Het leven van Nizar en Danyal

2.0

NIZAR

Intisar kwam aanlopen en ging alleen zitten. Ik zag dat Ilham gelijk een geïrriteerd gezicht op zette. "Intisar!", riep ik. Ze keek op en glimlachte. "Kom erbij zitten", ze ik. Ze stond op en kwam bij ons zitten. Ze voelde zich ongemakkelijk en ik meende te zien dat ze Ilham niet te blij aankeek. Achja.. Meiden.

Nouraya en Ilham waren druk in gesprek. Ilham moest lachen om iets wat Nouraya zei. Haar lach vulde de ruimte. Ik keek haar iets te lang aan, want ze merkte dat ik keek. Ze keek me aan en vroeg of ik het kon zien. "Ja hoor", antwoordde ik onschuldig. Ik ging een gesprek aan met Intisar. Ze is een leuke meid. En altijd zo verlegen. We hadden het erg gezellig met de groep. Even later kwam Danyal terug van zijn les. "Ben er gewoon uitgestuurd", zei hij en ging naast mij zitten. Ik lachte om hem.

Ilham staarde ons met grote ogen aan. "Er is er nog eentje van jou die rondloopt", zei ze geschrokken. "Moet ik mij nu beledigd voelen?", grapte Danyal. Ze keek hem aan en lachte. "Oh nee sorry", lachte ze. Ik keek haar aan en ze gaf mij gelijk een bitchy face. Lekker dan.. Dacht ik bij mijzelf. "Waarom kijk je zo boos?", vroeg Danyal. Ze keek hem aan. "Oh nee.. Niks", zei Ilham en wende haar blik af. Nouraya ging weer een gesprek met haar aan. En Noussaiba ging haar broer Zouhir een beetje pesten. Ik vroeg Maher hoe het ging op school en zo gingen ons gesprek verder.

"Ik heb trouwens een meisje in mijn klas", begon Nouraya. "Ze is zo knap he", vervolgde ze. "Niet zo knap als jij he", grapte Danyal. Ze gaf hem een dodelijke blik. "Hoe heet ze?", vroeg ik. Ik zag Intisar mij aanstaren. "Amina Mas..", verder luisterde ik al niet.

"Gaan we er vandoor?", vroeg ik. Iedereen knikte. "Ik uh.. Blijf nog op school", zei Ilham tegen Nouraya. "Nee kom mee!", smeekte Nouraya. We zouden met z'n alle even naar de stad. Ze twijfelde duidelijk en keek van Intisar naar mij en toen weer naar Nouraya. "Oke is goed", zegt ze dan. Op de een of andere manier was ik toch wel blij. We waren naar de stad gegaan. Maher ging alvast naar huis want die had een training staan. Dus alleen Danyal, Nousaiba, Zouhir, Nouraya, Ilham, Intisar Anas en ik waren er.

Aangekomen in de stad waren we eigenlijk in opgesplitst. Zouhir ging met zijn zusje Nousaiba naar een winkel. En die zouden vervolgens gelijk naar huis gaan, anders was Aya (hun zusje van 15) alleen thuis. Anas ging na een tijdje ook weg want die moest zijn zusje ophalen. Ik zag dat hij het nummer van Intisar vroeg. Op dat moment stond ik met Ilham. Ze keek een etalage binnen van een sieraden winkel. Ze keek twijfelend naar een armband.

Nouraya, Ilham, Danyal, Intisar en ik bleven over. "Hij is mooi hoor", zei ik toen ze nog steeds geen besluit had genomen. Ze schrok van mijn reactie en staarde mij aan. Ik glimlachte naar haar. Gek genoeg glimlachte ze terug. En wauw! Wat een glimlach😻. "Ik twijfel", zei ze uiteindelijk. "Wat vind jij?", vroeg ze. Ik keek haar verbaasd aan. "Hoor ik dat nou goed? Ilham Ben Sinar, die mij op hulp vraagt?", lachte ik. Ik zag dat ze niet wilde lachen, maar ze deed het toch. "Kom we gaan naar binnen en kijken wel", en ik trok haar mee. "Ey! Wij gaan even hier naar binnen!", schreeuwde ik naar de andere.

Ik zag dat Intisar weg was. Achja.. Ilham en ik liepen naar binnen en ik vroeg naar dat setje armbanden die gehangen was. De werkneemster pakte de doosjes en liet ze aan Ilham zien. Ik betrapte mezelf erop dat ik aan het staren was. Ik was even helemaal weg van haar schoonheid. Ze had een figuur waar je u tegen zegt. En haar korte oh zo zachte steile zwarte haren maakte het af. Hoe kan het zo steil zijn? vroeg ik mijzelf in ene af.

Ik moest mij echt inhouden om niet aan haar haren te zitten. "Nizar! Nizar", ik schrok en keek haar in haar ogen aan. "Wat vind je er nou van?", vroeg ze onzeker. Ik keek naar haar pols waar ze inmiddels al 4 armbanden om had zitten.

Ik pakte haar hand vast en keek aandachtig naar de armbanden. Ik zag kippenvel over haar arm gaan. "Heb je het koud?", vroeg ik. Ze schudde snel haar hoofd. Ze had een shirt aan met mouwen tot haar elleboog. Een simpele zwarte shirt met een skinnyjean en gewoon superstar. "Nizar!!!", zei ze nu ongeduldig. Ik moest lachen en koos een armband uit die haar prachtig stond. "Deze is mooi", zei ik. Ze keek er lang aan en stemde toe. "Ja je hebt gelijk", zei ze blij. Ik hielp haar met af doen en gaf hem aan de werkneemster. Ik liep naar de kassa terwijl Ilham nog bezig was met een andere werkneemster om de armbanden af te doen. Ik betaalde snel en kreeg het tasje mee.

"Hallo Nizar", hoorde ik toen ik naar de deur wilde lopen. "Ik moet nog betalen", zei ze. Ik hield het tasje omhoog. "Al gedaan", zei ik lachend en liep naar buiten. "Nee Nizar, dit kan je niet menen!", zei ze. Ik had het voor haar betaald, omdat ik me verplicht voelde. Ik weet echt niet waarom. "Nee, ik vind het echt erg", zei ze en stond op het punt mij het geld te geven. "Je weet dat ik het niet aan ga nemen", zei ik en gaf haar het tasje. Ze keek mij bijna smekend aan. "Ik kan je toch niet zomaar laten betalen?", zei ze. "Ik wilde het. Dus neem het aan en zie het als een cadeautje". Ze keek me lang aan en wilde wat zeggen, totdat Nouraya ons riep. "Mensen! Ik heb zin in ijs! Dus doe snel!", riep ze. Ik keek Ilham aan en zo liepen we samen naar de andere.

Intisar keek mij lang aan, maar ik deed alsof ik het niet zag. We liepen naar een ijssalon om dus ijs te halen. "Wat willen jullie?", vroegen Danyal en ik tegelijk. Ze moesten lachen. "Schattig!", zei Ilham. Ze gaven door wat we wilden. En gek genoeg hadden Danyal en Ilham dezelfde smaken. "Jij snapt het!!!", zei Danyal lachend en gaf haar een box.

We gingen zitten en spraken over van alles. Na een tijd werd het wat laat en zouden we gaan. "Ik moet die kant op", zei Intisar. "Wij moeten die kant op", zei Nouraya. Ik knikte en we namen afscheid van Intisar. "Kom. Wij brengen jullie wel naar huis", zei ik. "Nee hoeft niet, ik ga gewoon met het ov, want mijn scooter ligt nog bij mijn neef", zei Iham. "Dan brengen we je toch eerst daar naartoe?", zei ik. Ze stribbelde tegen, maar uiteindelijk vond ze het oke. Nouraya ging bij Danyal achterop en gingen alvast naar ons huis. En ik bracht Ilham naar haar neef. Ze ging achter me zitten en hield haar handen kennelijk bij haar. Ik lachte en starte mn vespa. "Waarom lach je?" "Nee gewoon", zei ik. "Sukkel", zei ze. "Nou ja", zei ik weer lachend.

Aangekomen bij haar neef stapte ze af. "Bedankt", zei ze blij. "Geen dank gekki", zei ik. "En uh. Ik betaal je nog terug", zei ze. Ik keek haar droog aan. "Nee dat ga je niet". "Maar..", "Nee niks maar!", onderbrak ik haar. "Pff lastig kind", zei ze arrogant. Ik lachte. "Ik heb liever die Ilham van net. Die mij niet continu het bloed onder mijn nagels vandaan haalt", zei ik lachend en hield haar hand vast. Ik zag dat ze rood werd.

"ILHAM", schreeuwde een jongensstem. Ze trok haar hand terug en keek naar achteren. "Bedankt neef! Nu weet heel de buurt hoe ik heet", zei ze droog tegen haar neef. "Adam?", zei ik vragend. "Nizar?", zei hij lachend. "Lang geleden man!", lachte hij. We spraken even en een vragende Ilham keek ons aan. "Jullie kennen elkaar?", vroeg ze. "We zaten bij elkaar op de middelbare school. Doodlachen met deze", zei haar neef. Ik lachte en we wisselden onze nummers weer uit. Adam gaf haar der sleutels en nam afscheid van ons.

"Je kent mijn neef dus", zei ze lachend. Ik knikte. "Uh.. Ik ga er nu vandoor. Vind je het goed als we appen?", vroeg ik onzeker. Ze bloosde en gaf me haar nummer. Ik bedankte haar en gaf haar een knipoog. Op weg naar huis!!!

Ik merkte vandaag pas dat ik al een week niks heb geüpload. Mijn excuses daarvoor!😳😳
Blijven jullie wel stemmen. In sha allaah morgen of overmorgen komt er een deel van Danyal🙊💋

Xxx love u alll