BÖLÜM 20 KACIRILMA PART II

76 9 9
                                    


Bana dokunmasının üstünden iki gün geçmişti. Ve hâlâ Can beni bulamamıştı. Kim bilir hangi cehennemdeydik. Artık temiz değildim. Ilkimin Can olmasını isterken bu tanımadığım şerefsiz zorla olmuştu.

O günden sonra bana tecavüz ettiği yatakta ne oturdum ne de yattım. Duvarın köşesine sinip bacaklarımı kendime çekip öylece yeri izledim. Ne tek bir kelime ettim, ne de bir lokma bir şey yedim.

Bu utancla nasıl yaşayacaktım ki ben ? Insanların yüzüne nasıl bakacaktım şimdi ? Peki ya Can ? Ona nasıl bakacaktım?

Gözyaşlarım bir kez daha sel olup akarken kapı hızlıca açıldı. Iceri giren bana zorla tecavüz eden şerefsizdi.

"Sevgili Cancığın her yerde seni arıyormus. Ne kadar da duygusal değil mi ? "

Gözümü bile kırpmadan karşıyı izlemeye devam ettim. Sinirlenmis olacak ki sacımdan tuttu ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Cevap ver!"

Canım yanıyordu ama sesimi hiç çıkarmadım. Pozisyonumu bile bozmadım. Bana okkalı bir tokat atıp saçlarımı daha çok çekti.

"Cevap ver bana!"

Hâlâ ses vermeye niyetim yoktu. Sacımdan tutup beni yere yatırdı ve karnımı tekmelemeye başladı.

"Siz benim kardeşimi sakat bıraktınız pic kuruları! Sizin yüzünüzden bir daha yürüyemeyecek benim kardeşim! Bunu sizin yanınıza bırakır mıyım lan bırakır mıyım!"

Kapıyı sertce çarpıp odadan çıkmıştı. Canım öylesine yanıyordu ki... Karnımı açıp baktığım da kıpkırmızıydı. Göbek deligimden kan geliyordu. Ölmek istiyordum. Sadece ölmek.

Hava kararmaya başlamış bende dakikaları saymaktan sıkılmıştım. O bana dokunmustu ve ben hala yaşıyor muydum?  Gerek yok diye düşünerek intihar etmenin yollarını düşündüm.

Yemem için getirdikleri tepsideki bıçak ilişti gözüme. Oturduğum yerden kalkıp bıçağı elime aldım. Gözyaşlarım bıçağa düşerken bıçağı bileklerime doğru yaklaştırdım.

"Affet beni anne. Affet beni sevgilim. Bu utancla daha fazla yaşayamam affedin beni" diyip bıçağı bastırdım bilegime. Avucumu yumruk yapıp kanın yere damlamasını izledim öylece. Kan yeri kırmızıya boyarken diğer bilegimi de kestim. Yaşamanın bir anlamı yoktu artık benim için. Gidiyordum işte... Ölüme gidiyorum..

Can'dan

Üç gün geçmişti ve hala bulamamıştım Mısra'yı. Nerdeydi?  O pislik ona bişey yapmış mıydı? 

Günlerdir uyumuyordum. Ki zaten istemiyordum. Ne zaman gözümü kapatsam gözümün önüne Mısra'nın adamdan kurtulmaya çalıştığı ve benim hiçbir şey yapamadığım an geliyordu.

SENİ BULACAĞIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin