Een nieuw verhaaltje! vervolg van het verhaal; Noraine's life!
Dit gaat over Nizar en Danyal. Tweelingbroers die samen door het leven gaan. Ze zullen vele dingen meemaken! Lees jij mee?❤️
"Nizar.. Nizar wordt wakker", hoor ik Soumaya zeggen. Ik deed mijn ogen open. Ik zag de meiden nog in de woonkamer. "Hoe laat is het?" Vroeg ik verward. "Half 11", zegt ze. Vandaag was onze laatste les. Dus we moesten wel snel doen.
We waren hier blijven slapen omdat we daar wel zin in hadden. Even rusten voordat we zouden beginnen met bikkelen. En hier kan dat! Mijn oma verwend ons dan altijd dooood hahaha. We waren allebei op de bank in slaap gevallen. "OMA", riep Soumaya. Mijn oma kwam aanhuppelen met een dienblad vol met eten. Ik moest lachen. "Wollaah ik hou echt zoveel van u he", zegt Soumaya lachend en geeft haar een dikke knuffel en kus.
Ik ging mij zelf even opfrissen en zocht mijn telefoon. Danyal appte me dat hij bij Nouar in slaap was gevallen. Ik moest lachen. "Shmeta", zei ik in mijzelf.
Ik liep weer naar beneden en ging ontbijten met Soumaya. "Wat gaan we doen vandaag?", vroeg ik. "NAAR SCHOOL! En Ik moet mijn scooter ophalen", zei Soumaya met een volle mond. Mijn oma gaf haar een tikje op haar hoofd. "Niet met een volle mond praten bolle", zegt ze en loopt dan door.
"Waar heb je hem laten maken?", vroeg ik. "Die ene turk in west", zegt ze. Ik knikte als teken dar ik het goed vond. Na een uurtje stonden we op en deden we onze schoenen aan.
"Moet je werken vandaag?", vroeg ik. "Nee heb 2 weken vrij genomen voor die tentamenweek toch", zegt ze beetje gefrustreerd. Ik moest lachen. "Stres?", vroeg ik lachend. "Wa ze maken mijn hoofd moe. Waarom willen ze in 1 week 9 tentamens inplannen", zegt ze.
Ik moest lachen en aaide haar over haar hoofd. We groeten mijn opa en oma en gingen toen weg. Ik belde mn ma snel om te melden dat we weg gingen bij mn grootouders.
"Vanaf morgen strijden voor ons leven man", zegt Soumaya tegen me als we de auto instappen. We hadden vanaf morgen vakantie. Aangekomen op school zagen we Danyal met een grijns die je gewoon jnoen gaf.
"Tjuus! Jij hebt zoiezo goeie avond gehad", zei ik lachend. "Ik heb echt goed geslapen he! Haar bank slaap kapot goed!", zeg hij lachend.
De bel ging en iedereen liep naar zijn of haar les. Aangekomen gingen we zitten en luisterde naar onze uitleg. Soumaya stresste dood. Ik vond het maar zielig😭.
"Komt goed!", zeg ik. Ze maakte volop aantekeningen. Ik vond het allemaal maar makkelijk. Buiten dat helpen mijn ouders mij altijd. Zo gaan ze dus ook Soumaya helpen. Ik zeg het alleen straks tegen haar.
Na onze laatste les liepen we naar de kantine, zoals gewoonlijk met de hele groep. Soumaya lag dood op de stoel en leunde op haar tas op de tafel. "Ik ben dood", zegt ze zachtjes. "Doe rustig a hoofd", zeg ik en geef haar een klap op haar hoofd.
We zaten met Anas, Nouraya, Oussama, Safouane, Zouhir, Nousaiba, Ilham, Nassira en nog andere van hun klassen.
Danyal kwam aanlopen. "Gaan we?", vroeg hij. Ik knikte. "Komen jullie bij ons chillen?", vroeg ik aan de nichtjes en neefjes. Iedereen kon maar Oussama moest werken. Dus hij zou denk ik pas in de avond komen.
Soumaya lag nog steeds geleund op de tafel. "Yallaah Soumaya", zeg ik lachend. Ze moest lachen. "Ik kan niet meer", zegt ze. Ze was echt kapot ofzo. Ik lachte mij kapot en tilde haar op.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
