Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 12

ΑΛΙΚΗ

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ήμουν σκεπτική. Από την μία σκεφτόμουν την συμπεριφορά του Αργύρη και δεν ήξερα πόσο ακόμα θα άντεχα και από την άλλη την κίνηση του Στέλιου... ήρθε να με βρει για να σιγουρευτεί ότι είμαι καλά και μετά.. με φίλησε. Εντάξει δεν ήταν κανονικό φιλί αλλά ίσως να σημαίνει κάτι. Υπάρχει περίπτωση να του αρέσω; Δε νομίζω, ο τύπος του είναι η Πόπη απ'ότι κατάλαβα. Ίσως να το έκανε για να μου δείξει ότι είναι φίλος μου...

«Θες να οδηγήσεις;» τον κοιτάω και μπορώ να ομολογήσω ότι είναι ένας πολύ όμορφος άντρας, μοιάζει πολύ στον κύριο Άρη, τώρα που τον παρατηρώ κάποιες εκφράσεις τους είναι ίδιες!

«Όχι! Δεν θα οδηγήσω τώρα αλλά μη νομίζεις ότι το ξέχασα! Ίσως το κάνω αργότερα!»

Φτάσαμε στην παραλία και τα αγόρια γδυθήκανε αμέσως. Ο Στέλιος... ήταν υπέροχος! Δεν μπορούσα να καταλάβω πως το κατάφερνε, λογικά θα γυμναζόταν δεν γινόταν αλλιώς να έχει τέτοιο σώμα! Άπλωσα στην άμμο την ψάθα και μέχρι να γυρίσω ο Δημήτρης και η Ηλιάνα είχαν φύγει. Χαιρόμουν για αυτούς, ταιριάζανε! Έβγαλα το αντηλιακό και ο Στέλιος προσφέρθηκε να μου βάλει. Τα χέρια του ήταν μεγάλα και απαλά, θα περίμενα να είναι πιο τραχιά αλλά όχι. Άπλωνε το αντηλιακό πάνω μου και ένιωθα όλο μου το σώμα να μουδιάζει, μου άρεσε να με αγγίζει και αυτό για εμένα ήταν αποκάλυψη. Κάποια στιγμή σταμάτησε ξαφνικά..

«Στο υπόλοιπο βάλε μόνη σου, πάω να βουτήξω..» τι έκανα; Μήπως κατάλαβε κάτι που δεν έπρεπε;

«Στέλιο..» είχε ήδη φύγει, από μακριά τον είδα να βουτάει και δεν μπορούσα να καταλάβω τι έπαθε. Έβαλα και στο υπόλοιπο σώμα μου αντηλιακό και έπειτα τακτοποίησα τα ρούχα μου πάνω στην τσάντα μου. Προχώρησα προς την θάλασσα και όταν μπήκα μέχρι τα γόνατα τον είδα να με πλησιάζει από τα βαθιά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθε, δεν του έκανα κάτι. Με ένα μακροβούτι όλα έσβησαν γύρω μου, το νερό είχε αυτή την ιδιότητα να σε κάνει να νιώθεις άτρωτος... ένιωθα τον αέρα στα πνευμόνια μου να τελειώνει και έπρεπε να βγω στην επιφάνεια. Βγήκα με φόρα και αμέσως πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Είσαι σοβαρή; Με κατατρόμαξες!» στεκόταν μόλις λίγα μέτρα δίπλα μου

«Τι έγινε; Τι έκανα;» τώρα πλησίαζαν και οι άλλοι

«Ξέρεις πόση ώρα ήσουν κάτω από το νερό;» ο Στέλιος φαινόταν πραγματικά θυμωμένος, κοίταξα την Ηλιάνα για να βρω σύμμαχο