One Magical Tale

Part 13

Hello guys, sa mga nag-request ng update. Ito na po. Sorry kung natagalan.

* * *

Part 13

Shit! Shit shit!

Tumawa ako ng tumawa.

Buwisit.

'Yon lang ang sunod ko'ng nagawa para isipin ni Prince Carlos na nagj-joke lang ako. Na pinag-loloko ko lang siya. Shems! Ba't ko 'yon nasabi? Ewan! Hindi ko talaga alam. Hindi ko na alam ang gagawin ko kanina kaya humagalpak nalang ako ng tawa. Mabuti nalang at nakitawa na rin sina Hera at Gretel.

"Ang engot mo, Athena. 'Wag ka'ng mag-biro ng ganyan, baka isumpa ka ng pinanggalingan mo. Sa Zaroth Enchanted Land." Tumawa pa si Hera. Mabuti nalang at sinakyan nila ako.

Nang mapatingin ako kay Prince Carlos, ay ang seryoso ng tingin niya. Kinabahan naman ako pero hindi ko pwede'ng ipahalata 'yon.

Nakita ko na lamang siya'ng tumayo at nag-paalam. Juice colored. Hindi naman siya naniwala doon di'ba? Shit! Sana nga talaga. Sana uto-uto nalang 'yung prinsipe na 'yon. Mas dumadagdag lang 'yon ng sakit ng ulo kapag nagkataon.

Ilang araw na din ang lumipas nang huli namin'g nakita si Prince Carlos. Hindi ko alam kung nasaan siya sa tatlong araw na 'yon dahil wala ako'ng nasagap na kahit na ano'ng balita pero inatupag ko muna ang pag-aayos ni Gretel at Landlady Yda.

Nag-iisa ako ngayon sa home ni Gretel dahil pumunta sila sa palasyo para silipin sana ang Prinsipe nila'ng alam ko'ng wala dito.

Napalingon ako sa pinto nang may naramdaman ako'ng presensya sa labas 'nun.

Pumunta ako doon at binuksan 'yung pinto. Sumalubong sa akin si Landlady Yda na pumasok na kaagad sa home ni Gretel at hinanap ang anak niya pero napansin niya'ng wala naman dito kaya lumungkot ang mukha niya.

"'Wag ka'ng mag-alala, Landlady Yda. May plano na ako para mag-ayos na kayo ni Gretel." Ngumisi ako sa kanya at kumain ng isa'ng cookie na nakalapag sa plato sa table. Inaya ko siya at kinuha niya naman.

Narinig ko ang mga kalabog kaya umayos ako ng tayo at nginitian siya. "You just have to stay positive. Sabihin mo lahat ng nangyari sa loob ng ilan'g taon'g  hindi pag-kikita. I'm sure matatanggap ka niya kahit ano pa man ang mangyari. Besides, you're still her mother kahit pag-bali-baliktarin pa ang mundo." I tapped her shoulders pero kumunot 'yung noo niya.

"So, ganoon nalang 'yon? Halos isa'ng linggo ko'ng hinintay ang plano mo tapos ito lang?" Swear, full of sarcasm ang pagkaka-banggit ni Landlady 'nun.

"Hindi naman "ito lang" eh. Sabihin na natin'g napaka-simple nito pero maaari'ng mag-bago na ang buhay niyo at magkaka-ayos na kayo. All you have to do is "try"."I smiled. "Just explain everything to her and no matter what, make her listen to you."

Napa-buntong hininga siya. "Sige. Susubukan ko." I smiled and lumabas na ng bahay. Natagpuan ko sina Hera at Gretel na para'ng kinikilig. Hinila ko si Hera sa isa'ng tabi and motioned Gretel na magpatuloy lang sa paglalakad patungo sa home niya.

"Ano ba'ng nangyayari?" Tanong sa akin ni Hera.

I looked at her and smiled. "Sa tingin ko, kailangan mag-usapa ng mag-ina ng masinsinan." Sabi ko bago muli ibinaling ang tingin ko sa pinto ng home ni Gretel habang nakatago kami sa isa sa mga poste dito na marami'ng bushes.

Ilang minuto ang hinintay namin hanggang sa muli namin'g nasilayan si Gretel na umiiyak palabas. "Gret, ano'ng nangyari?" Agad na tanong ni Hera nang sinalubong niya ito. "Athena naman eh!" Nilingon niya ako.

"What? I'm just doing my part!" Sabi ko at huli na ng ma-realize ko sa nasabi ko. Napatakip nalang ako ng bibig nangtitigan nila ako.

"Tell me, wala ka'ng kinalaman dito." Gretel said but I just shrugged and she confirmed it kaya nakita ko'ng napa-face palm siya. I sighed. "Gretel naman, 'wag niyo nang pahirapan ang sarili niyo. Alam ko naman'g nasasabik na din ka sa ina mo. Pareho lang tayo'ng nangungulila, pero mas mabuti ka pa nga dahil hinahabol-habol ka pa ng mama mo. Napaka-swerte mo na nga, Gretel. You just have to hear her out and understand her." I said. I didn't expect these words of wisdom coming out from my mouth. Hindi ako 'yung tipo'ng tao na nag-iinspire o nag-momotivate ng mga tao. I grew by myself kaya sarili ko lang ang inaalala ko, but now. I care for the people surrounded by my presence. It seems like kailangan ko sila'ng pasayahin in any way I can.

"Iyon na nga, Athena eh." Nag-taka naman ako nang umayon lang siya. Hmm, knowing Gretel, hindi talaga siya basta-basta nalang pumapayag o makikinig. But now, what? "Salamat." Napaismid naman ako. Ano'ng ibig niya'ng sabihin?

"Bakit ka nag-papasalamat?"

"Salamat dahil nagka-ayos na kami ni uhm, M-mama." Yumuko siya nang huli'ng binaggit niya kaya napangiti ako. Yes, successful!

Bigla'ng bumukas 'yung pinto at lumabas doon si Landlady Yda na mugto ang mata pero naka-ngiti. Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Pinabayaan ko nalang. "Salamat Athena." Bulong niya.

Bumitaw na siya sa pagkakayakap at nung tumingin siya muli sa kanya'ng anak ay nginitian niya ito. Now it's time to ask my favor.

"Landlady Yda. Pwede'ng akin na po 'to? Tutal, limited time nalang naman ang natitira nito kaya sige na oh. Nagawa ko naman na." Huminga ako ng malalim at hinawakan ng mabuti ang kuwintas na suot ko. "Kasi kahit kailan niyo gusto pumunta dito, pwede naman po. Pero ako. Ilan'g oras buwan, linggo o araw o oras nalang ang pwede ko'ng sulitin habang nandito pa ako." Sabi ko habang naka-ngiti.

Tumango naman siya. "Yes, sa'yo na 'yan. Pero Athena, pwede mo pa'ng mas pahabain pa ang pag-tira mo dito sa Gond kung pakikiusapan mo ang gumawa niyan." Turo niya sa kuwintas ko. Nabuhayan naman ako ng loob.

"Talaga? Landlady Yda? Saan ba siya ngayon? Sino naman siya?" Tanong ko. Naeexcite ako. Baka may paraan pa para mas tumira ako dito ng matagal. Ayoko nang lisanin 'tong mundo na'to.

"Ang kaso, patay na raw siya." Nanlumo naman ako sa narinig ko. "'Wag ka'ng mag-alala. Sabi-sabi lang nila 'yon. Nakatira siya sa Jungle of Zaroth. Lugar 'yon ng mga witch. Kaya mabuti pa puntahan mo nalang siya habang may panahon pa. Baka may nangyari na sa kanya o kaya worse, namatay na siya kaya bilisan mo nalang." Sabi nito.

Napangiti naman ako. Successful na nga ako sa pag-tulong ko na mapaayos ang mag-ina. May pag-asa pa talaga na mas matatagalan pa ang pag-tira ko dito sa Gond. Sa mundo na ito. Kaya hindi ko hahayaan na masayang ang pag-asa'ng iyon. Kung wala naman edi okay lang. Atleast, naging masaya ako kahit 1/4 sa buhay ko. Kaya eto, I'll grab the opportunity.

* * *

Sa mga nag-request ng update na'to pag-pasensiyahan na at super lame nito. But I hope subaybayan niyo pa rin ang mga sumusunod na chapters. -Y