Συνέχεια τον πείραζα και αυτός το ίδιο δεν ξέρω ,γιατί, αλλά ήταν κάτι ξεχωριστό κάτι που κάναμε μόνο εγώ και αυτός.
''20 παρά 2 για την ακρίβεια''
''Α... 20 παρά 2 μμμ... πάλι απουσιολόγος ε;'' τον ρώτησα χωρίς να αφήσω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο από την στιγμή που μίλησε.
'' Από τι φαίνεται'' είπε και κοίταξε κάτω χαμογελώντας 'Ο Θεέ μου ! σκέφτηκα πόσο γλυκός είναι!'
''Λοιπόν που θα καθίσετε φέτος ;''με ρώτησε κοιτώντας με κατευθείαν στα μάτια.
''Εμ, λέγαμε να καθίσουμε στο τελευταίο θρανίο της τρίτης σειράς από την μεριά της πόρτας .'' του είπα χαμογελώντας παιχνιδιάρικα γιατί ο Στέφανος με τον Μάνο διάλεγαν πάντα αυτό το θρανίο- όλοι το ήξεραν αυτό- και φέτος θέλαμε εγώ και η Νικόλ να καθίσουμε δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι θέλαμε.
Κοίταξαν ο ένας τον άλλον και ο Μάνος μου είπε.
'' Εκεί νομίζω πως καθόμαστε εμείς κάθε χρονιά ,Ναταλία αλλά δεν ξέρω αν θέλετε πολύ να καθίσετε εκεί καθίστε ,τι λες , συμφωνείς Στέφανε;''μου είπε χαμογελώντας μου πλατιά και ύστερα στραφήκαμε στον Στέφανο για να περιμένουμε τι θα απαντήσει.
''Δεν συμφωνώ ,αφού καθόμαστε πάντα στο ίδιο σημείο νομίζω πως μας ανήκει δικαιωματικά το θρανίο.'' είπε χαμογελώντας ξέροντας πως μόλις με προκάλεσε.
''Συγνώμη Στέφανε , αλλά το θρανίο δεν ανήκει σε κανέναν ούτε δικαιωματικά ούτε τίποτα και έτσι μπορεί να καθίσει όποιος θέλει''Με κοίταξε στα μάτια για λίγο χαμογελώντας μου
''Όποιος το προλάβει τότε'' πριν προλάβω να του απαντήσω χτύπησε το κουδούνι.
Τον κοίταξα με ένα νευριασμένο ύφος και αυτός γέλασε. Αργότερα σταθήκαμε στις σειρές και άρχισε ο αγιασμός ,εγώ σιγόμουρμουρούσα με την Νικόλ για τον Ιάκωβο και έμαθα τελικά πως της άρεσε!Εκτός από την κουβέντα μας έριχνα και κλεφτές ματιές στον Στέφανο . Μόλις τέλειωσε , ο αγιασμός , πήραμε τα βιβλία και πήγαμε όλοι σπίτια μας . Η μέρα προχώρησε γρήγορα , ήρθε η νύχτα και κοιμήθηκα σκεπτόμενη ποιος τελικά θα κέρδιζε αύριο το θρανίο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια σας και πάλι !!! φαίνεται πως έγραψα 2 κεφάλαια αυτή τη φορά μπορεί και να ακουλουθήσω αυτή τη μέθοδο, 2 κεφάλαια κάθε Σάββατο...
Λοιπόν πώς βρίσκεται την ιστορία μου; ξέρω πως είναι λίγο νωρίς αλλά είναι η πρώτη μου φορά και πραγματικά θέλω να είναι αρεστή. Ευχαριστώ πολύ τους αρχικούς μου αναγνώστες και ελπίζω να συνεχίσετε να την διαβάσετε,και να αρχίσουν και άλλοι να την διαβάσουν. Μην ξεχάσετε να κάνετε vote και σχόλια γιατί βοηθάνε πολύ. Θα τα πούμε το επόμενο Σάββατο μέχρι τότε Φιλάκια!!!
YOU ARE READING
Μη με αφήσεις
Teen FictionΗ Ναταλία ένα 17χρονο κορίτσι, από τα γυμνασιακά της χρόνια γνωρίζεται με τον Στέφανο, ο όμορφος απουσιολόγος συμμαθητής της που τον ερωτεύεται παράφορα. Η μοίρα όμως φέρνει αναστατώσεις αλλά κρύβει και εκπλήξεις..! Τι θα γίνει όταν χωριστούν; Θα ξ...