We are different.

Κεφαλαιο 50.

Ari's POV*

Βγαίνω από το κρύο νερό.
Θεέ μου. Τόσο κρύο. Αλλά ταυτόχρονα υπέροχο. Με δροσισε δεν λέω, ήταν καλό. Όμως δεν το περίμενα τόσο κρύο.

Τι χαζός που είμαι. Όλα τα νερά, κάθε ποταμού είναι κρύα.

Τρέμω για λίγο, αλλά ο καυτός ήλιος καίει το δέρμα μου και με ανακουφίζει. Μέχρι να ξανα ζεσταθω.

Κοιτάω την Αριεττα. Γελάει.
Έχει σκύψει και κρατάει το στομάχι της από τα γέλια. Είναι σοβαρή; Είναι αστείο αυτο;

Φρικαρα.

Η πτώση ήταν καλή. Και μικρή. Άπλα πήδηξα και σχεδόν αμέσως ακούμπησα το νερό.

Και τώρα σκέφτομαι τα λόγια της πριν βουτήξω.

"Το νερό είναι πολύ κρυο" είπε.

Πως είναι ωραίο το νερό, είπε.
Πως με εκνεύρισε, είπε.
Πως θύμωσα μαζί της, είπε.
Πως θα την σκοτώσω, είπα.
Πως με το γέλιο της με έκανε να ξεχάσω αυτό που μου έκανε, που δεν είπε πως είναι κρύο, είπα.
Πως θυμήθηκα τα νεύρα μου μαζί της, ξανά είπα.

Τι θα της κανω;

Την πλησιάζω και σκύβω, χωρίς να με δει.  Με το ένα μου χέρι σπρώχνω τα πόδια της και την σηκώνω στα μπράτσα μου.
Είναι τόσο ελαφριά.

Τσιρίζει και γελάει ταυτόχρονα, χτυπώντας με στο γυμνό μου στήθος.

Περπατάω στο κρύο νερό του ποταμιου και παγώνουν τα πόδια μου.

Αουτς.

Την πετάω στο λίγο βαθύ μέρος και φεύγω γρήγορα από κοντά της.
Καλά να πάθει.

Για κάποιον λόγο νιώθω τύψεις που την έριξα στα κρύα νερά. Αλλά ταυτόχρονα το ευχαριστιέμαι.

Θα μπορούσες να πεις πως είμαι αρκετά σατανικος πίσω από την καλοσύνη μου.
Ή το αντίθετο.
Μάλλον το αντίθετο.

Βγαίνει από το νερό και με κοιτάει που στέκομαι στην άλλη άκρη, μακριά της. Και μακριά από αυτό το νερό.

Γελάει.
Γελαει;

"ΧΑΧΑΧΑ! Ρε βλάκα αφού μου αρέσει το κρύο νερό, τι ηθελες; Να με κάνεις να παγωσω;" συνεχίζει να γελάει.

Συγνωμη;

"Κοιτάμε τώρα. Όχι κοιτάμε να δεις!" Με αυτά της τα λόγια κάνει μια βουτιά και μπαίνει κάτω από το παγωμένο νερό.

Είναι τρελή.
Διάολε, είναι θεοτρελη.

Τι τρέχει με αυτό το κορίτσι.