Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 23

Πήγα αμέσως σπίτι μου μετά τον απαίσιο τσακωμό μας ,ευτυχώς ήταν ακόμα πρωί και δεν βρισκόταν κανένας άλλος παρά εγώ να κλαίω χωρίς σταματημό και να χτυπάω μανιωδώς με τις γροθιές μου τα μαξιλάρια που είχα πάνω στο κρεβάτι μου.Δεν ξέρω πόσα λεπτά πέρασαν αφού σταμάτησα να ρίχνω γροθιές γιατί είχα εξαντληθεί ,και μαζέψει τον εαυτό μου σε μια εμβρυακή στάση συνεχίζοντας να κλαίω δυνατότερα καθώς επαναλάμβανα τα λόγια μας στο κεφάλι μου .

Μετά από αρκετές ώρες είχα αποκοιμηθεί και ξύπνησα το απόγευμα έφαγα έκανα ένα ντους και κοιμήθηκα νωρίς γιατί αύριο ξεκινούσαν οι εξετάσεις και το πρώτο μάθημα ήταν τα Αρχαία.

Οι μέρες των εξετάσεων πέρασαν αν και γρήγορες οδυνηρές γιατί και οι δύο βρισκόμασταν συχνα στην ίδια παρέα αλλά ποτέ δε μιλούσαμε ούτε καν κοιτιόμασταν βασικά αυτό ισχύει μόνο για μένα,και όσες φορές και αν κάπου κάπου τύχαινε να μας ενδιαφέρει το ίδιο θέμα έφευγε η εγώ ή αυτός.Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα τελειώσαμε το πρωί το τελευταίο μάθημα και το απόγευμα είχαμε το πάρτυ.Δεν θα πήγαινα αλλά να που ακριβ'ως στις 6:30 η ώρα (το πάρτυ θα αρχινούσε στις 7 )το κουδούνι χτύπησε και ήταν ποιός; η Νικόλ!που αυτό σήμαινε πως θα κατάφερνε να πάμε μαζί στο πάρτυ.

Πήγα κάτω και παίρνοντας μια χαρτοπετσέτα της άνοιξα την πόρτα δήθεν λέγοντας πως ήμουν άρρωστη και είχα γρίπη.Αυτή με κοίταξε δύσπιστα και μου είπε

<<Ναταλία σε ξέρω πιο καλά από τον καθένα και ξέρω πως όταν είσαι έστω και λιγάκι άρρωστη κάθεσαι στο κρεβάτι σου και δεν κουνιέσαι καθόλου άσε που συμπεριφέρεσαι λες και έχεις την χειρότερη ασθένεια που μπορούσε να έχει κάποιος άνθρωπος και ας είναι μια απλή γρίπη .>>Δεν μπορούσα παρά να την κοιτάξω ηττημένη και να δω ένα χαμόγελο τύπου "πάντα έχω δίκιο " από τη ν Νικόλ

"Έλα πάμε στο δωμάτιο μου "της είπα και μόλις φτάσαμε καθίσαμε και οι δύο στο κρεβάτι μου .

"Και να ξέρεις πως δεν έχω έρθει μόνο για να ετοιμαστούμε για το πάρτυ αλλά και να μιλήσουμε για τον Στ-" την κοίταξα έντονα και κατάλαβε πως δεν ήθελα να ακούσω ξανά το όνομα του.

"Δεν μου έχεις μιλήσει καθόλου για το τι έγινε από τότε που έφυγες στην ήμερα της γιορτής ."

Κοίταξα για λίγο το σεντόνι μου και ύστερα της είπα κοιτώντας την

"Δεν θέλω να συζητήσω για εκείνο το πρωί ούτε για αυτόν αλήθεια αν πω οτιδήποτε θα πληγωθώ πιο πολύ απ'ο ότι είμαι ήδη στεναχωρημένη ,ελπίζω να το καταλαβαίνεις αυτό ε;"