My Sir, My Lover?! |COMPLETE|

5 - 1, 2, 3... Kalma!

~

Kasalukuyang naghihintay sina Meishel at Ania ng resulta mula sa pag-add kay Ansel sa Facebook. Nang biglang tumunog bigla ang laptop ni Ania, notification daw yun.

"T****na!!! Meishel!!! Inaccept niya ako, and isang message mula sakanya!!! Ahhhhh!!!!" Tili bigla ni Ania habang niyuyugyog ang kaibigang si Meishel. Pinapakalma naman ni Mei ang kaibigan, dahil kulang nalang ay mahimatay ito sa kakatalon.

"Mei, tell me this isn't another freaking dream I kept on encountering with." Biglang wika ni Ania, habang nakatihaya sa kama.

"It isn't a dream... Kaya bumangon ka na dyan, okay?" Sabi ni Mei at kinuha ang laptop ng kaibigan, at biglang binasa ang message na tinutukoy ng kaibigan.

From: Anselmo Martinez

Uhm.. Hey si Ansel toh. The guy you met sa mall kanina. I just want to thank you for being so nice to my sister, Diane. Even though medyo napahiya ka sa mga tao dun because of your shirt. And if you need anything you can message me. Btw, u look really pretty tho :)

"Ah... Natamaan nga 'to. Meron kasing 'you look really pretty though' eh..." Bulong ni Mei habang natatawang tinitingnan si Ania na talagang nahihibang na.

"Fine, Ania... I understand, Valentines naman kasi kaya feel na feel mo 'yang malupit mong feeling."

==========
Ania POV

Hibang na kung hibang... Pero, what am I supposed to do? Fall nga daw ika nga. Ay ewan, paano kaya ako makakapag-adjust sa pasukan? Ano yun, may gayuma ba siya? Is there something about him na nasanghap ko? Ano? Bakit ganun? Love na ba ito?

Syempre hindi pa pala. Duh. Physical appearance pa lang naman ang nakita ko. All I really know is that, I really can't wait for June 13.

"Girl, anong plan mo right now? Kilala kita, I know there's something going on your mind right now. I can feel it." I looked at Mei, and let out a heavy, deep sigh. She is right once again.

I rolled my eyes in defeat, "You're right. And I just have one thing on mind."

"Let me hear about it."

"Get a small paper, and some envelope. It's all there downstairs, let's do a very jejemon-kinda way pagpaparamdam." Sabi ko and smiled at her. She just did it, instead of arguing with me. I know she can't do anything pa naman.

=========
Ansel POV

"Kuya!!! Mama and papa is here dali!!!" Tumingin ako sa kaliwa ko and saw Diane na pinagpapawisan. I let out a chuckle, kasi talagang hindi siya magkaintindihan.

"Really they're there?" I said habang tumatayo na mula sa pagkakahiga ko. Our parents hasn't been visiting us for some time already, siguro mga... Two weeks na.

"Dali naman, kuya. You're so bagal! Siguro dahil dyan sa weight mo, konting dyeta din ah." She said, kaya't sinakal ko siya at tinuktok playfully.

-

As soon as we went downstairs, there sumalubong sa living room si mama with papa. Ugh. I never liked papa, even a bit. Hindi naman kasi niya mahal si mama eh. He still love that, first love he said.

Niyakap naman agad ako ni mama, "Anselmo ko... I missed you, and your sister. Musta na kayo?" Tanong ni mama while hugging Diane din.

"Okay lang naman po kami ni kuya, mama. How about you and papa?" Sagot ni Diane.

Papa was about to approach me, pero nagpaalam agad ako, "Excuse me muna, Diane, mama. I have something to do..." I said, at agad-agad na pumunta sa kwarto ko.

I went inside and locked my door, incase. Want to really know why I hate papa? Here is one thing. Konti lang naman ang alam ko tungkol sa buhay ko eh.

Hindi ako totoong anak ni papa, pero anak ako ni mama. Mama was already pregnant bago pa man sila magpakasal. Si Diane lang talaga ang totoo nilang anak together. As far as I could remember, Jay M. daw ang name ng totoong tatay ko.

When I was 3 years old, isang eksena lang ang naalala ko tungkol kay mama at papa. Hindi nila alam na alam ko na may problema talaga sila.

Flashback

Nakarinig ako ng malalakas na kalampugan sa may kusina. Bumaba agad ako at sumilip kung anong problema. Ang alam nila, I was asleep, pero hindi nila alam gising pa ako.

"Ayoko na! Pagod na ako! May anak na tayo, tapos babalikan mo pa yang babae mo! Akala ko ba iniwan mo na siya?! Kinalimutan mo na siya diba?! Pinangako mo diba?!" Sigaw ni mama na-ikinatakip na tenga ko.

"Pero mahal ko parin siya, Ichu! Siya pa din! Mahal ko pa din si Breigh..." Sagot ni papa na ikinataka ko. Hindi ko pa nauunawaan ang sitwasyon, since 3 years old palang ako nun.

"Ah so ganun?! Babalikan mo yang lintek na estudyante mong yan?! Ganun ba, Marcos?! Iiwan mo si Anselmo ganun?!" Singhal muli ni mama. Nagalit na talaga si papa, kaya hinawakan niya ng mahigpit sa leeg si mama na ikina-iyak ko nung eksena nila.

"Ano ba?! Marcos nasasaktan ako?!" Pagpupumiglas ni mama sa pagkakahawak sakanya ni papa. Noon, gustong-gusto kong tulungan si mama, pero wala akong nagawa.

"Hindi ko naman anak yang si Anselmo!!! Hindi ko siya mahal!!! Si Jay M. ang tatay niya, hindi ako!" Sigaw ni papa, at umakyat na muli ako sa taas, dahil hindi ko na kaya ang nakikita ko.

-

Yun ang pangyayari sa buhay ko na gusto ko ng kalimutan, pero hindi ko magawa. Napalingon agad ako ng makarinig ako ng katok.

"Anak, Anselmo, pwede ba tayong mag-usap?"

=========

PUSANG GALA NIYO BABUSH NA NGA

~jeanellediana