KİTAP EN KISA ZAMANDA DÜZENLENECEKTİR...
Ay tüm ihtişamıyla geceyi aydınlatırken dalgalarda öfkeyle kıyıları dövüyordu. Rüzgarın uğursuz fısıltıları arasında kız kendisini korkusuzca uçurumdan sonsuz bir boşluğa bıraktı. Kanı altın rengi saçlarını k...
Karan ona uzattığım zarftaki yazıları okurken kıvılcımlar halinde öfkenin gözlerinden tüm vücuduna yayıldığını gördüm .Vücudu titreyip kasılırken bakışlarının odak noktasını zarftan bana çevirince hızla hareket ederek kolumdan tutup sert bir şekilde ben daha ne olduğunu bile anlamadan beni duvara yasladı.Sırtım duvara o kadar sert çarptı ki acıyla inledim.Kolumdaki tutuşu sertleşirken "KARDEŞİMİ VE BİR ÇOK KİŞİYİ ÖLDÜRMÜŞKEN NEDEN SANA YAŞAMAN İÇİN ŞANS VERİYOR.NEDEN SENİN ONU BULMANI İSTİYOR.YOKSA ONUNLA BERABER Mİ ÇALIŞIYORSUN? BANA ONUN KİM OLDUĞUNU SÖYLE....CEVAP VER.!!SUSMA VE HEMEN BANA CEVAP VER.!!!!!"diye bağırdı.Açıkçası daha az önce beraber çalışmak için anlaşmışken böyle bir tepki beklemiyordum. Ona cevap vermeyince kolumu tutan elleri sertleşirken gözleriyse beni yakıp yok etmek istermiş gibi bakıyordu.
"Bil..bilmiyorum.Onun kim olduğu ve ne yapmaya çalıştığı hakkında bir bilgim yok.." sesim anın şokuyla o kadar korkak ve güçsüz şekilde çıkmıştı ki bu benim yüzümü buruşturmama sebep oldu.Daha az önce kim olduğunu bilmediğim bir psikopatla savaşmak için bana yardım edecek kişiler arayan bir savaşçıyken bir anda bu kadar güçsüz duruma gelmek...Böyle olmak istemiyordum.. "DEMEK BİLMİYORSUN HAA .SENCE BEN BUNA İNANIR MIYIM ? "dedi alaycı bir şekilde.Bende onun gibi alaycı yüz ifademi takınıp " Bana bak ister inan ister inanma...ayrıca ben ona yardım ediyor olsam onu yakalatmak için buraya yardım istemeye mi gelirim.Ben gidiyorum.Sende neye inanmak istiyorsan ona inan emin ol bu benim umurum da değil..Sen bana yardım etmek istemiyorsan bende bana yardım edecek başka kişiler bulurum."dedikten sonra (onun öfkeden alev almış gözlerine buz tutmuş gözlerimle baktım) kolumu tutan elini uzaklaştırıp kapıya doğru gittim.Kapıyı açtığımda memur Gökhan'ın arabasının orada olmadığını gördüm bu da neden tüm bu süre boyunca konuşmadığını açıklıyordu aslında.Etrafıma baktığımda buradan gitmemin tek yolunun o adam olduğunu anladığımda sakinleşmek için ayakkabılarımı çıkartıp toprağa çıplak ayaklarımla bastım.
Belli bir süre durup kendime gelince ayakkabılarımı giymeden tekrar eve geri döndüm.İyi ki kapıyı kapatmamışım derken karşılaştığım görüntüyle şok oldum.Acaba bu gün daha ne kadar şaşıracaktım.
Buradan sonrasını bu şarkıyla dinlemenizi öneririm :) :)
Çünkü daha az önce beni öldürmek ister gibi bakan adam şu anda dizleri üstüne oturmuş elinde baktığı resme bir şeyler mırıldanırken ağlıyordu.Yanına gidip gitmemek için tereddüt etsem de en sonunda yanına gitmeye karar verip yavaş adımlarla yanına yaklaşırken ne dediğini artık duyabiliyordum "özür di.dilerim..seni koruyamadım...sana bunu yapanı bulamadım..senden af bile dileyecek yüzüm yokken nasıl beni affet derim kardeşim..seni çok özledim..sen yokken o kadar yalnızım ki.."elimle omzuna dokununca irkilip (sanırım benim gittiğimi düşünmüştü) yaşlı , ağlamaktan kızarmış mavi gözlerini bana çevirdi.Bende kafamı hafif sağ yana doğru eğip anlayışlı bir şekilde ona (Sanırım bu adamda en az benim kadar yaralı ve bitik durumdaydı) baktım.Ondan bir şey anlatmasını istemedim çünkü dünde ben böyle durumdaydım ve ihtiyacım olan tek şey birinin bana sarılmasıydı.Kollarımı beni geri itmesinden çekinsem de etrafına doladım.O da beni itmek yerine elimdeki resmi bırakıp sarılmama karşılık verdi.Nefes alış verişleri normale dönerken : "Ben 8 kardeşimse 5 yaşındayken ailem bir geziye çıktı.Okula gittiğimiz için bizi aile dostumuz olan Gökhan(memur) abiye bırakmışlardı.Aslı o gün onlara gitmemeleri için yalvarmıştı (belkide bir şeyler olacağını hissetmişti bilmiyorum) ailemse kardeşime geri döneceklerine dair söz verip ve bana da kardeşime dikkat etmem konusunda uyarıp yanımızdan ayrılmışlardı.Hiç unutmam o gün çok kötü bir fırtına vardı.Bir ara şimşek çaktığında tüm odamız bembeyaz olmuş ardındansa kuvvetli bir gök gürültüsü gelmişti.Kardeşim Aslı'da korkup yatağıma gelip beni uyandırmıştı.Bende kollarımı sıkıca ona sarıp korkmamasını ne olursa olsun onu koruyacağımı söylemiştim ve o uyuyuncaya kadar beklemiştim.Uyandığımda aşağıdan sesler geliyordu. Aslı'yı uyandırmadan aşağı indiğimde polisler bana üzgün gözlerler baksalar da herhangi bir şey söylemiyorlardı.Daha sonra Gökhan abi beni kenara çekip " Karan a..ailen onlar dün fırtınada yola çıkmışlar ve kaza yapmışlar..K.Karan aileni kaybettik.Çok üzgünüm" ben daha tam olarak söylenenleri anlayamamışken arkamda Aslı'nın çığlığı yükseldi. Küçük bedeni çökerken "hayır ben babamı ve annemi istiyorum .Onlar gelecek bana söz verdiler "diye haykırıyordu.Ona sakinleştirici yaptılar ve uyuttular. Gökhan abi "bak Karan ben şimdi sizi ayırmamaları için bazı kişilerle konuşacağım o zamana kadar kardeşine dikkat et . Hemen geleceğim"deyince tamam anlamında başımı sallamıştım.Kardeşim o günden sonra içine kapandı ve bir daha eskisi gibi olmadı ama ben onu yinede hiç yalnız bırakmadım.Onu bir çok doktora götürdük iyileşip eskisi gibi olması için.."derin bir nefes alırken ben de Karan'ın dediklerini bölmeden dikkatlice dinledim ve Karan kaldığı yerden anlatmaya devam etti.
" Yıllar geçtikçe onu mutlu edebilmek için her şeyi yaptım sonuçta ailemden geriye bir tek o kalmıştı.Bu evi de o istediği için beraber yaptık ve tüm evi o dizayn etti .İşte o zaman Aslı'nın yüzünde gerçek gülümsemesini görmüştüm , bu ev ona iyi geliyordu . Duvarda gördüğün bu fotoğraflarda o zamanlardan kalma. Yavaş yavaş iyileşiyordu.Yemin ederim Kayla Aslı artık eskisi gibiydi.Neyse ben polis olduğum için 2 aylığına şehir dışına çıkmak zorunda kaldım.Ona en kısa zamanda döneceğimi söylemiştim. Ama geri döndüğümde çok geç kalmıştım.21 Haziran 2012 gecesi Aslı kendini öldürmüştü herkesin söylediği buydu ama ben buna hiç inanmamıştım.Ne kadar araştırsam da katili yakalayabilmek için bir kanıt bulamamıştım .. Ve ayrıca ben senden özür dilerim ..sadece o kadar çok öfkeliydim ki tüm bunların suçlusu senmişsin gibi davrandım..tekrardan özür dilerim."
"Hey bana bak sorun değil , gerçekten. Yeniden başlamaya ne dersin.Bu işte bana yardım edecek birilerine ihtiyacım var .Bu psikopatı birileri durdurmazsa durmayacak ve daha çok kişi ölecek.Sen bana şunu söyle benimle misim . " " Evet hadi gel benimle" deyip sarılmasını sonlandırıp ayağa kalktı.Elini bana uzattıktan sonra beni de ayağa kaldırdı. Evdeki arka odalardan birine gidince bende onu takip ettim . Odaya girdikten sonra yerdeki halıyı kaldırıp yerde bulunan kapağı açtı ve ortaya mahzen gibi bir yer çıktı ve oraya inmeden önce bana bakıp "en azından yaptığım araştırmalar bir işe yarasın" dedi ve aşağı indi.Derin bir nefes alıp bakalım aşağıda beni neler bekliyor gibi düşüncelerle onu takip ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dolunay tüm ihtişamıyla geceyi aydınlatırken karanlığın vahşi avcıları ortaya çıktı.Karanlığın bir diğer avcısı olan SİYAH tüm bu süre boyunca izlediği SİMİRNA'sını artık bırakmasının vakti geldiğini anladı ve tepesinde durduğu ağaçtan aşağı indi. Karanlıkta görebildiği eve son kez baktı ve kurt ulumalarına karışan karga sesleri eşliğinde ormanın derinliğinde kayboldu.Sonuçta gerçek bir avcı asla ormandan korkmazdı çünkü zaten onun yuvası orasıydı.
Deposuna ulaştığında kapıyı açtı.Kapı açılırken o kadar rahatsız bir ses çıkardı ki bağırmaktan yorgun düşüp uyuyakalmış kadın tekrar uyandı ve ona bırakması için yalvarmaya başladı .SİYAH ise hiç bir tepki vermeden elleri ve gözleri bağlı olan kadına baktı.Acaba ne zaman bu yalvarmalarının işe yaramayacağını anlayacaklardı...Normalde bu kadın ilgisini çekmezdi.Zaten bu kadının seçilme nedeni sevgili SİMİRNA'sıydı. Ona vermek istediği hediyeyi artık hazırlaması gerekiyordu çünkü küçüğü onu çoktan aramaya başlamıştı.Eline aldığı neşter ile sandalye de oturan kadına yaklaştı ve kadının koluna onu hatırlatması için bir çizik bıraktı.Kadın kolunda hissettiği keskin acıyla çığlık atarken SİYAH yüzünde eksik etmediği ölümcül gülümsemesiyle onu dinliyordu..
Y/N:YENİ BÖLÜM GELDİ.UMARIM BEĞENİRSİNİZ OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. EN KIZA ZAMANDA GÖRÜŞMEK ÜZERE.BU ARADA RESİMDEKİ KİŞİ KATİL DEĞİL SADECE BU DURUMA UYGUN OLDUĞU İÇİN RESMİ KOYDUM.BU BÖLÜMÜ WATTPADDA TANIŞTIĞIM VE YORUMLARIYLA BENİ MUTLU EDENKİŞİYEİTHAFEDİYORUMaegina90SEVİLİYORSUN :) :)
