We are different.

Κεφαλαιο 8.

Ο Βαγγελης ηδη εχει στραμμενο το βλεμμα του στο κινητο του και ετσι κοιταζω τον Αρη που με κοιταει και δαγκωνει τα χειλει του. Σε αυτη την εικονα ξεροκαταπινω και τα χανω λιγο...
σταματαω να χαμογελαω γιατι απλα σκεφτομαι στο σεναριο πως ισως να του αρεσω και χανει και εκεινος το χαμογελο του....

Κοιταω στο κινητο μου απο αμηχανια και μπαινω στο instagram.
Ωχ Θεε μου! Γινετε χαμος απο ειδοποιησεις!
Εχω 380 αιτηματα ακολουθησεις! Μα πως γινετε αυτο;;; ρωταω τον εαυτο μου ομως απο μονα τους τα πραγματα μπαινουν σε μια σειρα.
Αφου ειμαι και εγω στην φωτογραφια που ανεβασε ο Αρης και με εκανε και ταγκ τοτε θα με βρηκαν και θα μπηκαν στο προφιλ μου για να δουν ποια ειμαι... Νοιζερς θα ειναι ολες αυτες!

Μπηκα να δω την φωτογραφια μας και ειμαστε ολοι πολυ ομορφοι! Η λεζαντα λεει "με τους καλυτερους και την καλυτερη!♡" και κοκκινιζω ελαφρα επειδη μου φανηκε σαν κοπλιμεντο. Κοιταω τον Αρη επειδη εκεινος το εγραψε και φαινεται απορροφημενος στο κινητο του.
Παταω καρδουλα και υστερα κλεινω το κινητο μου χωρις να ασχοληθω παραπανω με αυτο...

Πιανω το ποτηρι μου για να πιω καφε καθως κοιταω εναν εναν που ασχολουνται με τα κινητα τους και στο τελος κοιταω τον Αρη στα ματια και κοκκαλωνω καθως με κοιταει και εκεινος. Στο προσωπο του εχει σχηματιστει μισο χαμογελο και τα λακκακια του ειναι πολυ εντονα.
Τα κοιταω και ηλυκο τα χειλει μου. Νιωθω αβολα ομως δεν κανω κατι για αυτο. Συνεχιζω να κοιταω το Αρη στα ματια πλεον και φερνω το καλαμακι του καφε στα χειλει μου. Ρουφαω σιγα σιγα και καταλαβαινω πως δεν εχει αλλο καφε. Μουγκριζω και αφηνω το ποτηρι στο τραπεζι δυσαρεστημενη εχοντας παρει το βλεμα μου απο τα μαγευτηκα ματια του Αρη.
Ακουγεται το γλυκο γελιο του Αρη και με κανει να γελασω και εγω.

Νιωθω τον λαιμο μου στεγνο και εχω την αναγκη να πιω κατι. Βλεπω το νερο μου πανω στο τραπεζι και το παιρνω βιαστικα στα χερια μου. Κατεβαζω το μισο ποτηρι και με σταματαει ο Βαγγελης πειραζοντας με "ηρεμα μικρη!".

"Τι εγινε; ξεκολησαμε απο το κινητο;" λεω για πλακα και χαμογελαω.

"Μου ελειψαν οι VKators μου!" Ειπε ο Βαγγ και κοιταξε στο ταβανι στριφογυριζοντας τα ματια του.

"Και σε εμας ελειψες!" Λεω και αμεσως μετανιωνω για την πραξη μου αφου νιωθω ελαχιστα ενοχη για αθυο που ειπα. Ισως πεοραξε τους υπολοιπους..
Το χαμογελο του Αρη εξαφανιζεται σιγα σιγα και κοιαει στο κενο.
Κουνιεμαι στην καρεκλα μου.

"Οπως μας λειψατε και εσεις!" Απευθυνομαι στον Τζιμμυ και στον Αρη για να μπαλωσω καπως τα πραγματα.
Δεν απαντησαν. Ο Τζιμμυ μου χαμογελασε και ο Αρης ξεροκαταπιε και κπιταξε αδιαφορος αλλου.

Ειμαι σιγουρη που εχουν και οι 3 τους την ιδια απορια... ποιος ειναι η αδυναμια μου.... μα κανεις δεν τολμαει να ρωτησει!

Αποφασιζουμε κοινα να φυγουμε απο το μαγαζι αφου εχει παει 2 παρα και ειναι μεσημερι. Περασαν κιολας περιπου 2 ωρες με την κουβεντα..

"Ηταν πολυ ομορφα σημερα! Χαρηκα πολυ και ελπιζω να το ξανα κανουμε..!" Λεω και σηκωνομαι απο το τραπεζι. Μας πλησιαζει η σερβιτορα και απλωνω το χερι μου να τις δσω τα χρηματα για τον καφε μου μα ενα χερι με εμποδιζει.

"Κανονησε βρε Αριεττα. Εμεις πληρωνουμε." Λεει ο Βαγγελης και με κανει να γελασω επειδη στεκεται και δειχνει τον εαυτο του σαν να καμαρωνει.

"Και γιατι πληρωνετε εσεις;" λεω με αυταρεσκο τροπο και περιμενω μια λογικη απαντηση.

"Ετσι!" Λεει ο Τζιμμυ και θελω να πεσω στο πατωμα απο τα γελια.. και τα νευρα επισης.

"Μα σας παρακαλω...!" Λεω και ακουγομαι απελπισμενη.

"Ξεχνα το. " λεει ο Αρης αυτην την φορα και δινει καποια χρηματα στην γλυκια σερβιτορα.

"Ευχαριστω.. δεν χρειαζοταν. " λεω και προχωραω προς την εξοδο του μαγαζιου. Τα αγορια μενουν πισω και ασχολουνται με τοννλογαριασμο που απο οσο καταλαβα τα πληρωσε ολα ο Αρης.

Αχ αυτος ο Αρης... ερχετε η εικονα του να μου χαμιγελαει στο μυαλο ο Αρης και χαμογελω και εγω ασυνηδητα δαγκωνοντας ξανα τα χειλια μου.

Καθως σκεφτομαι ολα αυτα σκονταφτω πανω σε καποιον αλλα καταφερνω να μην πεσω.
Κοιταω τον ψηλο και σωματωδης αντρα διπλα μου που με ρωταει αν ειμαι καλα. Γνσφω και ζηταω συγνωμη.

"Ολα καλα;" ακουγετε η φωνη του Αρη απο πισω μου και γυρναω να τον αντικρισω.
Χαμογελαω ως ενδιξη ναι και βγαινω μαζι τους εξω απο το μαγαζι.

Ερχετε η ωρα να τους αποχαιρητησω και πραγμαφικα το μισω αυτο..

Ξεκιναω να περπατησω μα ο Αρης με διακοπτει..