Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 41

ΑΛΙΚΗ

Γράφω γρήγορα ένα μήνυμα και το στέλνω στην Ηλιάνα με την ελπίδα ότι θα είναι πάνω και θα κατέβει αμέσως. "Έλα γρήγορα. Ήρθε ο Στράτος. Δεν φεύγει."

Δεν θέλω να μείνω λεπτό μόνη μαζί του. Προχωράω προς την κουζίνα και στέκομαι πίσω από τον πάγκο. Προσπαθώ να αποκτήσω κάποια απόσταση από εκείνον.

«Λοιπόν, λέγε τι θέλεις γρήγορα και μετά άδειασε μου τη γωνιά.»

«Ήρθα για να δω αν είσαι καλά..»

«Μια χαρά είμαι. Όπως τα κατάφερες δεν θα μπορούσα να είμαι καλύτερα!» ελπίζω να διακρίνει την ειρωνεία στην φωνή μου

«Όταν είχα έρθει εδώ εκείνη τη μέρα ήθελα απλά να σε δω, ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε παρέα σαν φίλοι. Δεν το ήξερα ότι ήσασταν πάλι μαζί με αυτόν. Άκουσα την Άρτεμη να σου μιλάει και το κατάλαβα...»

«Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου όλα αυτά που μου λες.»

«Μετά από μερικές μέρες, βρήκα αυτό το μαγαζί που σου είχε πει και άρχισα να πηγαίνω που και που. Ένα βράδυ την πέτυχα με μια παρέα και περίμενα πως και πώς να σε δω. Δεν εμφανίστηκες και σκέφτηκα να πάω να της μιλήσω για να μάθω για εσένα. Την κέρασα ένα ποτό και το ένα έφερε το άλλο... άρχισα να μιλάω, της είπα ότι τα είχαμε παλιότερα και σε γουστάρω ακόμα... μου ξέφυγε αυτό για το σπίτι και εκείνη το επιβεβαίωσε από κάποιον άλλο.» δεν μπορώ να τον ακούω άλλο. Κοιτάω το ρολόι και η Ηλιάνα δεν έχει έρθει ακόμα.

«Λοιπόν, αν τελείωσες μπορείς να πηγαίνεις!»

«Αλίκη, θέλω να σου ζητήσω συγνώμη. Όχι μόνο για αυτό που έγινε τώρα, για όλα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα έκανα τόσα λάθη μαζί σου. Ίσως κάποια στιγμή, να με συγχωρέσεις και να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε ξανά σαν φίλοι. Ίσως κάποτε με δεις ξανά αλλιώς, ήσουν ερωτευμένη παλιότερα μαζί μου..» Δεν τον αφήνω να μιλήσει άλλο..

«Στράτο.. δεν ξέρω αν θα καταφέρω να σε συγχωρήσω κάποτε, ίσως το κάνω. Αυτό που ξέρω με σιγουριά, είναι ότι ποτέ δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου. Ήταν ένας απλός εφηβικός ενθουσιασμός. Τότε δεν το καταλάβαινα... όταν γνώρισα τον Στέλιο, τότε κατάλαβα τι είναι ο έρωτας. Τα αισθήματα μου για εκείνον ήταν και είναι τόσο έντονα που δεν μπορεί τίποτα να μας χωρίσει.» τουλάχιστον αυτό ελπίζω «Αν εκείνος επιλέξει να μη με συγχωρήσει, που του έκρυψα την συνάντηση μας, εγώ θα συνεχίσω να τον αγαπάω και να του το δείχνω όπως μπορώ. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να με κάνει να αλλάξω γνώμη για εκείνον. Τον αγαπάω πάρα πολύ, με κάθε ίνα του κορμιού μου. Η ψυχή μου αγαλλιάζει κάθε φορά που εκείνος με κρατάει στην αγκαλιά του. Η κάθε ανάσα που βγαίνει από το κορμί μου είναι για εκείνον. Ξέρω ότι υπάρχει κάπου εκεί έξω και όλα μου φαίνονται όμορφα... Δεν είμαι απλά ερωτευμένη μαζί του, σίγουρα θα υπάρχει άλλη λέξη για αυτό που νιώθω για τον Στέλιο.. δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.» κατεβάζει το κεφάλι του και μοιάζει ηττημένος,