Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 38

ΑΛΙΚΗ

Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα. Κοιμόταν με το χέρι του, πάνω στο πρόσωπο του, ήταν χαλαρός και όμορφος. Φαινόταν λίγο μεγαλύτερος από την ηλικία του... άντρας, όχι παιδαρέλι! Ήμουν πολύ ερωτευμένη και πολύ ευτυχισμένη. Οι μέρες μαζί του περνούσαν όμορφα, μου έκανε σχεδόν όλα τα χατίρια και μου έδειχνε την αγάπη του με διάφορους τρόπους. Σηκώθηκα προσεκτικά χωρίς να τον ξυπνήσω και κατέβηκα στην κουζίνα, σήμερα ήταν η δική μου σειρά να του φτιάξω πρωινό. Όσο σκεφτόμουν το χθεσινό βράδυ, τόσο ήθελα να πάω ξανά πάνω και να χωθώ στην αγκαλιά του. Ίσως αργότερα! Ξεκίνησα να ανακατεύω τα υλικά και μέσα σε μισή ώρα είχα έτοιμες τηγανίτες, τις οποίες τις είχα συνοδέψει με μέλι... δοκίμασα λίγο και ήταν πάρα πολύ ωραίο. Μπορεί να μην ήταν από την Λήμνο αλλά και αυτό ήταν πολύ καλό! 

Έφτιαξα καφέ, έστυψα πορτοκάλια σε χυμό και ξεκίνησα να ανεβαίνω τις σκάλες κουβαλώντας τα... Άφησα τον δίσκο πάνω στο κομοδίνο και άνοιξα τελείως τις κουρτίνες. Ο ήλιος τον ενόχλησε και γύρισε από την άλλη πλευρά... πλησίασα την τσάντα μου και έψαξα να βρω το δώρο που του είχα αγοράσει. Ήταν ένα ασημένιο μπρελόκ μηχανή, σχεδόν ίδια με την δικιά του. Πάνω του, είχα κρεμάσει το κλειδί του σπιτιού μου. Ήθελα να του πω, να φέρει τα πράγματα του και να μείνουμε μαζί... κανονικά! Γονατίζω πάνω στο κρεβάτι δίπλα του κρατώντας το κουτάκι.. Αρχίζω να τον φιλάω αλλά εκείνος δεν ξυπνάει, τον φιλάω στον λαιμό και τον δαγκώνω ελαφρώς.. συνεχίζει να κάνει τον κοιμισμένο..

«Εντάξει λοιπόν..» πάω να φύγω και με τραβάει πάνω του

«Για πού το έβαλες δεσποινίς;» έχει ανοίξει τα μάτια του και με κοιτάει με το σέξι χαμόγελο του

«Χρόνια πολλά!» του δίνω το κουτάκι και με κοιτάει καχύποπτα

«Αλίκη... νομίζω ότι είναι λίγο νωρίς να μου κάνεις πρόταση γάμου! Μόλις τώρα έγινα είκοσι τρία!» ωχ! Νομίζει ότι του κάνω πρόταση;

«Δεν σου...» γελάει και καταλαβαίνω ότι μου κάνει πλάκα «Είσαι χαζός!»

«Ναι αλλά με αγαπάς! Λοιπόν για να δούμε τι μου πήρες... θα ήθελα να πιστεύω ότι εδώ μέσα έχεις βάλει κάποιο μικροσκοπικό εσώρουχο, αλλά το βλέπω λίγο δύσκολο!»

«Θα το ανοίξεις;» το ανοίγει και το πιάνει στα χέρια του, το επεξεργάζεται

«Μ'αρέσει πολύ, μοιάζει με την μηχανή μου! Το κλειδί είναι αυτό που νομίζω;»