Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 8

ΑΛΙΚΗ

Την ώρα που βγάζουν φωτογραφίες δεν ξέρω τι με πιάνει και πατάω το γκάζι στο αμάξι. Δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα.. η σκόνη που σηκώνεται πίσω μας δεν με αφήνει να δω τις εκφράσεις τους..

«Αλίκη τι κάνεις;» η Ηλιάνα με κοιτάει πονηρά

«Τίποτα! Λέω να τους αφήσω να χορτάσουν λίγο την φύση!» γελάει

«Είσαι σατανική! Έξω έχει τριανταπέντε βαθμούς!»

«Τότε εύχομαι να έχουν μαζί τους αντηλιακό!» μετά από λίγο φτάνουμε σε μια ερημική παραλία. Ξέρω ότι σε απόσταση πέντε λεπτών, υπάρχει μια πολυσύχναστη αμμουδιά με μπαράκι αλλά δεν μου αρέσει ο πολύς κόσμος... Απλώνουμε τις πετσέτες μας και αμέσως βουτάμε. Το νερό είναι τέλειο!

«Ρε Αλίκη... τους λυπάμαι, γιατί τους το έκανες αυτό;»

«Όταν ήμουν μικρή φορούσα σιδεράκια και είχα λίγα κιλάκια παραπάνω, το θυμάσαι δε το θυμάσαι;»

«Εγώ μια χαρά σε θυμάμαι!»

«Τέλος πάντων! Χτες που ήρθαν στο μαγαζί τους άκουσα να με σχολιάζουν..»

«Τα γαϊδούρια!»

Περνάει περίπου μισή ώρα και ήδη έχω αρχίσει να νιώθω τύψεις. Μαζεύουμε σιγά σιγά τα πράγματα μας και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Επιστρέφω από τον ίδιο δρόμο αλλά δεν τους βλέπω πουθενά. Τα χωράφια γύρω μας είναι σπαρμένα, ψάχνω, με την ελπίδα να τους βρω αλλά μάταια...

«Δεν τους βλέπω πουθενά!»

«Ούτε και εγώ..» λέω στην Ηλιάνα. Επιστρέφουμε στο χωριό και έχω αρχίσει να φοβάμαι. Αφήνω την Ηλιάνα στο σπίτι της και συνεχίζω για το δικό του. Όταν φτάνω, παρκάρω το τζιπ σχεδόν απ'έξω και με γρήγορα βήματα κατευθύνομαι στο δικό μου. Νομίζω ότι καλό θα ήταν να τον απέφευγα για λίγες μέρες... μπορεί και για πολλές! Όταν μπαίνω στην αυλή του σπιτιού μου, ακούω μια φωνή και γυρίζω πίσω μου..

«Γεια σου Αλίκη... τι κάνεις;» είναι ο αδερφός του!

«Καλά είμαι! Εσύ;» να δεις πως τον λένε; Γιώργο!

«Βαριέμαι.. η μαμά δεν μπορούσε να πάει για μπάνιο σήμερα και έτσι έμεινα και εγώ εδώ.» με κοιτάει γέρνοντας λίγο το κεφάλι του, μοιάζει αρκετά στον Στέλιο, «Ήθελα να πάω με τον Στέλιο, αλλά η μαμά μου, είπε ότι θα πηγαίνατε μαζί! Που είναι;» αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση!