ELE: Till The End Of Time

Kabanata 28

Kabanata 28
Nathaniel P.O.V

Nangangatog ang tuhod ko pagkakita sa kanya at hindi ko mapigilan ang emosyon ko.

Siya pala wala manlang akong kaalam-alam na siya si Nathalie!!

Hindi ko alam kong kelan pa tumutulo ang luha sa mga mata ko.

10 years, 10 years of bitterness have passed

Fcking 10 years!!

And finally she's here in front of us Alive.

Siya pala si Nathalie pero hindi namin nalaman agad fxkkkk!!!

"Nathalie!" I cried so hard at tinakbo ang pagitan namin.
I hugged her tightly na parang ayaw ko na siyang bitawan muli.

"Nathalie, Nathalie Baby." Nakita ko rin ang pagtulo ng luha ni mommy na nasa likod ni nathalie.

Nathalie is here infront of me alive and kicking.
Nagpunas ako ng luha at tinitigan siya.

"Baby girl, ako ito kakambal mo? Si kuya athan"

"Kuya?" Naguguluhan niyang wika.

Napatingin pa siya sa dalawa naming kapatid.

Tumingin siya kay mommy na hindi napuputol ang pagluha.

"anak  nakita ka rin namin sa wakas at ikaw ang anak namin, ikaw si Nathalie!" yakap sa kanya ni mommy mula sa likod.

"Buhay ka anak, ang tagal kang hinanap ni mommy"

"Patawarin mo si mommy ang tagal kang nawalay saamin"

"Wala po yun mommy atleast nandito na ako magkakasama na muli tayo, mahal ko po kayo."

Sumunod na lumapit sa kanya si kuya rance na panay rin ang pahid ng luha.

"Baby girl natatandaan mo ba si kuya? Yung kuya mo na superhero mo nung bata ka pa?"

"Oo naman kuya pero hindi ko masyado maalala e" nakahawak siya sa ulo niya.

"Wag mo ng pilitin makakasama yan sayo" Sabi naman ni dad na bahagyang ngumite at may masayang mukha.

"Ang anak ko, ang laki mo na lumaki kang maganda" sabi sa kanya ni dad at niyakap siya ng sobrang higpit.

"Daddy " yumakap siya kay daddy.

Ang sarap sa pakiramdam na makasama naming muli siya pero parang iba sa pakiramdam ko hindi ko alam kong bakit ganito yung pakiramdam ko, Im happy and contented. Pero bakit parang mali... May kulang sa pagkatao ko.....

"Luke" pukaw sa kanya ni dad na nakatayo sa isang tabi.

"Kuya Luke?" Nangunot ang noo ni kuya ng tawagin siya ni Nathalie.

Sarap batukan ni kuya, hindi pa kasi siya lumalapit kay nathalie.

"Kuya i miss you"
Yumakap siya kay kuya.

And then nagyakapan kaming buong pamilya .

"Anak princess, magpahinga kana, alam kong napagod ka sa byahe natin, ihahatid kana namin ng mommy mo, Your mom was excited  preparing your room" sabi sa kanya ni dad.

"Opo "sagot niya na medyo nahihiya.
Nakakapanibago si N athalie, marahil ay dahil sa tagal niyang nahiwalay saamin. Pero namiss ko ang presensya nya. Namiss ko ang magalaga ng kapatid na gaya nya.

Inihatid siya ni mom at dad sa kwarto na ilang buwang pinaghandaan ni Mommy..

Agad kong binunot ang cellphone ko at itenext ang black department at ang ibang mga kaibigan ko na masaya rin para saakin.