Het leven van Nizar en Danyal

School

NIZAR

Ik werd wakker door een rotgeluid. Na een tijd hield het eindelijk op, maar niet veel later kwam het terug. Ik werd zowat spastisch in mijn hoofd. "MAMA! Laat het ophouden!", schreeuwde ik. Ik besefte later pas dat het ging om het brandalarm! Als een gek stond ik op en rende naar beneden. Ik zocht mijn moeder maar kon haar niet vinden. De keuken! Bedacht ik mij. Ik rende er naartoe en schrok van wat ik zag. Het was niet mijn moeder die er stond maar Nousaiba. "Nousaiba! Wat doe jij hier!?", vroeg ik geschrokken. "Waar is iedereen? En hoe laat is het??", vroeg ik in 1 keer door. "Oke, om te beginnen, is het 12 uur. Je moeder is al de deur uit samen met je vader, want ze moeten werken. Danyal is gaan douchen. En ik? Ik wilde voor jullie gaan koken, maar zoals je ziet ging het niet zoals verwacht", zei ze. Nousaiba deed haar schort af en ging zitten aan het keukeneilandje. "Je hebt 1 vraag overgeslagen..", grapte ik en gaapte vermoeid. "Oh wat ik hier doe? Nou je moeder vroeg of ik jullie wakker wilde maken, en toen dacht ik; Weet je, ik kom wel gewoon en ga voor ze koken". Ik keek de keuken rond. Het was niet meer te herkennen. "Voortaan maak je mij wakker oke!", zei ik wijzend naar haar toe. Ze knikte en zei sorry. Ik stond op en ruimde op. Ze hielp mij en opnieuw begonnen we met koken. We hadden pas 2 uur les, dus had ik de tijd.

Danyal kwam even later de keuken in en zag ons opruimen. "Heey Nousaiba, lekker ontbijtje", zei hij kijkend naar het verbrande eten. "Geen grappen", zei ze. We moesten lachen en begonnen aan het ontbijtje. "Heb je geen school?", vroeg Danyal aan Nousaiba. Ze zei van niet en vertelde dat ze vandaag werk zou zoeken. Ze was eindelijk 16 en wilde zo graag werken. "Ik kan niet wachten om winkeltjes af te gaan", zegt ze blij. "Ik vraag mij af of je eigenlijk wel met een 'baas' kan werken", grapte ik. "HE", zei ze en pakte een mes vast. "Grapje, grapje a zuster", zei ik snel. Danyal schudde zijn hoofd lachend. "Trouwens, je krijgt de groetjes van Intisar. Volgens mij heette ze zo. Ze dacht dat ik jou was en groette mij", zei Danyal en nam een slok van zijn thee. Op de een of ander manier ging mijn hart sneller kloppen. "Oh oke", antwoorde ik rustig. "Ze was wel knap hoor!", zei Nousaiba. Ik lachte en ging mij klaarmaken.

Ik kwam een kwartier later de douche uit en liep naar de kast. Ik pakte een Nike Tech trainingspak en deed er huaraches onder. Mijn haren deed ik in model en spoot wat parfum. Ik pakte mijn tas en liep naar beneden. "Ben je eindelijk klaar prinsesje", grapte Nousaiba. "Geen grappen Nousaiba. Je weet het wordt oorlog dan!", zei ik dreigend. We gingen naar buiten en stapten op onze vespa. 'Mag ik mee naar jullie school!?", vroeg Nousaiba. Ik keek Danyal aan, zovan nee. Die jongens daar zijn te hongerig. "Kom maar mee, maar als ik zie dat er teveel jongens om je heen zijn, breng ik je naar huis. Begrepen?", zei Danyal. "YEEY", riep ze blij en sprong achterop bij Danyal.

Aangekomen op school stapten we van onze scooter en liepen we met z'n 3 langs schoolplein. Danyal deed zijn arm om Nousaiba heen. En ik appte Anas, om te kijken waar hij is. "Nizar, kijk daar is dat meisje!', zei Nousaiba wijzend naar Intisar. "Wa niet wijzen a HOOFD", zei ik en tikte haar vinger weg. Intisar merkte dit al op en ik liep haar kant op. "Hey', zei ik. Ze groette terug. "Nizar. Wij gaan alvast naar binnen", zei Danyal. Ik gaf hem een hoofdknik, met andere woorden; is goed. Ik ging verder een gesprek aan met Intisar. Even later kwam Ilham langs lopen. Ze gaf mij niet een te vrolijke glimlach, maar goed. Ze keek Intisar lang aan en scande haar dood. De bel ging en Intisar moest weg. Ik liep nog langs Danyal en Nousaiba. "Waar is Danyal?", vroeg ik aan Nousaiba en keek om mij heen. Ze antwoorde dat hij naar zijn les was gegaan. Ik knikte en wilde naar mijn les toe gaan, maar ik kwam een chagrijnig Anas tegen. "We hebben uitval man! We zijn gewoon vrij. De tweede dag al", zei hij geïrriteerd. Het was trouwens vrijdag. "Ewa kom. Nousaiba is in de kantine", zei ik.

"Hey", zei Noussaiba. "Geen les?", vroeg ze. We schudden ons hoofden. "Uitval", zei ik. Ze knikte en ik ging zitten. "Ook hooi jij Anas", zei ze. Hij lachte en groette terug. Ohja, voordat ik het vergeet. Dit is mijn eerste jaar HBO. Even later kwam Nouraya. "Mensen ik word helemaal leip! Ben er gewoon uitgestuurd!", zegt ze boos en plofte naast Nousaiba neer. "Wat is er met jou a chagrijnige?', vroeg Nousaiba. "Ik kwam op voor mijn rechten!! Maar meneer dacht daar heel anders over", zei ze en pakte mijn Redbull af. "Ik had er ook gewoon 1 voor je kunnen halen", zei ik lachend en stond op.

Ik liep naar de kantine en kocht 4 redbulls. Ik liep weer terug en zag dat Ilham (omslagfoto) naast Nouraya zat. Kennen die twee elkaar? "Hier", zei ik en gooide een blikje naar ieder. "Ik wist niet dat je erbij zat, anders had ik er een voor je gehaald", zei ik tegen Ilham. "Bespaar me je zogenaamde liefdadigheid. Ik zou het toch niet aannemen". Ik trok mijn wenkbrauw op. Hetzelfde geldt voor Nouraya. "Kennen jullie elkaar?", vroeg ze. Ik knikte. "We zitten bij elkaar in de klas", zei Ilham. Ik knikte ter bevestiging. "Je zou eerder de vraag moeten stellen of ze elkaar mogen", zei Nousaiba. Ik gaf der een tik op der achterhoofd en hoorde Anas lachen. Er viel even een stilte, maar niet veel later kwam Zouhir en Maher erbij. "Hey zusje. Wat doe je hier?", vroeg Zouhir aan Nousaiba. "Ik heb geen les vandaag", zei ze. Zouhir is dus de broer van Nousaiba en de zoon van Reda en Sarah. Zouuhir heeft bruin steil haar en is getint van huidskleur. Hij heeft donkergroene ogen en is 17 jaar oud. Even oud als Danyal en ik. Hij is een week later jarig dan wij.

"Ewa Maher", zei ik tegen Maher. Maher is 16 jaar en is een vroege leerling. Hij is licht getint en heeft donkerblonde krullen en blauw/groene ogen. Je zou niet denken dat hij Marokkaans is. Maher is de rustigste van ons. Dat komt denk ik ook, omdat hij de jongste is. Later in het verhaal worden de familieleden beter uitgelegd. We spraken over van alles en nog wat. Ik betrapte mij er telkens op dat ik Ilham lang aanstaarde. Haar schoonheid is onmisbaar en ik ben niet de enige die dat opmerkt op school. We bleven nog even op school totdat Danyal vrij was. Op de een of andere manier waren we gezellig met elkaar aan het praten. Je voelde even geen spanning tussen mij en Ilham, maar dat veranderde gelijk toen Intisar aankwam lopen...