Ο Άρης και η Χριστίνα συνεχίζουν να ζουν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι... ο γιός τους ο Στέλιος πάλι, αρχίζει να ζορίζεται... μόλις είκοσι δύο χρονών και τα βρήκε μπαστούνια με αυτήν που του έτυχε!! Λένε ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!
Στέλιος...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
ΑΛΙΚΗ
Οι μέρες περνούσαν και με τον Στέλιο περνούσαμε υπέροχα. Πολλές φορές είχαμε φτάσει κοντά στο σημείο να ολοκληρώσουμε τη σχέση μας, αλλά ακόμα δεν είχε γίνει. Δεν ήμουν σίγουρη αλλά είχα την εντύπωση ότι πίστευε, πως ήμουν ακόμα παρθένα. Κάποιο βράδυ η κουβέντα πήγε σε εκείνα τα μονοπάτια αλλά τελικά πάλι δε μπόρεσα να του το πω. Ήξερε ότι τα είχα αρκετό καιρό με τον Στράτο και τον λόγο που χωρίσαμε... Την Κυριακή που είχαμε πάει στο σπίτι του Δημήτρη, δεν δώσαμε κανένα δικαίωμα, δεν ήθελα να το μάθουν οι γονείς μου και να ανησυχούν. Ίσως φοβόντουσαν ότι θα έκανα τα ίδια που έκανα και παλιότερα και δεν το ήθελα αυτό. Κάποια στιγμή, ο Στέλιος είχε την φαϊνή ιδέα να με ξεμοναχιάσει στην πίσω αυλή και εκεί μας έπιασε ο αδερφός του, ο Γιώργος να φιλιόμαστε. Κάτι του έταξε και τον κατάφερε να μη πει τίποτα!
Τις επόμενες μέρες, μόλις τελειώναμε τη δουλειά, πηγαίναμε για μπάνιο σε διάφορες παραλίες και καθόμασταν μέχρι αργά το απόγευμα. Ο Δημήτρης με την Ηλιάνα έδειχναν να περνάνε πολύ καλά και η οικειότητα μεταξύ τους ήταν μεγάλη. Τα σαββατοκύριακα που δε δούλευαν τα αγόρια, κατάφερνα να παίρνω άδεια και επισκεπτόμασταν διάφορα αξιοθέατα του νησιού. Ο Δημήτρης είχε ενθουσιαστεί με την σπηλιά του Φιλοκτήτη. Κατεβήκαμε κάτω στην παραλία και κολύμπησε αρκετά έτσι ώστε να μπορέσει να μπει μέσα και να βρεθεί στο μέρος που είχε βρεθεί και εκείνος.
Ο Στέλιος πάλι, είχε ενθουσιαστεί με τις αμμοθίνες! Όταν φτάσαμε εκεί με το αμάξι δε μπορούσε να πιστέψει ότι πάνω στο βουνό, τόσο μακριά από τη θάλασσα, υπήρχε αυτή η έρημος. Περπατήσαμε στην ζεστή άμμο και βγάζαμε φωτογραφίες. Φτάσαμε σε ένα σημείο που η άμμος ήταν αρκετά υπερυψωμένη και τους είπαμε ότι εδώ μπορούνε να κουτρουβαλήσουν! Τι το θέλαμε; Άρχισαν να παίζουν σα παιδιά, τσουλούσαν μέχρι χαμηλά και έπειτα ανέβαιναν και έκαναν ξανά το ίδιο. Κάποια στιγμή μπήκαμε και εμείς στο παιχνίδι και οι φωνές μας αναστάτωναν τα πρόβατα που βρίσκονταν στο απέναντι βουνό. Είχαμε γεμίσει όλοι άμμο.. παντού! Ευτυχώς η θάλασσα ήταν δέκα λεπτά μακριά και έτσι καταλήξαμε εκεί!
