Een nieuw verhaaltje! vervolg van het verhaal; Noraine's life!
Dit gaat over Nizar en Danyal. Tweelingbroers die samen door het leven gaan. Ze zullen vele dingen meemaken! Lees jij mee?❤️
Mijn leven stortte in.. We zijn maanden verder en langzamerhand bevestigde ik dat mijn zusje er nooit meer zal zijn.. Ik zal haar nooit meer vast kunnen houden.
De ouders van Danyal voelde zich schuldig, omdat zij denken dat zij het probleem waren. Wat helemaal niet zo is. Ik overnacht nu bij zijn ouders. Ik wil nooit meer in dat huis zijn. Alle nare gedachtes konden omhoog springen.
Ilham en Nizar verwachten binnenkort een kindje en ik betrek mij daar zo veel mogelijk mee. Om alles en iedereen om mij heen te vergeten. Danyal heb ik deze maanden verwaarloost. Ik heb hem niet gewaardeerd in de tijden dat hij mij hielp. We zijn echt uit elkaar gegroeid. Hij leeft in zijn werk en veel hoor ik niet meer van hem.
Geschrokken kijk ik op bij het horen van de deur die dicht klap. Ik stond in de keuken het avondeten voor te bereiden. Iedereen was nog op werk behalve Ilham. Ik keek naar de deur en zag een gebroken Danyal daar staan. Ik kijk hem medelijdend aan, maar draai alsnog om. Schuldgevoelens kruipen omhoog, wetend dat het mijn schuld is dat hij zo eruit ziet.
"Hoi", hoor ik een zachte gebroken stem achter mij. Mijn hart sloeg slagen over en ik hield mijn adem in. Het was niet te ontkennen dat als ik Danyal zag ik gelijk aan Tissam moest denken. "Hey", kwam er na een tijd uit mij.
"Niemand is nog thuis", vervolgde ik. "Ik kwam hier ook voor jou", zei hij. Ik stopte met snijden maar herstelde mij snel. "Je maakt ons kapot", zegt hij dan als hij ziet dat ik niet reageer. "Ik heb mijn redenen", zeg ik dan. Ik snapte niet waarom ik zo deed.
"Wat heb ik jou aangedaan!! Nooit! Nooit heb ik iets bij je gedaan, wat nadelig was. Je geeft mij de schuld van alles. En weet je Nouar. Het spijt mij daarvoor. Nooit geweten dat je zo over mij zou denken. Kennelijk is het allemaal mijn schuld!", brulde hij in ene. Ik schrok en draaide mij om. Een traan biggelde langs zijn wang. Ik wilde die wegvegen, maar hij hield mij tegen.
"Je breekt ons Nouar. Ik neem het je niet kwalijk, maar het doet me pijn", zegt hij zacht. Hij drukt een kus op mn voorhoofd en loopt de deur weer uit. Zodra ik de deur dicht hoorde vallen begon ik keihard te huilen. Ik mis hem.. heel erg zelfs. "Nouar?", vroeg Ilham verbaasd. "Wat is er?" "Nikss schat", zei ik snikkend en stond op. "Tuurlijk is er wel wat". Ze pakte mijn hand vast en begeleidde mij naar de woonkamer. We namen beiden plaats en ik leunde op haar schouder. "Ik maak Danyal kapot.. en dat wil ik niet", zeg ik dan zacht. "Ik mis hem super erg, maar zodra ik hem zie ben ik mezelf niet..", zeg ik zachtjes. Ze wrijft over mn haren heen. "Ik snap het", zegt ze zacht. "Nizar irriteert af en toe heel erg. Maar op zulke momenten denk ik aan al die leuke en lieve dingen die hij voor mij heeft gedaan. Automatisch word ik dan blijer en wil ik hem niet meer van mn zij af", zegt ze met een lachje.
Ze had gelijk. Danyal stond letterlijk altijd voor mij klaar. "Zal ik naar hem toe gaan?", vraag ik zachtjes. Ze knikte blij. "Waar wacht je op!", "maar je bent hoogzwanger, straks gebeurd er iets en ben ik er niet", zeg ik bezorgd. Ze schud haar hoofd. "Die beveiligers zijn er toch ook". Na lang twijfelen deed ik mijn schoenen aan.
"Wat zal ik voor hem halen?", vraag ik zenuwachtig. Ilham haalt haar schouders op. "Ik weet het al!", zeg ik wat blijer. Ze lacht en aait over haar buik. "Die kleine blijft wel nog binnen he. Tis niet zo dat als ik buiten ben, je in ene weeën krijt", lach ik. Ilham duwt me lachend het huis uit. "Ga zijn cadeau kopen gekkerd". Ik neem afscheid en stap mijn auto in.
In de stad aangekomen parkeer ik de auto en ga wat winkels langs. Ik laat alles inpakken en na een half uur heb ik alles bij elkaar.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
ik stortte mijn schuldgevoelens compleet op het shoppen. Het aantal tassen liet mij daarom ook schrikken. Lachend stap ik in en rijdt naar zijn huis. Ik zie dat hij mij belt, maar neem niet op. Na een kwartier ben ik er en stap ik uit. Ik pak een aantal tassen en loop de lift in naar boven. Ik steek het sleutel in het gat en loop naar binnen.
Danyal staat in de gang geshockeerd naar me te kijken. Ik blijf even staan en zeg dan zachtjes; "sorry voor alles". Een glimlach vormt zich op zijn gezicht en lachend loopt hij mijn kant op. Hij tilt me op. Ik klem mijn benen om zijn middel heen. "Ik hou met heel mijn hart van je", zegt hij en geeft me een dikke kus in mn nek. Ik giechelde en gaf hem een kus.
Zo droeg hij mij naar de bank en ging zitten. Ik zat nog op zijn schoot. "Het was echt nooit mijn bedoeling geweest.." en voordat ik mijn zin af kon maken kuste hij me al verder. Ik deed erin mee en voelde hoe hij voorzichtig met zijn handen naar mijn billen ging.
