Love, Happiness & Challenge (VOLTOOID)

'Herinneringen en Afgelegen bospaden'

Hoofdstuk 22

Ella laat me de leuke delen van de stad zien. Er is veel veranderd na de laatste keer dat ze hier is geweest, deelt ze me mee. De lagere school waar ze heel haar leven naartoe is gegaan heeft plaats gemaakt voor een lokale supermarkt.
Een beetje verder in het centrum lopen we langs een klein snoepwinkeltje en blijft Ella even lachend voor de vitrine staan.
"Elka dag na school kwamen mijn vriendinnen en ik hier snoep kopen." Ze schudt haar hoofd en kijkt me lachend aan.
"Meestal kregen we ook altijd gratis napoleon snoepjes. Dat het winkeltje er nog staat."
We lopen verder en als we in het centrum aankomen, halen we elk een ijsje. Ella neemt pistache en ik mokka.
"Raar dat het ijssalon open is.", zegt Ella terwijl ze aan haar ijsje likt.
"Normaal waren ze nooit open tijdens de winter."
We lopen een klein, smal straatje in. Het is er doodstil, alleen de huilende wind is er te horen.
Een drukke baan komt al in zicht en we steken die dan ook over, richting een smal bospadje.
Ik heb moeite met mijn koffer. Het is een hobbelige weg en takken blijven achter mijn koffer haken.
"Weet je zeker dat we juist zitten?", vraag ik Ella. Ze blijft stevig door stappen, maar geeft me een bemoedigend glimlachje.
"Natuurlijk. Hier ging ik altijd langs als klein kind. Het is de kortste weg naar huis." Ella draait zich weer om en loopt weer hetzelfde tempo verder. Ik volg haar zwijgend, maar na een uurtje geen enkel leven gezien te hebben word ik zenuwachtig.
"Ella weet je zeker dat we juist zitten? Niet gemeen bedoelt maar we zijn nu al een uur onderweg en-"
"We zijn juist Céline. Vertrouw me nu maar." Ik wil nog tegenspreken, maar hou me toch in. Ella is hier geboren. Natuurlijk weet ze de weg. Toch?

-

Het wordt al donker en enkele sterren laten zich al zien aan de helder blauwe hemel. Het kleine padje is helemaal verdwenen en heeft plaats gemaakt voor hoog gras. Ik stop met wandelen en laat mijn koffer met een bons vallen.
"Ella! We zijn verdwaald. We moeten onmiddelijk terug!" Ella draait zich perplex om en laat haar koffer net zoals mij met een bons vallen.
"Ik weet de weg naar mijn eigen huis niet meer. Ironisch, is het niet?"
Ella laat zich op haar koffer zakken en legt haar hoofd in haar handpalmen. Ik stap voorzichtig naar haar toe en leg een hand op haar schouder.
"Het is niet erg. Geef me mijn gsm en dan zoeken we de weg gewoon op. Oké?" Ella knikt en haalt mijn gsm uit haar zak.
Ik zet hem gehaast op. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Ik zet google maps op en hou mijn gsm hoog in de lucht. Geen verbinding. Fijn. Ik zou nu eigenlijk in de zetel moeten zitten, warme chocolade melk moeten drinken en een kerstfilm moeten zitten kijken. Maar in plaats daarvan zit ik een verlaten bos zonder te weten naar waar ik naartoe moet. Kan deze dag nog erger? Geritsel vult de stilte en een tak kraakt naast mijn oren. Ik kijk Ella bang aan en ga dicht naast haar staan.
"Fijn. Subiet worden we ook nog opgegeten."
"Sssht. Wees stil." Ik kijk Ella raar aan en ga subtiel nog dichter tegen haar aanstaan. Weer is er geritsel en ik slik. Niet bang zijn. Het is gewoon een dier. Meer niet. Een gestalte komt tussen de bomen vandaan en Ella en ik beginnen als kleine kinderen te gillen.
"Stil. Straks maken jullie de dieren nog wakker met jullie geschreeuw." Ik haal diep adem en kijk in het gezicht van een jongen. Hij heeft bruine krullen en donker bruine ogen. Het is moeilijk om te zien, maar hij lijkt op iemand van onze leeftijd.
"Ella?", zegt de jongen. Ik kijk Ella verbaasd aan en ze knikt.
"Jonas?", prevelt ze. De jongen knikt ook en krapt in zijn nek.
"Geweldig jullie kennen elkaar dan kan Jonas ons misschien-" Verder kan ik mijn zin niet uitspreken want ze staan zonder enige waarschuwing in een stevige omhelzig. Ik kijk ongemakkelijk naar het tafereel dat voor mijn neus afspeelt en kijk de andere kant op. Ofwel is dit een zeer goede vriend van Ella ofwel is er iets meer tussen hen.
Dit wordt nog een lange dag.

Deze week een opdraging aan   SarahRuwalder   

Bedankt voor het volgen van mijn boek!

Groetjes,

Cleopatra