Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 2

Μπήκα μέσα και είδα γνωστά πρόσωπα να με χαιρετάνε και την κολλητή  μου Νικολέτα να με πλησιάζει χαρούμενη.

''Ναταλία μου!!"

''Νικολέτα μου!!'' είπα και αγκαλιαστήκαμε.

''Τι ωραίο συνολάκι '' της είπα και χαμογέλασε.

''Ευχαριστώ!'' απάντησε και πριν προλάβει να μου πει  οτιδήποτε η ενοχλητική Κατερίνα μας πλησίασε.

''Γεια σας κορίτσια ! Τι κάνετε ; Ίδιες όπως πάντα. ''

 Η Νικολέτα γέλασε και εγώ της έδωσα ένα παγωμένο χαμόγελο, στρέφοντας το βλέμμα μου στην πόρτα αγνοώντας τη συζήτηση που ξεκίνησαν τα κορίτσια.Αμέσως η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά και  το χαμόγελο μου δεν άργησε να φανεί γιατί προσοχή μου στράφηκε στα τρία αγόρια που μόλις έμπαιναν ή μάλλον σε έναν τον Στέφανο με το ποδήλατό του  όπου  ερχόταν με τους δίδυμους κολλητούς του , τον Μάνο και Ιάκωβο .Είχε πάρει ένα ωραίο μαυρισμένο χρώμα και σε συνδυασμό με το θεσπέσιο χαμόγελό ,τα μαλλιά και τα πανέμορφα μάτια του έκανε την καρδιά μου να χτυπά δυνατότερα...

''Ναταλία,καλέ Ναταλία'' με σκούντηξε η Κατερίνα.

''Ε ε ...;  ''την ρώτησα κάπως μπερδεμένη.

''Σε ρώτησα αν πήγες πουθενά αυτό το καλοκαίρι αυτό.''

''Όχι, εδώ κάθισα''

''Αχά'' μου απάντησε κοιτώντας με ,με αυτό το ενοχλητικό της βλέμμα και ακριβώς εκείνη την στιγμή μας πλησίασαν τα παιδιά.

''Γεια σου Ναταλία!''

''Γεια σου Στέφανε!''

του είπα ,χαιρέτησε και  τα κορίτσια και κατέβηκε από το ποδήλατο για να το κλειδώσει.Η Κατερίνα έφυγε ,ο Ιάκωβος άρχισε να πιάνει κουβέντα με την Νικολέτα και παρατηρώντας την λίγο είδα πως είχε κοκκινήσει  'της αρέσει ο Ιάκωβος!' , σκέφτηκα αμέσως από μέσα μου ενώ δεν άργησε  ο Μάνος να στραφεί σε 'μένα.

''Πως είσαι;''με ρώτησε με ένα αστραφτερό χαμόγελο.

''Μια χαρά εσύ;''  του ανταπέδωσα και 'γω ενα χαμόγελο.

''Συνηθισμένα... πόσο έβγαλες στους βαθμούς;''

''18 και 5 εντάξει όχι και τόσο καλός αλλά θα προσπαθήσω περισσότερο φέτος.''του είπα γιατί  πραγματικά  θα  προσπαθούσα.

'' 18 και 5 ; τι λες ρε , μια χαρά είναι ρώτα και μένα που έβγαλα 16 και 3.''του χαμογέλασα.

'' Θες να ρωτήσουμε και τον Στέφανο;'' με ρώτησε παιχνιδιάρικα του ένευσα ναι. '' Στέφανε πόσο έβγαλες;''

''20 με τόνο ή χωρίς ;'' τον ρώτησα πριν προλάβει να πει κάτι και ήρθε δίπλα στον Μάνο ακριβώς μπροστά μου.