Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 19

ΣΤΕΛΙΟΣ

Χτες το βράδυ έζησα μια συγκλονιστική εμπειρία. Με την Αλίκη επιτέλους ολοκληρώσαμε τη σχέση μας και αν εξαιρέσουμε.. ότι δεν ήμουν ο πρώτος της, όλα πήγαν καλά, παραπάνω από καλά. Τη δεύτερη φορά που το κάναμε ήμασταν ποιο άνετοι και οι δύο, το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Έμπαινα μέσα της, στην αρχή αργά για να με συνηθίσει, έπειτα οι ωθήσεις μου γίνονταν ποιο έντονες και δε μπορούσα να σταματήσω. Θα μπορούσα να της το κάνω αυτό, ως το πρωί... δυστυχώς τα προφυλακτικά που είχε προμηθευτεί στα κρυφά, όπως μου είπε, ήταν μόνο δύο! Από σήμερα κι'όλας θα φρόντιζα για αυτό. Κατά τις τρεις το πρωί έπρεπε να φύγω αν δε θέλαμε να μας έβρισκαν οι γονείς της εκεί. Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, δεν μπορούσε να με πάρει ο ύπνος. Σκεφτόμουν όλα όσα κάναμε και την ήθελα πάλι. Τόσο καιρό που δεν είχα ενωθεί μαζί της δε με ένοιαζε τόσο, την ήθελα.. αλλά το είχα πάρει απόφαση, θα προχωρούσαμε μόνο όταν το ήθελε και εκείνη... τώρα όμως που γεύτηκα το μέλι της δεν μπορούσα να την βγάλω από το μυαλό μου...

«Στέλιο τι γίνεται; Μου φαίνεται ότι ταξιδεύεις αλλού!» συνήρθα και κοίταξα τον πατέρα μου,

«Τώρα ανεβαίνω!» του είπα ασυναίσθητα,

«Που;» κοιτούσα γύρω μου

«Στην οικοδομή!» μας πλησιάζει ο Μάνος με τον Δημήτρη

«Λοιπόν, είμαστε έτοιμοι! Αφού δεν μας έφεραν τα υλικά δεν μπορούμε να δουλέψουμε άλλο σήμερα..» λέει ο Μάνος στον πατέρα μου,

«Κερνάω μπύρες στου Παύλου! Πες το σε όλους!» ο Άρης πάντα ήταν χουβαρντάς και αγαπούσε τους ανθρώπους του, σαν οικογένεια.

«Ωραία, πηγαίνετε, εγώ θα έρθω με τον Στέλιο...» φεύγουν και ο Δημήτρης με κοιτάει καλά καλά «Τι έχεις σήμερα ρε μαλάκα και φέρεσαι έτσι;»

«Χτες πέρασα το βράδυ με την Αλίκη και ήταν τέλεια!»

«Εντάξει ρε φίλε! Κι'άλλες φορές έχεις περάσει το βράδυ μαζί της αλλά την επόμενη μπορούσες και έπαιρνες τα πόδια σου, σήμερα τι άλλαξε;»

«Το κάναμε δύο φορές και αν είχα μαζί μου προφυλακτικά θα το κάναμε και τρίτη!» το χαμόγελο του φτάνει μέχρι τα αυτιά

«Μπράβο ρε φίλε! Καλή; Λέγε!» σιγά μη του έλεγα!

«Λοιπόν τελείωνε να φεύγουμε!»

«Ανυπομονείς να τη δεις ε;» δεν θα είναι εκεί.

«Θα την δω το μεσημέρι, κανονίσαμε να πάμε θάλασσα... μαζί σας!»