Love, Happiness & Challenge (VOLTOOID)

'Dag van de waarheid'

Hoofdstuk 11

Ik word wakker en realiseer me niet direct dat het vandaag geen gewone dag is. Ik schrik recht en kijk op mijn wekker. Kwart na acht. Ik gooi mijn dekbed weg en loop naar de bedden van mijn vriendinnen.

"Wakker worden. We hebben ons overslapen. Het is al kwart na acht!" Ik gooi mijn kast open, pak het eerste wat ik zie en loop naar de badkamer.

"Céline?", zegt Ella slaperig met haar handen voor haar ogen. Ik storm de badkamer uit en kijk iedereen verwachtingsvol aan.

"Wat liggen jullie daar gewoon? Straks komen we nog te laat!"

"Céline?"

"Wat!?" Ella gaat rechtop zitten en wijst naar de klok.

"Het is nog maar twintig voor drie. Je hebt de wijzers omgewisseld."

"Oh."

"Ja." Ik begin te lachen en kom niet meer bij. Iedereen kijkt me eerst boos aan, maar daarna kan niemand meer stoppen met lachen. Ik ga terug op bed liggen en doe het licht uit. Ik ben een paar minuten gewoon wezenloos voor me uit aan het staren en luister naar de regelmatige ademhaling van mijn vriendinnen.

"Wat is er?", vraagt Ella geeuwend.

"Ik ben, denk ik, zenuwachtig voor mijn rapport." Ik zie Ella zacht glimlachen en hoor een zucht ontsnappen.

"Je bent niet de enige." Ik kijk haar met een glimlach aan.

"Slaapwel."

"Slaapwel.", fluister ik.
-

Ik zit op mijn vast plekje, naast Ella en ben nerveus op mijn nagels aan het bijten. Mevr. Standaards is nu al tien minuten te laat en ik word nu echt pist. Hallo! Snappen de leerkrachten dan niet dat we zo snel mogelijk van deze spanning afwillen. Iedereen is rond mij druk aan het praten, maar ik heb geen zin om me in het gesprek te voegen. Ik kijk strak voor me uit en heb niet door dat Alex naast me op een stoel komt zitten. Hij tikt me op mijn schouders en ik schrik op.

"Ik had je niet gezien."

"Dat had ik door." Ik hoor gekraak en draai mijn hoofd naar de deur om, maar het is Cato dat de klas binnen komt. Ze kijkt me boos aan en gaat dan op haar vaste plek zitten. Hier heb ik nu even echt geen behoefte aan.

"Wat is er aan de hand?", vraagt Alex. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Is dat niet duidelijk? Ik wil mijn rapport!" Ik steek een vinger in mijn mond en probeer zoveel mogelijk nagel af te bijten. Alex pakt mijn hand en haalt het uit mijn mond.

"Je had zo'n mooie nagels." Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te toveren, maar tevergeefs. De zenuwen nemen het over. Op dat moment gaat de deur open en loopt Mevr. Standaards met snelle passen richting haar bureau.

"Stilte alstublieft. Ga allemaal zitten zodat ik snel aan de rapporten kan beginnen." Iedereen ga op hun plaats zitten en maakt het stil, op sommige na. Ik kijk links van mij en zie Ella met haar bic spelen, net als altijd wanneer ze zenuwachtig is. Ik let op elke beweging dat Mevr. Standaards maakt. Ze gaat achter haar bureau zitten en doet haar computer aan.

"Zo. Allereerst, ben ik aangenaam verrast van de rapporten. Sommige hebben een heel goede start gemaakt, andere hebben een aantal steken laten vallen. Maar niks waar jullie je ernstig zorgen over moeten maken. Ik begin bij nummer één en ga zo de lijst verder."

Ze neemt een blad tussen de stapel rapporten en zet haar bril op haar neus.

"Lola Aards." Lola staat op van haar stoel en loopt met elegante passen naar de stoel naast Mevr. Standaards. Ik ben nummer 15. Eén van de laatste nummers. Ik voel een por in mijn zij en val bijna van mijn stoel.