Κεφαλαιο 58.

653 48 8
                                    

Ειναι αστειο το γεγονός πως βρισκομαι στην ταξη,  κάνουμε μάθημα, συγκεκριμένα ιστορία και εγω απλα γράφω αυτό το κεφάλαιο.
Δεν ξέρω ποτέ θα το ανεβάσω, αλλά όπως πάντα σας εχω ξανα πει πως τα κεφάλαια τα γράφω μερικές ημέρες πριν.
So, ελπίζω να μην με πάρουν χαμπάρι. (Είμαστε 25 άτομα. Οι 10 πρέπει να είναι στο κινητο!)
___________________________________

Ένα αχνό φως μπαίνει από το πατζουρι του παραθύρου και απλώνει λίγο φως στο δωμάτιο μου. Δεν το είχα κλείσει καλά, φαίνεται εχθες. Νιώθω γεμάτη ύπνο, πώς κοιμήθηκα καλά παρά την ενέργεια που σπαταλησα εχθες. Πρώτα οι προβες, μετα η συναυλία. Ύστερα ο έρωτας που κάναμε με τον Άρη. Ο Άρης.... ακούω την ανάσα του και νιωθω τα χέρια ου γύρω από την μέση μου.
Ήταν υπέροχα εχθες. Χωρίς πολλές κουβέντες, ήρθαμε εδώ και ξεχάσαμε ότι μας απασχολούσε. Περάσαμε τόσο όμορφα... Δεν είχαμε τίποτα στο μυαλό μας, καμία έγνοια. Σαν μικρα παιδιά που παίζουν έξω με τα χώματα. Έτσι και εμείς, προσπαθούσαμε απλά να κάνουμε τον άλλο να περάσει καλά, και να περάσουμε οι ίδιοι.

Τόσο μαγικό... η ανάσα του να πέφτει στο δέρμα του λαιμού μου και να με ανατριχιάζει. Η τρίχες να στέκονται σε προσοχή. Είναι ωραία αίσθηση, αλλά πιο ωραίο είναι πως μου το προκαλεί εκείνος. Ε-Κ-Ε-Ι-Ν-Ο-Σ.

Δεν θελω να ξυπνήσουμε και να μας πνίξει η καθημερινότητα πάλι. Δεν θελω να σκεφτούμε τίποτα κακό που θα μας κάνει να ξανα τσακωθουμε.

Δεν θελω να φύγει, δεν θέλω να με αφήσει από την αγκαλιά του. Δεν θα αντέξω να απομακρυνθεί έστω λίγο, δεν θα αντέξω να χωριστουμε ξανα. Αν μπορούσα να μείνω για πάντα στην αγκαλιά του, θα εμενα. Τι ζηταω; Ερωτεύτηκα. Ερωτεύτηκα.... τα πάντα γύρω μου θα έχουν νόημα μόνο αν βρίσκεται και ο έρωτας μου εκεί...

Χαιδεψα το χέρι του. Απαλό δέρμα και οι φλέβες του έντονες. Θελω τόσο να αντικρισω τα μάτια του αλλά, βολεύομαι και στην αγκαλιά του μια χαρά. Τα σώματα μας είναι ενωμένα, τα χέρια του γύρω από την πλάτη και την μέση μου να με κρατάνε σφικτα, σαν να φοβάται πως θα φύγω.
Δεν θα φυγω ομως... μονο αν με διωξει. Μονο αν δεν με θελει πια.

Κουνάω το κεφάλι μου για να απομακρυνω τις μακαβριες σκεψεις. Κουνιέται λίγο, σημαδι πως μόλις ξύπνησε.
Μπράβο σου Αρεττα.... Μόλις τον ξύπνησες.

"Καλημέρα!" Ακούγεται η φωνη του πιο βραχνη απο ποτε. Πως μπορει και συνδυάζει την βραχνάδα με την απαλότητα της φωνής του, μόνο εκείνος μπορεί.

We are different.Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt