Het leven van Nizar en Danyal

14.0

NOUAR

Met geschrokken ogen keek ik naar Ramzi. Mijn hard ging razend te keer. Ik verstijfde van de schrik en moest alles beseffen. Tissam.. Mijn kleinte Tissam.. Ze is weg. En dat is allemaal mijn schuld. Als ik haar gewoon bij mij had gelaten zou er niets gebeuren.

Boos zag ik Danyal weglopen. Meskien. Hij denkt dat het allemaal zijn fout is, maar ik had er eerder mee moeten komen.. Tranen liepen over mijn wangen heen. Soumaya kwam naast me zitten en sloeg haar handen om mij heen.

"Soum, wat als ze nooit meer terug komt.. Wat als ze haar iets aandoen", zei ik huilend. Gelijk kwamen Ilham en Noraine naast mij zitten. "Zeg dat niet liefje", zegt Noraine. "Je kent het team van Ramzi nog niet", zegt Noraine.

Ik zag Ramzi naar de tuin lopen achter. Ik wilde hem achterna maar Soum hield mij tegen. "Ik ga wel", zegt ze en staat op. Ilham was de hele tijd stil. Nizar was met Danyal en zijn pa.

De gekste scenario's kwamen in mij op. "Niet doen", zegt Ilham. "Je maakt je zelf gek", zegt ze fluisterend en geeft mij een knuffel. Ik keek haar dankbaar aan. In ene hoorde we een gil vanuit de tuin. Ik stond als eerst op en rende er naartoe.

Een huilende en trillende Soumaya hield Nizar stevig vast. "Nee nee dit is niet goed", zegt ze zachtjes. Nizar sust haar. "Wat is er?", vraag ik geschrokken. Danyal nam mij even apart. "Zeg gewoon verdomme wat er aan de hand is", zeg ik boos. "Schatje", zegt hij rustig. Het doosje viel mij op. "Wat is dat?" "Het is beter als je het niet ziet", zegt hij dan en houdt mijn hand vast.

"Geef het", zeg ik tegen Ramzi die het vast had. "Nouar. Dit is niet niets", zegt Nizar. Ik negeer hem en pak het doosje. Ik open deze voorzichtig en geef een duidelijke schrik aan. Een misselijk gevoel kroop omhoog. "Is.. Is dit van Tissam?", vraag ik zachtjes. Danyal knikt schuldig en pakt opnieuw mijn hand vast.

"HOE DURVEN ZE. HOE DURVEN ZE VERDOMME EEN VINGER VAN HAAR AF TE SNIJDEN!! EN NOG OP TE STUREN OOK! HOE!! WE HEBBEN NIET EENS EEN WAARSCHUWING GEKREGEN!!", schreeuw ik boos. Ik trilde van woede, maar ook behoorlijk van angst.

"Nouar. Wollaah we gaan er alles aan doen om ervoor te zorgen dat we ze gaan vinden", zegt Nizar ook boos. Ik werd helemaal gek en had zin om alles stuk te gooien.

Ilham nam mij op een gegeven moment mee. "Het is beter om je hier niet volledig in te storten. Ik weet hoe de familie yasrari is.. En geloof me. Ze zullen hun vinden!", zegt ze een beetje vol woede. Ik keek haar lang aan. "Kom", zegt ze dan als ik niks zeg en neemt me mee.

We kwamen aan bij het zwembad in het huis. "Trek je badpak aan en ontspan even. Want zo kan je niet functioneren", zegt ze zachtjes. Ik knikte en deed wat ze van mij vroeg.

Ik trok een badpak aan en ging in het water. Ik liet het water mij dragen en ging drijven op mijn rug. Kon ik maar zoals water zijn. Gewoon drijven naar alle kanten.. Zo licht, maar ook zo zwaar. Ik sloot mijn ogen en liet me meegaan met het water..

DANYAL

De pijn die ik in haar ogen zag was niet te beschrijven. Haar enige familie zat in gevaar en niemand wist waar ze was. Toen we haar vinger in de doos zagen wisten ze dat het menens was.

Ik was radeloos. Iedereen was op zichzelf. Ilham en mama in de keuken. Soumaya op haar kamer. Nizar in zijn kamer. Pa in zijn werkkamer en ik nog in de tuin. Starend naar dat doosje. "Jullie willen het zo spelen", zeg ik zachtjes in mijzelf.. Ik pakte het doosje en bracht het naar de keuken.

"Danyal. Ik hoef dat doosje niet te zien hier", zegt mijn moeder. Ilham rende in ene weg en we hoorden haar kotsen in de wc. Snel haastte wij ons daar naartoe. "Gaat het??"

Ze knikt voorzichtig en wast haar mond en gezicht. "Je bent helemaal wit", zegt mijn moeder ongerust en neemt haar mee. Het viel mij op dat ze een buikje kreeg. Ook de manier hoe ze haar buikje verbergt ofzo.

Ik liep naar de kamer van Nizar en stormde binnen. "Ze is zwanger he", zeg ik en viel met de deur in huis. Hij keek mij geschrokken aan. "Hoe... Hoe.." Stotterde hij. "Haar gedrag.. Haar buik en haar misselijkheid", zeg ik. Hij verborg zijn gezicht in zijn handen.

"ZWANGER?", schreeuwt Soumaya. Allebei kijken we geschrokken naar de deur. Een lijkbleke Soumaya stond met tranen in haar ogen voor de deur. "Je hebt haar zwanger gemaakt..", zegt ze zachtjes.

Nizar trok haar naar binnen. "Ooh niet iedereen weet het he", zegt ze. "Gaat lekker dit hoor", ging ze verder. "Soum je kent het verhaal niet", zegt Nizar zachtjes. "Welk verhaal?? Dat ze fucking zwanger is en je een kind gaat opvoeden", zegt ze boos.

Mijn ouders kwamen op het geschreeuw af. "Wat is er aan de hand?", vraagt mijn moeder met tranen in haar ogen. Ze heeft gehuild? Waarom?  Ik ging gelijk naast haar staan. "Deze hier heeft Ilham zwanger gemaakt!", schreeuwt Ilham boos..

Iedereen keek naar Ilham die aan kwam lopen met Nouar. Nouar ging naast mij staan en hield mijn hand vast. "Wat is er aan de hand?", vraagt ze zachtjes. "Mevrouw Ilham hier. Kon haar benen niet dichthouden. En deze maloot denkt dat hij nu al vader kan worden", zegt Soumaya boos.

"SOUMAYA", zegt mijn moeder moederlijk. "En nu hou je je mond", gaat ze verder. Boos liep Soum weg. Nouar wilde achter haar aan gaan. "Nee laat", zegt mn pa. "Ze houdt er niet van als mensen haar rustig willen krijgen", zegt hij dan.

Ilham ging rustig op het bed zitten met haar gezicht in haar handen. "Nizar is niet de vader", zegt ze zachtjes. Nizar ging naast haar staan en sloeg zijn arm om haar heen. "Ik ben 5 maanden zwanger. De dag dat jullie mij hadden gevonden. Toen was ik erachter gekomen. Het was nooit mijn bedoeling geweest. Maar ik was mijzelf niet. Ik werd ontslagen. Mijn ouders hadden mijn verstoten. Evenals mijn hele familie.."

Ik zag mijn moeder voor haar zitten. "Wij zijn jou familie. We zullen er samen voor zorgen dat Nizar en jij het kind goed opvoeden. Jullie zullen niks te kort komen", zegt ze en houdt haar hand vast.

"Ik denk dat we jullie even alleen gaan laten", zegt Nouar en trekt mij mee. "Hoor ik daar ze3ma ook niet te zitten", zeg ik beledigend. "Jij hebt mij niet zwanger gemaakt", zegt ze en ik zie dat we naar de kamer van Soumaya gaan.

Nouar deed de deur open, maar al snel deed ze hem weer dicht. "Ze slaapt". Ik knikte en we liepen naar de woonkamer. Ik plofte neer op de bank en trok Nouar op mijn schoot.

Het bleef even stil. "Wat als..", "niet zeggen", onderbreek ik haar. "We vinden haar wel", zeg ik. Ze knikte en ik hoorde haar snikken. "Aub Nouar niet huilen. Ik wil je niet verdrietig zien", zeg ik. "Ik snap niet waarom ze mij willen hebben, waarom laten ze mij kiezen tussen mijn zusje. Of de man van wie ik hou", ging ze door. "Nouar stop aub", zeg ik weer. Ze stopte en hield mij stevig vast.. "Ik hou van jou, meer dan het leven zelf. Dus als je er ooit aan twijfelt. Of je zit in een moelijke situatie. Wil ik dat je je daaraan gaat herinneren oke?", zeg ik zachtjes. Ze knikte en zo bleven we in stilte zitten.

Ze sluit haar ogen. Ik aai over haar haren heen en dacht na over wat we moesten doen. In het doosje zat ook een blaadje bij.

****straat
Woensdag 15e
7 miljoen euro
Anders komt er een vinger bij. Naja.. Af he
Vergeet Danyal niet mee te nemen

Elke keer als ik er aan denk borrelde er woede in mij op. Ik dacht na en uiteindelijk viel ik in slaap..

"Danyal, Danyal babe wordt wakker", hoorde ik Nouar slaperig zeggen. Ik open mijn ogen en zie dat het al middernacht is. "Ik wil naar huis", zegt ze dan. Ik knikte en deed mijn schoenen aan. Iedereen sliep al en wij gingen weg.

Ik reed naar haar huis. "Nee jou huis", zegt ze dan. Ik keek haar aan. Ze wilde haar huis zo vaak mogelijk ontwijken. "Oke prinsesje", zeg ik en rijd terug naar mijn huis.

Aangekomen kleedde wij ons allebei om na het douchen. Apart natuurlijk. "Ik slaap op de bank oke", zeg ik. Ze schudde snel haar hoofd. "Ik ben bang". "Niemand kan je hier wat aan doen Nouar. Het is beter als ik gewoon in de woonkamer slaap", zeg ik zachtjes.

Ik wist dat ik mij niet zou kunnen inhouden als ik met haar in een bed slaap. Noem me maar een klootzak. Maar een man bedwingt moeilijk zijn hormonen. Ik zag dat ze tranen kreeg. "Oke safii kom", zeg ik en stap in bed. Ze kroop dicht tegen mij aan en hield me stevig vast.

"Ik ben bij je. En zal er voor altijd zijn"