Het leven van Nizar en Danyal

5.1

Nizar

Ik had geen zin in de eerste uren dus ging ik pas in de middag naar school. Na mij te hebben gedoucht en omgekleed ging ik de deur uit. Had niet echt zin in kleding vandaag dus trok ik mijn rode nike tech aan. Het was lekker weer dus pakte ik de scooter. Ik belde Soumaya.

"Jaa", nam ze op. "Ook een hele goede middag", zeg ik lachend. "Haha ewa", zegt ze lachend. "Ben je al op school?", vroeg ik.

"Nee ben nog thuis", ik lachte. "jij ook al? Doe snel ik haal je op!", zeg ik. Ze vond het goed en hing op. 10 minuten later kwam ik aan bij haar thuis en groette ze net haar oma.

Soumaya woont met haar Oma aangezien haar ouders terug naar marokko zijn verhuisd en Soumaya dit echt niet wilde. Haar Oma besloot haar in huis te nemen. Zo was haar oma ook niet gelijk alleen.

"Salaam wa alaikoem Haja (oma)", schreeuwde ik naar haar en zwaaide. Ze zwaaide schattig terug. "wa alaikoem salam weldi (zoon)", ik lachte en Soumaya sprong achterop. Ze had een zwarte nike tech aan. Beiden hadden we adidas schoenen aan. "Kifesh je doet me na?", zeg ik lachend. "Ja doei!", zegt ze en geeft een klap op mn hoofd. Ik reed richting school..

Je kan het eerder hell noemen maar goed.
Aangekomen op school stapten we af en liepen we al druk en lachend naar binnen. "Kom kantine. Heb honger", zegt ze. "Nee ik haal dan snel wat eten om de hoek bij ah", "moet ik mee?", vroeg ze. "Nee ga naar de les", ze liep weg en ik liep weer naar mijn scooter.

Onderweg kwam ik wat vrienden tegen en knikte ik nog naar hun. Ik knikte en belde nog even met mijn vader die me nodig had na school.

Onderweg kwam ik Intisar tegen. Ze ontweek mij tot de dood??? Wat was er met haar. Ik riep haar nog maar ze negeerde mij. Dan niet.. Ik stapte op mijn scooter en reed naar de ah.

Aangekomen liep ik naar binnen en haastte ik mij. 4 milka repen 2 4-pack redbulls en die broodjes met tonijnsalade. Hmm heb ook wel zin in die grote garnalensalade. Ik haalde er 2 en liep richting de kassa. Er stond een hele mooie dame achter de toonbank. Blond steil haar tot haar schouders en blauwe ogen. Nederlands denk ik?

Ze rekende mijn spullen af en gaf me een oogverblindende glimlach. Ik glimlachte terug. "Goeiemiddag", zegt ze dan. "Hello", zeg ik vrolijk terug. Ze noemde het bedrag op en ik gaf een briefje van 50 en kreeg mijn wisselgeld. Onze vingers raakten elkaar aan. "Wil je het bonnetje mee hebben?", zegt ze lief. "Nee dank je! Werkze nog!", en ik gaf haar een knipoog.

Ik reed snel terug naar school. Bij de gangen botste ik kei hard tegen Intisar aan. Ze viel super hard en schrok. "Sorry", zei ik en hielp haar staan. "Tis goed", en binnen no time was ze weer weg. Ik pakte haar bij der arm vast. "Wat is er met je?", zei ik nu geïrriteerd. Ze trok haar wenkbrauw omhoog. "Gaat het jou wat aan?", zegt ze bot. "Anders zou ik het niet vragen he", zei ik sarcastisch. "Laat me nu maar weer met rust", zegt ze en trekt haar arm terug. Oke nu weet ik het zeker.. Er is iets goed mis met haar.

Ik keek op mn horloge en zag dat het al bijna tijd was voor de volgende les. Ik haastte mij ernaartoe en plofte naast Soumaya neer. "FOOOODD", zegt ze gretig. Ik moest lachen en gaf haar het tasje. "Soumaya en Nizar. Jullie hebben net pauze gehad en komen nu al weer eten?!", riep onze docente Ilena. "Ilena als ik je zeg he!", begon Soumaya. "Kwartiertje pauze is gewoon echt niet genoeg", vulde ik haar aan. "Zie je hij snapt hem!", lacht Soumaya. Ik lachte mee en begon aan mn voedsel. Ilena lachte mee. "Oke voor deze ene keer. Maar ik wil wat chocola van jullie hebben", zegt ze. Ik gooide een milka reep naar haar toe. En ze ving hem op.

Ilena is echt de chillste hier. Ze ging etend verder met haar uitleg. Nadat ze ons de uitlef gaf begonnen we aan onze opdracht. Soumaya en ik waren druk bezig, totdat mijn mentor de klas in kwam. "Kan ik Nizar even spreken?", zegt hij serieus..

Ik nam net een slok van mijn redbull en liet mijn spullen liggen. Ik stond op en liep naar de deur. "Je kunt je spullen ook gelijk meenemen", zegt hij.

Ik draaide nog even naar Soumaya en deed een handgebaar zovan; ik ben de lul😂. Ze lachte en zei; "ik doe dua voor je a broer", en ging verder eten. Anas lachte mee en zei hetzelfde. "Free Nizar", zegt hij lachend.

Ik deed de deur achter mij dicht en lachte naar mijn mentor. "Waarvoor wilde u mij spreken?", zeg ik. "Uuh ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar Nouraya is ontvoerd en je ouders willen je per direct thuis hebben. Het kan eigenlijk niet, maar je ouders eisen het. En je vader dreigde zowat. Dus bij deze kan je gaan..", zegt hij serieus.

Ik wist gelijk dat dit menens was. De mensen die Danyal neerstaken.. Dit waren dezelfde mensen. Ik knikte. Hij wilde nog wat zeggen, maar de bel ging. De leerlingen stormden de lokalen uit. "Doe voorzichtig", zegt hij nog en loopt weg.

Ik belde gelijk Danyal op. "Broer! Waar ben je!", schreeuwt Danyal zowat. "School. Waar is iedereen??", vraag ik. "Bij oma! Kom nu naar haar toe. Fucking tering zooi", zegt hij gefrustreerd. Ik hing op en zocht snel naar Soumaya en Anas.

Ik zag ze in de kantine met de rest. "FREE NIZAR!", schreeuwt Anas lachend. Ik keek boos voor me uit. "Soumaya ik ga", zeg ik snel en geef haar een snelle kus op de wang. "Waarnaartoe? We zijn er pas.." Ik trok haar mee. "Nouraya is ontvoerd. Mijn ouders willen we nu bij hun hebben. Het zijn dezelfde mensen die Danyal neerstaken." Ze keek me geschrokken aan. "Ik ga mee", zegt ze. "Nee! Je blijft hier. Tis niet veilig als je met me mee gaat",

"Ik ga mee. Daarmee uit. Jullie zijn ook mijn familie". Ik keek haar lang aan. "Yallah kom", zeg ik snel. Ze pakt snel haar spullen en loopt met me mee..

We stapten snel op de scooter en ik racete weg. "Kalm jongen!", schreeuwde Soumaya. Ik negeerde haar en reed verder. Aangekomen bij mn oma parkeerde ik mn vespa en belde we aan. "WELDI!", schreeuwde mijn oma en trok me naar binnen. "Habiba! Kom binnen kom!", zegt ze tegen Soumaya.

We liepen de gigantische kamer in waar heel de familie zowat was. Roumaissa en Rayan(tante en oom) En hun dochter Hayat 18. Nouraya is dus ontvoerd.

Mijn ouders en Danyal. Tante Amani en oom Tarik en hun kinderen (Safouane 18, Oussama 17 en Tesnim 16)

Oom Anouar en Tante Manuela. En hun zoon Maher 16.

Oom Reda (broer Roumaissa) enTante Sarah en hun kids. (Zouhair 17, Nousaiba 16 en Aya 15. )

Ik groette iedereen. Hetzelfde geldt voor Soumaya. Ik omhelsde tante Roumaissa stevig. "We zullen haar vinden. En wollaah ik zweer jou. Ik maak ze af als ik erachter kom wie dit heeft gedaan", zeg ik met volle woede. Ik zag mn nichtjes huilen. Soumaya stelden hun gerust.

Hayat. De oudste van ons, stelden voor dat wij even naar boven zouden gaan. Met zn alle lieten we onze ouders beneden.

Ik liep nog even naar mijn opa. Issam heet hij.
"Baba", zo noemde ik hem altijd. "We vinden haar wel terug toch?", vroeg ik onzeker. Ik was bang. Heel erg zelfs, maar liet het niet merken. "Tuurlijk mijn zoon! We zullen niet rusten tot we wraak hebben genomen", zegt hij vol met zekerheid. Hij gaf me een knuffel en ik kuste zijn voorhoofd.

Net voordat ik de trap op wilde lopen hoorde ik tante Roumaissa hard schreeuwen. Ik schrok en sprintte naar de woonkamer. Ze hield haar telefoon geschrokken voor zich. "Ze hebben haar helemaal mishandeld", ik pakte de telefoon af. "NEE!", schreeuwde Oom Rayan. "Tis te heftig.", zegt ie. Ik negeerde hem en keek naar de foto. Ze had overal blauwe plekken en haar haren zaten helemaal verward. Haar ogen waren rood en je kon er angst van aflezen...

Pff wat zal er hierna komen?.... Dacht ik bij mijzelf.. Ze zullen het niet hier bij laten..

sorrrrryyyy!! Mensjes! Mijn inspiratie was 3Aayaaaaakkk ver te zoeken!!!
Bij de 100 stemmen schrijf ik verder😳❤️