Het leven van Nizar en Danyal

11.2

DANYAL

Nizar schrok duidelijk bij het zien van het meisje. Ik liep naar hem toe en zag dat het Ilham was!! "ILHAM ILHAM WORDT WAKKER!!", schreeuwde Nizar. Je hoorde duidelijk de angst in zijn stem.

Mijn moeder pakte wat dekens en ik ondersteunde Ilham. Nizar deed ehbo hulp en na een paar minuten hoestte ze water op. Mama droogde haar af en we liepen gelijk naar de auto.

Pa en ma liepen naar hun eigen ogen en Nizar stapte bij mij in. Hij ging op de achterbank zitten. "Ze is koud", zei hij gebroken. Ik schrok van zijn bezorgdheid.. Sinds Intisar gaf hij nooit meer om een ander.

"Ilham aub wordt wakker", fluisterde hij. Automatisch drukte ik meer de gas in.

Thuis aangekomen rende we snel naar binnen. Ik pakte een paar dekens. Van mijn oude kamer en bracht die naar Nizar. "Ik haar even omkleden", zegt mijn moeder. We knikten en liepen de kamer uit.

"Komt wel goed broer", zeg ik terwijl ik mijn hand op zijn schouder zet. "Wollah waarom zou ze dat doen?", zei hij verslagen. En plofte neer op de bank.

Ik staarde vermoeid voor mij uit. "Ze is wakker", hoorde we mijn moeder ineens zeggen. Nizar sprintte zo snel mogelijk naar boven. Ik bleef nog beneden.

"Meskiena", zei mijn moeder. "Wat is er?", vroeg ik verbaasd. "Ze is helemaal overstuur. Ze huilt alleen maar en wilde dood".

Ik schrok. Zo ken ik Ilham helemaal niet.. Ze was altijd het meisje die geen enkel emotie liet tonen. Het was dan ook altijd duidelijk dat Nizar Soumaya en zij elkaar niet mochten..

Ik leunde tegen mijn moeder aan. "Je bent moe he?", zegt ze. Ik knikte. "Ga douchen en slapen. Morgen zien we wel hoe het met Ilham gaat", opnieuw knikte ik en gaf haar een kus. "Hou van je". "Ik meer van jou lieverd", zegt ze.

Mijn vader was langs de familie van Ilham gegaan. Althans hij was ernaar opzoek, want je weet maar nooit of zij op zoek zijn naar haar.