Het leven van Nizar en Danyal

13.0

NIZAR

Geshockeerd zat ik op de bank voor mij uit te staren. Ilham zat voor mij om de grond. Ze leunde met haar hoofd op mijn schoot. "Sorry Nizar. Echt.. Ik weet niet wat ik moet doen", zegt ze huilend. Op dit moment kon ik niet meer helder nadenken.

Ze merkte dat ik niet terug zou praten en stond op. "Ik laat je wel met rust oke?", zegt ze zachtjes en loopt naar boven toe. Ik wreef over mijn gezicht heen. Gelijk moest ik denken aan Rayan en Roumaissa.

Ik dacht na over hoe zij leefden.. Waarom kan ik dat dan ook niet? Ik nam mijn weg naar de keuken en schonk wat water in een glas. Niet veel later hoorde ik een deur dichtvallen.

Gehaast liep ik naar de gang en zag dat niemand binnen was.. Iemand is dus naar buiten.. Ilham!

Ik rende naar buiten en zag haar lopen. "ILHAM", riep ik. Ze negeerde mij en liep door. Ik haalde haar in en trok aan haar arm. "Nizar laat mij los.. Dit kan niet zo", zegt ze. Ik hield haar nog strakker vast. "Dit praten we binnen uit", zei ik en trok haar zachtjes mee.

Ze liep met mij mee terug naar binnen en ging zitten op de bank. Dit keer ging ik voor haar zitten op de grond en hield haar handen vast. "Ik weet niet wat ik moet doen", zegt ze snikkend. "Ik ben er voor je oke? We gaan trouwen en ik ga zorgen voor dat kindje", zeg ik zachtjes. Twijfelend over mijn besluit zag ik dat het haar opvrolijkte.

"Echt?", vraagt ze nog steeds onzeker. Ik knikte en ging naast haar zitten. Ik nam haar in mijn armen en streelde haar arm. "Weet je wie de vader is?", vroeg ik zachtjes. Ze schrok van mijn vraag en keek van mij weg. "Ilham?", vroeg ik opnieuw. Ze schudde haar hoofd van niet.

Kortom om mensen. Ilham is zwanger geraakt door een jongen. Ze weet niet wie het was, want ze was dronken op dat moment. Ze was haar zelf deze tijden niet meer.. Wat mij voornamelijk stres gaf. Ik wil haar nooit meer loslaten.

Ik trok haar op mijn schoot. "Waar denk je aan?", vroeg ze zachtjes. "Aan jou", zei ik en leunde met mijn hoofd tegen de hare. Ik hield haar vast bij haar middel. We waren allebei stil, maar we wisten beiden dat het moeilijk zou worden.

"Straks ben ik geen goede moeder", zegt ze zachtjes.. "Tuurlijk wel", zei ik lachend. "Jij zou een perfecte vader zijn", zegt ze voorzichtig, bang om mij te kwetsen. "Denk je?", vraag ik onzeker. Ze knikte en keek me in mijn ogen aan. Ik wreef over haar wang heen en gaf haar een zachte kus op haar lippen.

"Ik denk dat ik nu maar weer ga", zegt ze zachtjes. "Waar naartoe? Blijf hier slapen?", zeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Jullie hebben te veel voor me gedaan". "Waar wil je dan naartoe gaan?", vroeg ik verbaasd. "Een vriendin", zei ze. Ik schudde mijn hoofd. "Je blijft hier. Bij mij en met Soumaya. Ze kan er ook voor zorgen dat je goed eet voor het kindje", zeg ik besluitend.

Ze keek mij twijfelend aan. "Ik wil het nog tegen niemand zeggen", zegt ze zachtjes. "Ik sta je bij", zeg ik geruststellend. Ze omhelsde mij stevig. "Bedankt voor alles. Echt", zegt ze snikkend. "Ik hou van je kleintje", zeg ik en geef haar een kus in haar nek.

Even later kwam Soumaya het huis binnen. "NIZAR! Weyo als ik jou zeg wat ik in de stad voor je heb gekocht. Je gaat van mij houden", zegt ze blij en komt de woonkamer binnen.

"Oh hey Ilham", zegt Soum verbaasd. Beschaamd gaat Ilham van mij af. Ze groette zachtjes terug. "Maar goed. Hier je cadeau", zegt Soum en zeg wat tassen neer. Tussen Ilham en Soumaya loopt het nog steeds niet lekker..

Ik opende de zakken en keek naar de schoenen en kleren die Soumaya voor me heeft gehaald. "Pff, Soumaya. Deze zijn wel hard hoor", zeg ik lachend en omhels haar stevig. "Duuh! Ik zou Soumaya niet zijn als ik geen cadeau's voor je koop", zegt ze lachend.

Vrolijk sprak Soumaya verder over hoe haar dagje was. Ilham zat er stilletjes bij. Soumaya merkte de spanning en stond op. "Wat ga je doen?", vroeg ik toen ik zag dat ze naar de deur liep. "Naar Danyal. We gaan naar de Bios", zegt ze en opent de deur.

"Hoe laat begint de film dan?", zeg ik verbaasd. "Op een tijdstip", en ze probeert de deur te sluiten. "Doe je zo omdat Ilham hier is," vraag ik. Ze schudde haar hoofd. "Oh trouwens ik slaap bij Danyal vandaag", zegt ze en sluit de deur met een knal. Oke deze heeft duidelijk nog issues met Ilham.

Ik rende snel terug naar Ilham. "Schatje ik kom zo ja", zeg ik snel en geef haar een kus. Met mijn adidas slippers ren ik naar buiten en zie Soumaya op de scooter stappen. "Soum wacht!", schreeuw ik. Ze kijkt me verveeld aan. "Hurry", zegt ze dan.

"Je bent nog boos op Ilham?", vraag ik. Ze gooide een wenkbrauw omhoog. "Verwacht niet van mij dat ik normaal ga doen terwijl ze zowat mijn leven heeft omgegooid", zegt ze boos. "Dat vraag ik ook niet van je", zeg ik geruststellend. "Ze heeft veel meegemaakt. En ze heeft niemand om mee te praten", zei ik met de hoop dat Soumaya met haar wilde praten.

"Zoek maar een ander slachtoffer die zich wilt opofferen", zegt ze en doet haar scooter aan. "Wacht", zeg ik en ga voor haar scooter staan. "Nizaaarrr", zegt ze bijna huilend. Ik lachte door haar gedrag. "Aub doe het voor mij. Please please please", zeg ik smekend. "Ja oke yallah opdonderen Danyal wacht op mij", zegt ze geïrriteerd. "Je bent de beste zusje", zeg ik blij en geef haar een kus.

"Ga van mij af a zwerver", zegt ze lachend en rijdt weg. Ik loop lachend het huis weer binnen en zie Ilham in de keuken. "Wat doe je", vraag ik. "Eten maken. Heb honger", zegt ze lachend. Ik knikte en ging even op mijn telefoon. "Is Soumaya boos op mij?", vroeg ze zachtjes.

"Ze heeft het nogal moeilijk gehad deze tijd.. Haar oma is overleden enzo", zeg ik zachtjes. Ik zie dat Ilham schrikt. "Meskiena", zegt ze zachtjes. "Hoe lang ben je zwanger", vraag ik. Ik zie dat ze opkijkt en haar schouder ophaalt. "Geen idee". "Wil je niet naar het ziekenhuis", zeg ik. Ze knikte van wel. "Dan maken we morgen een afspraak safi?", zeg ik. Ze knikte.