Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 32

ΑΛΙΚΗ

Μόλις έφυγε άρχισα να χοροπηδάω μέσα στο σπίτι σαν την τρελή. Ήμουν τρελά ερωτευμένη και ο Στέλιος έδειχνε το ίδιο. Ήρθε να με βρει.. χθες το βράδυ όταν τον είδα μπροστά μου μεθυσμένο τρόμαξα, δεν ήξερα τι ήθελε. Άρχισε να μου εξομολογείται τον έρωτα του και εγώ είχα μείνει ακίνητη, δεν ήξερα τι να πιστέψω. Με αγκάλιασε, με φίλησε και πάλι όμως ένιωθα ότι ήταν λόγια της στιγμής, λόγια που χωρίς το αλκοόλ στο αίμα του, δεν θα τα έλεγε ποτέ... Μου ζήτησε νερό και μέχρι να του το φέρω τον είχε πάρει ο ύπνος. Έμεινα για λίγη ώρα από πάνω του να σκέφτομαι... Τελικά ήπια το νερό και τον βοήθησα να ξαπλώσει, τον σκέπασα με μια κουβέρτα και επέστρεψα στο δωμάτιο μου. Σκεφτόμουν ότι το επόμενο πρωί, με το φως της μέρας όλα θα ξεκαθάριζαν.

Και ευτυχώς έτσι έγινε. Το μόνο άγχος που με έτρωγε ήταν η σχέση που είχε με την Άρτεμη. Μπορεί να ήταν μόνο για λίγο αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να με χαρακτηρίσει η παρέα του σαν αντροχωρίστρα. Από τους φίλους του, μόνο ο Δημήτρης ήξερε για εμάς, όλα όσα είχαμε ζήσει το περασμένο καλοκαίρι, σε κανέναν άλλο δεν είχε αναφέρει τη σχέση μας και αυτό μου έδινε ένα δείγμα, για το πόσο πολύ τον είχα πληγώσει.. Του πρότεινα να κρατήσουμε την σχέση μας κρυφή για κάποιο χρονικό διάστημα και εκείνος συμφώνησε.

Τηλεφώνησα στην μητέρα μου και έμαθα τα νέα τους. Είχε οριστεί νέα ημερομηνία για την δίκη και ο δικηγόρος είχε προσθέσει κάποια νέα στοιχεία που ενοχοποιούσαν τον Αργύρη για τα καλά. Σιγά σιγά οι εργασίες προχωρούσαν και το μαγαζί δειλά δειλά άρχισε να μοιάζει πάλι όπως ήταν. Το δύσκολο κομμάτι θα ήταν όταν θα έπρεπε να παραγγείλουν τον εξοπλισμό και τα μηχανήματα. Ήλπιζα μέχρι τότε να τους έχει πληρώσει η ασφάλεια. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα ώσπου άκουσα την πόρτα να χτυπάει και της είπα ότι έπρεπε να κλείσω. Μου έστειλε φιλιά και της έστειλα τα δικά μου. Με το κινητό ακόμα στο αυτί άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου την Ηλιάνα. Έμεινα κολλημένη στην πόρτα. Με έσπρωξε και μπήκε..

«Καλημέρα! Τι έπαθες βρε Αλίκη μου και κόλλησες στην πόρτα;»

«Τίποτα.. τώρα σηκώθηκα και είμαι από τον ύπνο!» με κοιτούσε εξεταστικά

«Με δουλεύεις; Αφού είσαι φρεσκολουσμένη!» ωχ! Ήμουν.. δεν τα πάω καλά με τα ψέματα.

«Ναι, σηκώθηκα, έκανα ένα μπανάκι, λούστηκα αλλά δεν έχω πιει ακόμα καφέ! Αυτό εννοούσα! Εσύ; Πως και πρωινή;»