We are different.

Κεφαλαιο 10.

Εχοντας πεινασει και αφου η ωρα ειναι 3 παρα το μεσημερι βαζω να φαω την καρμποναρα που εφτιαξα εχθες.

Νυσταζω και νιωθω εναν βαρυ πονο στο κεφαλι μου. Συγκεκριμενα στο κουτελο μου.
Φορωντας τα προχειρα και ανετα ρουχα του σπιτιου ξαπλωνω στον μπεζ καναπε μου και με παιρνει ενας γλυκος υπνος.

***

Ενας ηχος με κανει να ξυπνησω. Δεν εχω καταλαβει ακριβως απο που προερχεται αλλα ηδη εχω νευριασει που με ξυπνησε. Κοιταω γυρω γυρω στο μικρο σε αποχρωσεις χρωματος μπεζ και καφε σαλονιου μου και βρισκω την οθονη του κινητου μου να αναβοσβηνει...

Ειμαι ακομα αππ τον υπνο και για αυτο αργησα να καταλαβω ως καποιος με παιρνει τηλεφωνο.
Σηκωνομαι γρηγορα απο το καναπε και πλησιαζω το τραπεζακι του χολ για να απαντησω στην κληση πριν εκεινη σβησει.

"Παρακαλω;" λεω ευγενικα και περιμενω να δω ποιος κρυβετε πισω απο τον αριθμο που δεν εχω αποθυκευμενο.

"Γεια σου Αριεττα. Ειμαι ο Αρης. Σε πηρα για να κανονησουμε για το βραδυ. Σε ενοχλω;" ρωταει ευγενικα και ενα χαμογελο εμφανιζεται στα χειλει μου καθως θυμαμαι την σημερινη μερα.

"Δεν με ενοχλεις φυσικα Αρη. Ωραια.. μπορειτε δηλαδη σημερα;" ευχομαι να μπορουν... ευχομαι να μπορουν...

"Ναι μπορουμε και οι 3! Αν δεν σε πειραζει βεβαια θα φερω μαζι καο την κοπελα μου..." Το χαμογελο μου εξαφανιζεται αμεσως και σπαω στις λεξεις που ακουω.

"Ενταξει." Λεω βαριεστημενα και στεναχωριεμαι ολο και πιο πολυ οσο περναει η ωρα.

"Θα παμε σε κλαμπ; Τι λες;"

"Οπου θελετε." Βγαζω την μεγαλη αναπνοη που πηρα πριν και κοιταζω τον εαυτο μου στον απεναντι καθρεφτη. 《Φυσικα θα ειχε κοπελα τετοιος κουκλος.》 Επαναλαμβανω απο μεσα μου και τα ονειρα που ειχα κανει προηγουμενος εξαφανιζονται.

"Ωραια σε κλαμπ τοτε.. Που θα συναντηθουμε;"

"Δεν ξερω." Λεω απλα εχοντας χασει το κεφι μου.

"Θες να σε βρουμε εκει κατα τις 10 ή να κανονησουμε να σε βρουμε καπου αλλου πρωτα;" ειναι ευγενικος μαζι μου.

"Τι σας βολευει;"

"Οτι βολευει και εσενα Αριεττα." Μου μιλαει γλυκα και τα συναισθηματα μου για εκεινον δεν αργουν να ξανα κανουν την εμφανηση τους.