Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 31

ΣΤΕΛΙΟΣ

Άνοιξα τα μάτια μου και το φως που ερχόταν από την κουζίνα με βοήθησε να καταλάβω που βρίσκομαι. Θυμάμαι τα ποτά που ήπια στο μπαράκι και θυμάμαι σίγουρα την Αλίκη να μου ανοίγει την πόρτα.. στο μυαλό μου έρχεται μια σκηνή, να την φιλάω και να την αγκαλιάζω. Ανακάθομαι στον καναπέ και νιώθω το σώμα μου πιασμένο. Πηγαίνω προσεκτικά στο μπάνιο και ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Τα ντουλαπάκια του μπάνιου είναι γεμάτα με γυναικεία μικροπράγματα, χαμογελάω. Βρίσκω το μπουκάλι με το στοματικό διάλλειμα και το χρησιμοποιώ.

Μπαίνω στο δωμάτιο της και πλησιάζω το κρεβάτι της, γονατίζω δίπλα της και χαϊδεύω το πρόσωπο της. Τα μάτια της ανοίγουν, με το λιγοστό φως που μπαίνει από τον διάδρομο την βλέπω να μου χαμογελάει..

«Στέλιο.. ξύπνησες; Τι ώρα είναι;» πάει να σηκωθεί

«Είναι πολύ νωρίς. Θέλω να ξαπλώσω μαζί σου..» μου κάνει χώρο, βγάζω την μπλούζα μου και τα παπούτσια μου, «Σε πειράζει να βγάλω και το παντελόνι μου;»

«Όχι.. σε έχω ξανά δει..» ξαπλώνω δίπλα της, κάτω από τα σκεπάσματα και μένουμε και οι δύο ακίνητοι. Περνάνε λίγα λεπτά και δεν μιλάει κανείς μας..

«Αλίκη.. είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν μπορώ να μείνω άλλο μακριά σου... πονάει να είμαι μακριά σου..» για λίγο δεν μιλάει, δεν ακούω ούτε την ανάσα της. Αναρωτιέμαι αν κοιμάται..

«Είσαι ακόμα μεθυσμένος ή τα εννοείς αυτά που λες;» να πάρει! Χτες το βράδυ που ήρθα πρέπει να ήμουν χάλια

«Εννοώ την κάθε μου λέξη και όχι δεν είμαι μεθυσμένος!»

«Ωραία! Τότε χαίρομαι.. ξέρεις τι αισθάνομαι για εσένα..» Βάζω το χέρι μου στην μέση της και την αγκαλιάζω

«Έλα κοντά μου..» οι μύτες μας αγγίζονται και οι ανάσες μας γίνονται μία «θέλω να είμαστε μαζί, θέλω να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα που κάναμε στην Λήμνο..» ρουφάει την μύτη της και νομίζω ότι κλαίει

«Συγνώμη για όλα..» η φωνή της βγαίνει μέσα από έναν λυγμό «είχα πανικοβληθεί και μου φαινόντουσαν όλα βουνό, ήθελα να σε αφήσω ελεύθερο..»

«Σσς... Ξέχνα τα μωρό μου τα παλιά... ξέχνα τα!» φιλάω τα μάγουλα της και νιώθω την αλμύρα των δακρύων της. Καλύπτω τα χείλη της με τα δικά μου, πόσο μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση, την ρουφάω και την δαγκώνω, η γλώσσα μου αγριεύει και διεκδικεί την δικιά της, τα χέρια μου τυλίγονται γύρο από το σώμα της και την τραβάνε πάνω μου. Προσπαθώ να της βγάλω την μπλούζα και μόνο τότε επιτρέπω στα χείλη μας να χωρίσουν. Δεν φοράει σουτιέν και η αίσθηση του γυμνού κορμιού της, πάνω στο δικό μου, με ανάβει υπερβολικά.