Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 7

Οι δύο εβδομάδες αυτές πέρασαν αρκετά γρήγορα,το πρόγραμμα μπήκε σε κάποια τάξη και εγώ στρώθηκα περισσότερο στο διάβασμα.Σήμερα ήταν Σάββατο και αποφασίσαμε να πάμε για σινεμά με τα παιδιά,βασικά ο Μάνος μου το πρότεινε αρχικά αλλά όταν το άκουσε η Νικόλ το είπε και στα άλλα παιδιά και τελικά αποφασίστηκε να πάμε όλη η  παρέα.Τώρα είναι εφτά παρά 20 και είχα καταλήξει τα  μαλλιά μου να τα κάνω μπούκλες και να φορέσω ένα γκρι κολάν , μια μαύρη μακριά μπλούζα που δένεται στη μέση και τέλος τα stan smith παπούτσια μου.

''Μαμά έλα θα αργήσουμε!΄΄της φώναξα από το χολ .

΄΄Τώρα ,τώρα  μπες στο αυτοκίνητο και έρχομαι.΄΄έκανα αυτό που είπε και σε λίγα δευτερόλεπτα ήρθε και ξεκινήσαμε  για τον προορισμό μας.

''Ορίστε είναι παρά πέντε δε θα αργήσουμε .΄΄είπε η μαμά ξεκινώντας συζήτηση.

''Το ξέρω μαμά αλλά ξέρεις πως είμαι με την ώρα δεν μπορώ να αργώ.''με κοίταξε από το μπροστινό καθρέπτη και μου χαμογέλασε.

''Είσαι πολύ όμορφη Ναταλία μου.΄΄

''Ευχαριστώ μαμά αλήθεια φαίνομαι καλά;'' μου ένευσε καταφατικά  και συνέχισε ,

''Για πες μου τώρα θα υπάρχουν και αγόρια εκεί ;''

''Αχχχ μαμά μη ξεκινάς με τις ιδιοτροπίες των μαμάδων του 20th century!''

''Εντάξει βρε αγάπη μου απλά ρωτάω ξέρεις πως δεν έχω το μυαλό αυτών των μαμάδων του 20 αιώνα, θέλω να προσέχεις γιατί είσαι η κορούλα μου το μικρό μου κοριτσάκι.''μου λέει και μου τσιμπάει το μάγουλο,γελάω και της λέω.

''Εντάξει μαμά θα προσέχω αφού ξέρεις πως δεν είμαι σαν κάποιες κοπέλες που νοιάζονται μόνο και μόνο για να τραβάνε τη προσοχή των αγοριών.''

''Το ξέρω αυτό.'' είπε και πάρκαρε έξω απ΄το κτίριο. ''Άντε καλά να τα περάσεις πάρε με αν συμβεί κάτι και στις 10 να έρθω να σε πάρω;''

''Ναι,άντε να τα τα περάσεις και εσύ καλά '' της είπα φιλώντας την  στο μάγουλο και βγήκα πλησιάζοντας τα παιδιά ή μάλλον μόνο τον Μάνο γιατί ο Ιάκωβος και η Νικόλ όπως πάντα ήταν απορροφημένοι στην δικιά τους συζήτηση και ούτε καν με παρατήρησαν.

''Ναταλία δείχνεις πολύ όμορφη, σήμερα!" μου είπε και κοκκίνισα. Και αυτός ήταν πολύ ωραίος  φορώντας την μπλε κολλητή του μπλούζα έκανε μια όμορφη αντίθεση με τα γαλαζοπράσινα μάτια , το χαμόγελο και τα ξανθά μαλλιά του.

"Και εσύ δείχνεις το ίδιο!" του είπα. Χαμογέλασε και μου έδωσε ένα τριαντάφυλλο που το είχε κρυμμένο πίσω από την πλάτη του. 'Τι στο καλό' σκέφτηκα αμέσως.

"Ευχαριστώ , ευχαριστώ πολύ". Δεν ήξερα τι άλλο να πω ενώ αυτός έσκυψε το κεφάλι του, χαμογελώντας μου ντροπαλά .Εκείνη ακριβώς την στιγμή, άκουσα τον Στέφανο να λέει από πίσω μου 

"Γεια σας παιδιά , αργήσαμε;"

"Καλώς τον Στέφανο με την Άννα" είπε η Νικόλ. Γύρισα αμέσως και τους είδα να μας πλησιάζουν μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον . Εγώ να κλειδώνω τα μάτια μου πάνω τους και αυτός στο λουλούδι. Η έκφραση του άλλαξε από χαρούμενη σε θυμωμένη και έπιασε το χέρι της Άννας.Αυτή η πράξη του, αμέσως με νευρίασε. Ωραία είπα από μέσα μου , ωραία ξεκινήσαμε. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γεια σας! Τι κάνετε ; 

Σήμερα μιας και είχα ελεύθερο χρόνο, σκέφτηκα να γράψω το έβδομο κεφάλαιο αφού δεν  έγραψα δύο το προηγούμενο Σάββατο αλλά αύριο σας υπόσχομαι πως θα έχετε δύο εξελικτικά κεφάλαια.Ελπίζω να σας άρεσε και μην ξεχάσετε να πατήσετε το κουμπί VOTE .

Θα τα πούμε σύντομα. ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΛΑ !!!!!!