SİYAH

BÖLÜM 5

Multideki Kaylanın arkadaşı Sarah AKAY :)
Bu bölümü okurken multideki şarkıyı dinlemenizi öneririm :) (jess-Take Me Home)

İki gün boyunca Dr. SAYGINER'i bir daha görmedim. Doktorlar günlük olarak kontrollerini yapıp hemşirelere benim anlamadığım ( açıkçası umursamadığım ) şeyler söylüyor, onlarda bunun doğrultusunda bana tedavilerimi yapıyorlardı.Bense bu süreci dinlenip bana neler olduğunu anlamakla geçirdim .

Sabahın ışıkları yüzüme vurup beni uyandırırken : açıkçası mükemmel bir uyku yaşadığım da söylenemezdi : odamın kapısı tereddütle açıldı. Kapıya baktığımda Sarah'ın bana bakan ağlamaktan bitap düşmüş gözlerini gözlerini gördüm.Daha sonra koşarak yanıma gelip bana sarıldı.Beni öyle bir sıkıyordu ki sanırım bir kaç kaburgam tekrar kırılmıştı çünkü nefes alamıyorum. Ahhh! diye ses çıkardığımda Sarah benden ayrılıp konuşmaya başladı "Kayla burada olduğuna hala inanamıyorum, seni bir daha bir daha göremeyeceğim diye o kadar çok korktum ki... Bir daha böyle benden habersiz ortadan kaybolma seni ne kadar özlediğimi ve merak ettiğimi biliyor musun ?"

Vay canına bu kız bu kadar cümleyi nasıl tek nefeste nasıl söyledi , acaba benden habersiz nefes almadan ne kadar konuşurum diye tekrar mı yapıyordu diye düşünürken Sarah'ın beni dürtmesiyle kendime gelip"Sen nasıl istersen Sarah!! psikopat bir katil tarafından kaçırılmadan önce ona sevgili psikopat katilim biliyorum beni kaçırıp öldüreceksin ama benim senden ufak bir ricam olacak sevgili popüler ev arkadaşım Sarah'a: ben kaçırılıp öldürüleceğim sen hiç merak etme partilere devam notu yazmalıyım desem sence oda ne demek canım kafana göre takıl sen... sonuçta arkadaşının seni merak etmesini istemeyiz mi demesini bekliyorsun."

Bana gözleri kısıp ciddi misin bakışları atarken ben gülmeye başlayınca kafama vurdu.Ben ona kızım bittim sen bakışları atarken aynı zamanda da kafamı ovup acıyor diye mırıldanınca bu sefer gülen taraf o oldu.Bu kısacık sohbet bile bana iyi gelmişti kısa sürelide olsa yaşadıklarımı unutturmuştu. Sarah" benim arkadaşım ya da dostum değildi o bunlardan da öteydi. O benim tek ailemdi çünkü onun dışında hiç kimsem yoktu. Düştüğüm zaman beni ayağa kaldıracak bir babam ya da ağladığım zaman başımı okşarken bana sıkıca sarılıp merak etme tatlım her şey geçecek diyen annem yoktu.Onları hiç tanımamıştım.Bu koskoca dünyada kendime ait küçük bir dünya kurmuştum. Bir tek vardım orada daha sonraysa bu küçük dünyama Sarah ise bir daha çıkmamak üzerine bodozlama dalmıştı.Emin olduğum bir şey daha vardı bu düşünceler sadece bana özel değildi canım dostum her ne kadar popüler ve ailesi olan biri olsa da kimseye göstermediği tarafını bana göstermekten hiç bir zaman çekinmezdi."

"KAYLA " diye adımı yüksek sesle bağırınca düşünce aleminden çıkıp ne var dercesine tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Bakışlarıyla bana başka tarafa bakmam içi işaret verince Dr. SAYGINER'in elinde dosyalarıyla odamda beklediğini gördüm.

" Günaydın bayan Kayla bu gün kendinizi nasıl hissediyorsunuz." "İyi"dedim tek kelimeyle, gözlerim elindeki kağıtlardaydı.Bunu fark edince "Bu dosyalar sizin taburcu işlemleriniz.Diğer meslektaşlarımla konuşup herhangi bir sorun olmadığını, daha iyiye gittiğinize karar verdik.Eğer bunları imzalarsanız bir an önce buradan çıkabilirsiniz." " Ama... "dedim bu cümlenin arkasından gelecek şeyi bekledim ve beklediğim gibi oldu. "Aması , belli aralıklarla bana seansa geleceksiniz ve hafıza kaybınızı en aza indirgemeye çalışacağız. Böylece dediğiniz gibi sizin hayatınıza kast etmek isteyen birisi varsa cezasını çekmesini sağlayacağız.Bir de şu reçetedeki ilaçları düzenli aralıklarla kullanın."elindeki dosyayı alıp gösterdiği yerleri imzaladım.

Dosyaları geri ona uzatıp "Şey sizden bir şey isteye bilir miyim. "dedim. "Olur" deyince "bu ilaçlar arasında kabus görmemi engelleyecek herhangi bir ilaç var mı?" Önce neden dercesine bana bakıp bir şeyleri değerlendirdikten (sanırım neler yaşadığımı anlamaya çalışıyordu) sonra reçeteye bir şeyler daha karalayıp bana verirken göz kırpıp güven verici gülümsemesinden sonra odayı terk etti. Sarah ise ağzı o olmuş ve gözlerini kocaman açmış şekilde bana bakarken "NE"diye bağırdım ve ise kinayeli şekilde "Hiççç" dedi." Hadi ama ciddi olamazsın ben daha yeni ölümden döndün senin imaların ile uğraşamayacak kadar yorgunum." "Uğraşma zaten" sesli bir şekilde nefesimi verip " onu bunu boş ver de umarım yanında kıyafet getirmişsindir.Eğer biraz daha hastanenin iğrenç önlüğüyle kalırsam sanırım kusacağım."

Sarah ise çok bilmiş bakışlarından atıp yanında getirdiği poşetleri gösterdi.Onu odadan kovduktan sonra üzerime bacakları saran mavi kot pantolonu mu ve onun üstüne gri salaş kazağımı giydim.Kapı tıkladığında içeri Sarah'la birlikte hemşire girdi.Hemşire kolumdaki serumu çıkartıktan sonra "Geçmiş olsun"deyip gitti.Burada daha fazla durmak istemediğim onu dışarı doğru sürükledim.Hastanenin içinde bulunan eczaneden ilaçları aldığımız gibi sürükleme işlemime devam edip çıkışa tekrar yöneldim.Dışarı çıktığımızda soğuk ve nemli hava bizi karşılayınca duraksayıp havayı tüm gücümle içime çektim.Bu sefer Sarah beni çekiştirip arabaya bindirdi.Arabaya binince düşüncelerde kaybolmamak için radyoyu açtım. Sarah bana "nereye gitmek istersin"diye sorduğu sırada radyoda Jess Glynne-Take Me Home çalmaya başladı:" şarkının da dediği gibi O yerin daha iyi olduğunu biliyorsun çünkü beni hep oraya götürüyorsun.Beni güvende hissettiğim yere eve götür lütfen. "dedim yorgun çıkan sesimle.O ise başını sallayıp arabayı çalıştırdı.Yol boyunca ikimizde tek kelime etmedik.En sonunda eve geldiğimizde içimde oluşan büyük bir özlemle hemen kapıyı açıp odama koştum.Her şey bıraktığım gibi olunca yüzümde istemsiz bir tebessüm oluştu.Kapı çalsa da umursamadım güven duygusunun beni rahatlatmasını istiyordum.Sarah aşağıya gelmem için bağırınca zorlukla yanına gittim. Sarah elinde büyük boy pizza ve kolayı bana gösterdi.Büyük bir iştahla karnımızı doyurup uyumak içi odalarımıza gittik.Günlük rutinimiz olarak; sabah kalk , karnını doyur, tek kelime etme , uyumaya çalış ve hiçbir şey düşünme diye devam ederken Sarah ise beni hayata tekrar döndürmeye çalışıyordu.Çoğu şey eskiye dönmeye başlasa da her gece beni ziyarete gelen kabuslar hiç bir zaman eskiye dönmeyeceğimin kanıtıydı.Tam bir hafta bu şekilde bitti.

Cuma akşamı Sarah bana dönüp "bu hafta sonu tek kalabilir misin çünkü ailemin yanına gitmeliyim.Ama kalmazsan gitmem ya da yanına bir arkadaşımı gönderirim en iyisi bu biri yanında kalmalı." Bunun üzerine öyle bir bakış attım ki valizini aldığı gibi ailesinin yanına gitmek için yola çıktı. Ben ise her ne kadar kendimi rahatlatmaya çalışsam da yaşadıklarımdan sonra evde tek başına kalmanın verdiği tedirginlikle uyumaya çalıştım.

Y/N: UMARIM BEĞENİRSİNİZ EN YAKIN ZAMANDA GÖRÜŞMEK ÜZERE :) :)