Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 25

ΣΤΕΛΙΟΣ

Τις πρώτες μέρες της άδειας μου, τις πέρασα με την οικογένεια μου. Εννοείται ότι σε όλα τα οικογενειακά τραπέζια, ο Δημήτρης και οι γονείς του δε λείπανε. Την δεύτερη μέρα μετά την Πρωτοχρονιά, πήγαμε στο συνηθισμένο μας στέκι και εκεί συναντήσαμε πολλούς από τους φίλους μας, είχε πέσει σύρμα στην παρέα ότι είχα επιστρέψει και όλοι ήθελαν να μάθουν πως περνάει ο ψάρακας. Οι περισσότεροι είχαν τελειώσει με τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, εγώ ήμουν από τους τελευταίους και σίγουρα θα έβγαζαν το άχτι τους. Κάτσαμε σε ένα γωνιακό τραπέζι, σύντομα γίναμε πολλοί, έτσι αναγκαστικά, πιάσαμε και το διπλανό. Ο ιδιοκτήτης, ο Άλκης, ήταν φίλος μας και αρκετές φορές είχαμε παίξει μουσική στο μαγαζί του. Είχαμε μαζευτεί πέντε έξι μαντράχαλοι και μιλούσαμε για το στρατό, ευτυχώς μόλις ήρθαν τα κορίτσια της παρέας κόψαμε λίγο και λέγαμε απλά τα νέα μας.

Η Άρτεμη με πλησίασε και έκατσε στα πόδια μου, δεν την εμπόδισα. Η φίλη της, η Ρέα πριν το καλοκαίρι την έπεφτε στον Δημήτρη, ίσως να είχε παιχτεί και κάτι μεταξύ τους, αλλά μόλις γύρισε από Λήμνο, σύστησε στην παρέα την Ηλιάνα και τους έδωσε να καταλάβουν ότι ήταν μαζί και δεν είχε όρεξη για παιχνίδια. Η Άρτεμη ήταν στην παρέα μας και τον προηγούμενο Χειμώνα, είχαμε βρεθεί αρκετές φορές στο κρεβάτι μαζί... σε καμία περίπτωση δεν είχα νιώσει για αυτήν ότι είχα νιώσει για την.. Τι θέλω και τα σκέφτομαι τώρα; Ακούμπησα το ένα μου χέρι στο γοφό της... δεν ήταν άσχημη, το αντίθετο... Όση ώρα μιλούσαν οι υπόλοιποι, εκείνη είχε το χέρι της πίσω από τον λαιμό μου και με χάιδευε..

«Στέλιο, θέλεις να φύγουμε; Μπορούμε να πάμε σπίτι μου!»

«Καλά θα ήταν αλλά δεν έχω δει καθόλου τα παιδιά..» κατέβασε τα μούτρα της, η αλήθεια ήταν ότι είχα καιρό να νιώσω ένα γυναικείο σώμα και ήξερα ότι η Άρτεμη θα με άφηνε ευχαριστημένο «Αν θες το κανονίζουμε για το βράδυ, πάμε κανένα σινεμά και μετά όπου μας βγάλει!» τα μάτια της φωτίστηκαν και με φίλησε πεταχτά στο στόμα, μόλις συνειδητοποίησε τι έκανε με κοίταξε τρομαγμένη, δεν ήξερε αν επιτρεπόταν να το κάνει ή όχι. Της χαμογέλασα και χαλάρωσε.

Μιλούσαμε και κανονίζαμε τι θα κάναμε τις επόμενες μέρες. Τα περισσότερα Σαββατοκύριακα θα ήμουν έξω και αυτό ήταν καλό γιατί μας άρεσε να πηγαίνουμε εκδρομές ή να κανονίζουμε βραδιές, εδώ στο μαγαζί, να παίζουμε μουσικούλα! Ο Άλκης μας πλησίασε και έκατσε στην παρέα μας..