Het leven van Nizar en Danyal

16.1

NIZAR

Het water was ijs en ijs koud! Paniek overviel mij. "ILHAM!", schreeuwde ik voor de duizendste keer. "ILHAM VERDOMME WAAR BEN JE". Ik voel iets scherps langs mijn been gaan. Een schuit van een pijn gaat door mij heen. De golven waren extreem hoog en grof.

Ik probeer ergens naar toe te zwemmen, al zie ik niet waar naartoe. "ILHAM, DANYAL!" Schreeuw ik.. geen gehoor.. shit shit shit! Ik zie in de verte een rots waar ik op zou kunnen zitten. Met alle kracht die ik nog had zwem ik er naartoe.. Ik probeer er op te klimmen, wat mij uiteindelijk ook lukt.

Ik wrijf over mijn gezicht en kijk om mij heen. Mijn been had een diepe snee.. shit man. Hoe heeft dit kunnen gebeuren. Waar zouden de anderen nu zijn?

DANYAL
Ik voel mijn lichaam drijven. Geschrokken schrik ik op. Verward kijk ik om mij heen. Het was bijna zonsopgang. "Wat is er gebeurd?", vraag ik hard op. Ik houd mezelf boven water. "NOUAR!!", roep ik hard. "Verdomme wat is er gebeurd". "DANYAL! DANYAL BEN JIJ DAT?" Hoor ik een meisje. Ik kijk om mij heen. "DANYAL HIER. IK BEN HET AYA". In de verte zie ik een klein meisje met haar handen zwaaien.

Ik twijfel voor geen enkele seconde en zwem naar haar toe. Haar gezicht zat vol met bloed. "Aya!", riep ik. Ze hield zich vast aan voorwerp dat ver uit het water stak. "Ik ben er", zeg ik zachtjes. Ze huilt uit opluchting. "Danyal wat is er gebeurd?", vraagt ze. Ik houd haar vast. "Ik weet het niet kleintje. Heb je verder iets gezien?", vraag ik. Ze schud haar hoofd. "Waar heb je last?" "Alleen mijn been en een snee in mijn gezicht", zegt ze pijnlijk.

Bezorgd kijk ik haar aan. "Kan je staan?", vraag ik. Ze schudt haar hoofd. Zuchtend kijk ik haar aan. "Het komt goed", zeg ik dan. "Ze kunnen niet ver zijn", probeer ik haar gerust te stellen. "Er zijn 3 eilanden..", zegt ze dan in ene. Ik kijk om mij heen en zie er 2 in de verte en 1 die best dicht bij is. "Waar denk je dat ze zullen zijn?", vraag ik. "Al waren ze bij de dichtstbijzijnde, ik kan er niet naartoe", en wijst naar haar been.

"We redden het wel". Onzeker kijkt ze mij aan. "We wachten tot het water wat rustiger is..". "Danyal het gaat niet lukken", zegt ze boos. "Aya kom op.. waar is het meisje die altijd doorging no matter what", zeg ik aanmoedigend. "Hoe gaan wij kunnen overleven op dat verdomde eiland, Danyal? Wie zegt dat de andere daar ook zijn! Straks zijn ze allemaal dood!" "HOU OP!", schreeuw ik. Ze schrikt op.

Opnieuw komen de tranen omhoog bij haar. "Sorry.. bereid je voor. De golven zijn wat rustiger", zeg ik zacht. Ze knikt en probeert te staan. "Hou je vast aan mij", zeg ik en draag haar op mijn rug. "Zit je goed?" "Ja", zegt ze zacht. Voorzichtig laat ik mij zakken in het water, zwemmend naar het eiland..

NOURAYA
Huilend lig ik in het water als ik in ene een boot voorbij zie varen. "HEY!", gil ik hard en zwaai met mijn handen. Dit herhaal ik meerdere keren en probeer die kant op te zwemmen. Hopend op een persoon die mij kan redden. Ik zwaai opnieuw met mijn handen en schrik wanneer de boot een toeter geeft! "Jaaa!! Jaaa!!! Hier ben ik!!", schreeuw ik van blijdschap. De boot draait langzaam mijn kant op.

"Hier! Hou vast aan dat touw!" Zegt een man luid vanuit de boot. "Het lukt mij niet. Ik ben te uitgeput. De man twijfelt voor geen seconde en springt het water in. Een blonde jongeman houdt mij bij mijn middel vast. "Hou mij vast", zegt hij. Ik twijfel niet en hou hem vast.

Op de boot krijg ik gelijk een deken van een dame om mij heen. "Dank je", komt er zacht uit mijn mond. Ze knikt en loopt weg. De jongeman komt voor mij zitten. "Ihab", zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. "Ihab is mijn naam, hoe heet jij?" Geeft hij als antwoord. "Nouraya", zeg ik en kijk in zijn licht bruine ogen.

Ik kijk gestructureerd naar zijn gezicht en opbouw. "Wat is er gebeurd?", vraagt hij. "Nou.. ik was met mijn familie op een bootvaart.. we hadden het heel gezellig en in ene hoorde wij een harde knal. Voor wij het wisten was de boot aan het zinken en raakte ik iedereen kwijt.. Straks zijn ze er niet meer", snikte ik rustig.

Ihab kwam naast mij zitten. "Het komt wel goed.. we gaan naar ze op zoek goed?", zegt hij zacht. Ik knik en krijg wat te eten van de dame. Mijn gedachte ging uit naar de anderen. Waar zijn jullie?