Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 42

Η γλώσσα του άνοιξε το στόμα μου και τα χέρια του συνέχιζαν να με χουφτόνουν .Ένιωσα ένα μικρό σφίξιμο μέσα μου αλλά το έσβησα με ένα χαμόγελο και άλλη μία γουλιά από το ποτό μου ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                   Η συνέχεια
Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει καθώς χορεύαμε με αυτόν τον άγνωστο και φιλιόμασταν ,όταν με πήρε από το χέρι και με πήγε στο δωμάτιο του Αποστόλη ήταν  άδειο .Με ανέβασε στο γραφείο και συνέχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει στην αρχή μου άρεσε ξέρω ότι ήταν εξαιτίας του ότι ήμουν μεθυσμένη και οι ορμόνες μου χόρευαν σαν τρελές . Συνέχιζε  όμως να με χαϊδεύει και άρχισε ξαφνικά σιγά σιγά να μου ανεβάζει το φόρεμα .Το χέρι μου προσπάθησε να σταματήσει το δικό του αλλά δεν σταματούσε.Το κεφάλι μου άρχιζε να ζαλίζεται  σταμάτησα και τον έσπρωξα .Αυτός πήγε λίγο πιο πίσω .Επιασα το κεφάλι μου γιατί είχε αρχίσει να πονάει .Ο άγνωστος με πλησίασε και πήρε μία τούφα από τα μαλλιά μου .
"Μην ντρέπεσαι έχω ξαναπάει με παρθένα ,δεν θα καταλάβεις καθόλου τον πόνο ."
Σήκωσα τα μάτια μου και τον κοίταξα τι στο διάολο έλεγε εγώ δεν ήθελα να κάνω κάτι μαζί του εγώ εγώ ,,, ναι Ναταλία για αυτό τον άφησες να σε φιλάει και να σε χουφτώνει ; Πετάχτηκε η συνείδηση μου .
"Δεν θέλω να κάνω κάτι ."του είπα με μεγάλη σοβαρότητα.
"Οοο έλα μην κάνεις έτσι ξέρω πως το θες ." μου είπε  χαϊδεύοντας το γονατο μου .
"Πάρτα τα χέρια σου από πάνω μου ."Του φώναξα και σηκώθηκα πηγαινοντας προς την πόρτα .

Πριν προλάβω να την ανοίξω με στρίμωξε από πίσω και είπε
"Που πας μωρό μου δε τελειωσαμε αυτό που ξεκινήσαμε ."
Το σώμα μου άρχισε να τρέμει και το στομάχι μου να ανακατεύεται .
"Δεν ξεκινήσαμε τίποτα άσε με να φύγω ."του ξαναφωναξα χτυπώντας τον με τον αγκώνα αλλά δεν πτοήθηκε ήταν αρκετά δυνατός .Προσπάθησα ξανά με όλη τη δύναμη να φύγω από τα χέρια του αλλά δεν τα κατάφερα .
"Ναι ζορικη ...έτσι μου αρέσει πάλεψε και άλλο μωρό μου άναψε με ."
"Βοήθεια !!"ούρλιαξα και αμέσως έβαλε το χέρι του στο στόμα μου και με έσπρωξε στο κρεβάτι ξαπλώνοντας με το στομάχι κάτω .Ο φόβος μου έγινε φανερός καθώς τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα .
Καθώς συνεχιζα να παλεύω με το σώμα μου και να φωνάξω όσο μπορώ γιατί η μουσική ακουγόταν πολύ δυνατά ,αυτός έβαλε ένα μαξιλάρι κάτω από το πρόσωπο μου πιέζοντας το και με χτύπησε με τη γροθιά του στο μάγουλο μου  για να σωπάσω ."Μην ξαναφωνάξεις γιατί θα σε κάνω μαύρη στο ξύλο ."ειπε άγρια και ο πόνος μου μεγάλωσε και ένιωσα αίμα να πέφτει στο στόμα μου .Έκλεισα τα μάτια και σώπασα δεν μπορούσα να κάνω κάτι παρά μόνο να αφήσω δάκρυα να πέφτουν .Γιατί να το πάθω αυτό θεέ μου ; Γιατί να το πάθω εγώ ή οποιοσδήποτε  άλλος στον κόσμο ;Γιατί;

Το χέρι του ακούμπησε το μπούτι μου .Η ανάσα μου κόπηκε .Άρχισε να ανεβάζει το φόρεμα πάνω .Τα μουγκρητά του πόνου μεγάλωσαν δεν μπορούσαν να ακουστούν αφού μου πίεζε το κεφάλι στο μαξιλάρι .Τα χέρια του σταμάτησαν και με ζούληξαν .
"Τι ωραίο κωλαράκι είναι αυτό ."πρόσθεσε και το χτύπησε δυνατά .Τα χέρια του έπιασαν το εσώρουχο για να το κατεβάσουν .Τα μάτια μου έκλεισαν πιο σφικτά ,κράτησα την αναπνοή μου και τα δάκρυα ξεχείλησαν.
"Ναταλία !!"φώναξε στη στιγμή κάποιος .Και μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα τον Αποστόλη να γροθοκοπεί  τον άγνωστο πού ήθελε να με βιάσει .Τα πάντα σταμάτησαν και όλοι μπήκαν στο δωμάτιο .Αμέσως χώρισαν τον Αποστόλη από τον αγνωστο και εμένα με πήγαν στο καναπέ .Όλοι με ρωτούσαν τι έγινε τι επαθα αν είμαι καλά
δεν τους απαντούσα δεν μπορούσα κοιτούσα απλα μπροστά μου με  μάτια να καίνε από τα δάκρυα και να μην κάνω τίποτα ,ήμουν σε σοκ .Νομίζω κάποιος μου έβαλε κάτι κρύο στο μάγουλο και πόνεσα .Με πλησίασε  ο Αποστόλης γονάτισε μπροστά μου και τον κοίταξα λέγοντας του με τα μάτια ευχαριστώ
."Ναταλία είσαι καλά ;"με ρώτησε σιγανα αλλά καμία λέξη δεν μπορούσε να βγει από το στομα μου .Με κοίταξε για λίγο και φώναξε σε όλους να φύγουν .
Μετά με πήρε αγκαλιά υποσχοντας μου πως όλα θα πανε καλά . Μετά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο παρά το ότι πηρα  χάπια και αποκοιμηθηκα κλαίγοντας.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια σας !!ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΧΩ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΤΟΣΟ.ΣΥΝΕΠΗΣ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ... ΑΛΛΑ ΕΛΠΊΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ...
Ελπίζω να μην σας έχω στεναχωρήσει πολύ γιατί είχα πραγματικά πολλά διαβάσματα διαγωνίσματα κλπ και είχα φορτωθεί τόσο πολύ που δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τι θα γράψω .Με α υτο κλείνω λοιπόν να έχετε μία καλή μέρα ."