heb gewoon het gevoel alsof zij mijn zusje is. Eigenlijk is onze familie heel close met elkaar.

Ik besloot mij klaar te maken en liep naar mijn kamer. Ik zette een liedje op van broederliefde en maakte mij klaar. Ik koos voor een grijze broek met een zwarte shirt en zwarte addidas. Ik deed wel een jas aan ondanks het warme weer. Ik wil namelijk niet nog zieker worden! Ik belde Nousaiba op."Danyal!!", riep ze blij. "Hey kleintje", zei ik lachend. "Omg je bent ziek!", zegt ze schrokken. "Nee joh! Valt reuze mee. Alleen een beetje verkouden", zei ik snotterig en liep naar de deur. "Ik ben er binnen 10 minuten", zei ik. Ik stapte op en liep naar mijn vespa.

Aangekomen bij Nousaiba, belde ik aan. "Hey Danyal", zei mijn oom Reda. Ik groette terug en ging zitten op de bank. "Waar is Nous?", vroeg ik. "Hier", hoorde ik vanuit de gang. "Oke! groot probleem! zwart truitje? of toch maar wit?", zei ze terwijl ze de twee truien omhoog hield. "We gaan naar de stad a Nousaiba. Niet naar een modeshow", grapte ik. "Zeg nou maar!", zegt ze ongeduldig. "Zwart", hoorde we vanuit de keuken. "BEDANKT MAMA. Zie je, aan haar heb ik ten minste wat", zegt ze en wilde omdraaien. "oh, dan ga ik maar weer naar huis hoor!", zei ik voor de grap. "Grapje grapje, broer blijf zitten jij!", zegt ze lachend. Ze trok snel haar trui aan en deed haar schoentjes aan. Ik bestudeerde haar even. Noussaiba is 16 jaar oud en is een licht getint meisje. Ze heeft groene ogen en bruin golvend haar. En ze is letterlijk een stuiterbal. Ze kan gewoon niet stil blijven zitten. "HALLO", riep ze in mijn gezicht. "Gaan we nog?", zegt ze terwijl ze de keuken in loopt. "Mama, we gaan er vandoor", zegt Nousaiba blij en geeft haar een kus. "Let op der he!", zegt Oom Reda. "zoiezo", zeg ik en we lopen naar mijn vespa.

"Heb je al wat gegeten?", vraag ik. ze antwoordde van niet, maar ze wilden eerst shoppen en dan wat eten. Ik ging ermee akkoord en we reden richting de stad. "Ben je vandaag niet naar school gegaan", vraag ik. "Jawel, was even gaan zitten in de klas. Kijken met wie ik zat en de rest boeide mij vrij weinig, dus ging ik weg." Ik moest lachen om haar gedachte. Als iets even niet helemaal loopt zoals zij wilt dat het loopt, maakt ze gewoon haar eigen regels. "Wel je best doen he! laatste jaar van Havo! Je bent nog Jong, dus beter", zei ik. "Jaa jaa jaa, yallah snel! Ik wil naar de Zara en zo",

Aangekomen in de stad liepen we winkels uit en in. Ik kocht wat voor Nizar en mijn ouders. Natuurlijk ook wat voor mijzelf. Van schoenen tot aan interieur voor het huis. Ik appte mama nog om te kijken of zij wat nodig heeft voor het huis. En of de boodschappen gedaan moesten worden. Ze stuurde een appje terug met de benodigdheden. "Danyal, Ik ga even dit passen ja?', ik knikte en besloot Nizar te bellen.

"Ewa", zei Nizar. "Ewa broer, waar ben je?', vroeg ik. "Ben bij papa", zei hij. ik sprak nog verder met hem en Nousaiba kwam uit de paskamer. "Ik app je verder Nizar, ben even met Nousaiba", zei ik. "Is dat Nizar? Geef hem eens!", zei ze en pakte random mijn telefoon af. "Heeeeyy Nizar! Wat heb ik jou lang niet gesproken!", zegt ze sarcastisch. Ik liep even weg en een meisje kwam de winkel in. Ze zwaaide verlegen naar mij, maar ik ken haar niet. Ik keek haar verward aan. Ze wilde langs mij lopen. "Hey", zegt ze verlegen. "uh hooi", zeg ik verbaasd. "Nizar was het toch?", zegt ze en kijkt naar de grond. Dat was het dus! Ze verwarde mij met Nizar. Ik lachte naar haar. "Nee, sorry. Ik ben zijn tweelingbroertje Danyal", zei ik. "Oh", zei ze geschrokken. Ze werd helemaal verlegen. "Sorry", zegt ze. "Ik wist niet dat hij een broertje had. Ik uh.. ben Intisar. Ik leerde Nizar vandaag kennen", zei ze en keek naar de grond.

"Danyal!", riep Nousaiba. Ik draaide mij om en ze had nog steeds die kleren van de winkel aan. "Ewilie! Ga je omkleden jij!", lachte ik. Ze gaf mijn telefoon terug en keek dat meisje aan. "Ben je der aan het fixen ofzo", zei Nousaiba. Het meisje werd nog roder dan ooit. "Awh! Ze wordt rood!", zegt Nousaiba. "Nee ik fix der niet. Ze verwarde mij met Nizar. Ga jij je omkleden en laat der met rust!", zei ik lachend en duwde haar de paskamer in. "Sorry van mijn nichtje. Ze is niet echt op der mond gevallen", zei ik. "Is niet erg", zegt ze zacht. "uh ik ga er maar weer vandoor. Mijn broer staat op mij te wachten". Ik knikte. "Ik zal Nizar de groetjes doen", zei ik. Ze werd opnieuw erg rood en zei me gedag. "Doei doei", zei ik blij.

Nousaiba kwam de paskamer weer uit. "Moest je haar echt ter schande brengen?", lachte ik. "Ze is zo schattig!!", zei ze. We liepen naar de kassa en rekende af. We hadden zoveel tassen! Niet normaal! "Hoe gaan we dit meenemen op de scooter?', lachte ik. "Bel Nizar en kijk waar hij is", zegt ze. "Je gebruikt jou neven! ik heb je door a oplichter!', zei ik voor de grap. "lol! oke kom! Heb echt honger." zeurde ze. We gingen de Burgerhouse in en namen plaats. "Ligt het nou aan mij, of voel ik die ogen gewoon branden", zei Noussaiba. "Ik snap precies wat je bedoelt".

"OMG wat een schattig koppeltje", hoorden we bij de tafel achter ons. Nousaiba proestte het uit. "wij een koppel HAQALA ik ga stuk!", lachte ze. We waren beiden melig en begonnen te lachen. Even later kwam Nizar met Nouraya en gingen we met z'n 4 eten. We lachten ons dood om de issues die Nouraya had in haar klas. We zitten samen op een school. Nouraya is de dochter van Roumaissa en is 17 jaar. Ze heeft zwart krullend haar tot haar heupen en heeft blauwe ogen die zij van haar vader Rayan heeft overgenomen. Nouraya is gewoon kleinere versie van tante Roumaissa. Allebei schijt aan deze hele wereld, behalve hun familie. Eigenlijk is iedereen zo in onze familie. We aten nog door en namen onze weg naar huis. We hadden de meiden afgezet en Nizar en ik gingen naar huis. Nizar en ik deden nog een wedstrijd naar huis.

"Shit!", riep ik. "Mama had nog dingen nodig". Nizar en ik reden naar de dichtstbijzijnde AH en deden nog snel boodschappen. Toen we eindelijk thuis waren was het eten al bijna klaar. "Salaam Oumi", zeiden Nizar en ik tegelijk. We gaven haar een kus en zette onze spullen boven neer. Allebei namen we een douche en gingen toen naar beneden. Even later kwam mijn vader binnen en gingen we met z'n alle eten. Mama begon zoals gewoonlijk altijd met haar gebeurtenissen. Ze kan gewoon niet stil zitten als ze niet heeft vertelt wat er die dag is gebeurd.

Na het eten en gerust te hebben in de woonkamer en gelachen te hebben ging ik naar mijn kamer. Ik moest nog steeds gaan rusten, aangezien ik nog snotterig ben. Ik zette alvast klaar wat ik morgen aan zou doen en ging vervolgens slapen.