We are different.

Επίλογος

Aris POV*

Έχω τόσο άγχος. Η καρδιά μου χτυπάει ανεξέλεγκτα και ένα περίεργο συναίσθημα με κατακλύζει. Νιώθω ζαλάδα και ζητάω ένα ποτήρι νερό από τον Βαγγέλη καθώς πλησιάζω το μπαλκόνι του δωματίου των γονιών της.

Η Αριέττα μου θέλησε να γίνει ο γάμος στην γενέτειρα της. Φυσικά και συμφώνησα! Η Ρόδος είναι υπέροχη και δεν μπορώ να της χαλάσω χατήρι.

Πέρασε αρκετός καιρός από την μέρα που της έκανα πρόταση, ήταν Αύγουστος και τώρα είναι Μάιος. Περιμέναμε τόσο καιρό ώστε να διαλέξουμε έναν μήνα που ο καιρός θα είναι όμορφος και θα είχαμε κάνει τις κατάλληλες ετοιμασίες. Δεν μας ενόχλησε αυτή η αναμονή, ίσα ίσα όλο αυτό τον καιρό έγιναν πολλά. Μετακόμισε στο σπίτι μου και πήγαμε ξανά διακοπές τα Χριστούγεννα, συγκεκριμένα κρουαζιέρα. Ξετρελαθηκε.

Λίγο κρύο αεράκι χτυπάει το πρόσωπο μου και πίνω όλο το ποτήρι με το νερό που μόλις μου πρόσφερε ο Βαγγέλης.

"Πολύ άγχος, ε;" με ρωτάει ο Jimmy και γνεφω.

"Ε ενταξει, ρε Άρη. Προλαβαίνεις να το ακυρώσεις." Γελάει ο Βαγγέλης και του ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα. Δεν είναι ώρα για αστεία.

"Το τελευταίο που θέλω είναι να ακυρωθεί." Τους λέω.

"Τότε γιατί έχεις άγχος;"

"Παντρεύεται ρε. Λογικό ειναι!" Απαντάει ο Jimmy στον Βαγγ.

"Φοβάμαι μήπως το μετανιώσει." Αυτο το άσχημο συναίσθημα με γεμίζει ξανά και θέλω να το διώξω.

"Μην το σκέφτεσαι καν. Είναι τόσο χαρούμενη που θα παντρευτείτε ρε βλάκα." Μου λέει ο Jimmy και κάθομαι στο κρεβάτι, δίπλα από το κουστούμι μου.

"Και τώρα ντύσου. Να πάμε πριν από εκείνη στην εκκλησία!" Χαμογελάνε και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Η πόρτα ανοίγει και ο αδερφός μου μπαίνει μέσα. Μου ρίχνει μια ματιά από πάνω έως κάτω και στενεύει τα μάτια του.

"Τι;" τον ρωτώ.

"Δεν έχεις ξυριστεί!" Μου λέει. Στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Δεν θέλει." Του λέει ο Jimmy. Σηκώνω τους ώμους μου χωρίς να ξέρω τι να πω.

"Έλα εδώ ρε."Μου λέει ο Ντένης και τελικά με πλησιάζει αυτός. Μου δίνει μια δυνατή αδελφική αγκαλιά και μου δίνει κουράγιο. Ύστερα μου δίνουν και οι υπόλοιποι και εγώ ανταποδίδω. Περνάω τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου και ξεφυσάω. Αμέσως το μετανιώνω και κοιτάζομαι στον καθρέφτη να τσεκάρω αν τα χάλασα. Τα φτιάχνω λίγο και οι άλλοι γελάνε.