Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 40

Το πρωί ξύπνησα με το σώμα μου πιασμένο καθώς είχα κοιμηθεί κάτω στο πάτωμα σε μία πολύ άβολη θέση .Σήκωθηκα και πήγα στην τουαλέτα ,ή ώρα ήταν 6  το πρωί, και εγώ φαινόμουν ότι είχα έλλειψη ύπνου και τα μάτια μου πρόδιδαν πως είχα κλάψει πολύ Μπήκα αμέσως να κάνω ένα ζεστό μπάνιο .
Γιατί δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου ; Γιατί συνεχίζει ή ζωή να μου τον ξανά θυμίζει ; Μέχρι τώρα είχα προσπαθήσει να τον ξεχάσω δεν μπορώ πια να με τραβάει άλλο κάτω δεν θα τον ξαναδώ γιατί με άφησε ,με άφησε λεγοντας μου πως δεν μου άξιζε ήθελα να το  πιστέψω ακόμα θέλω άλλα δεν μπορώ γιατί είναι κάποιος πολύ σημαντικός για μένα και την καρδιά μου και επειδή τον αγάπησα τόσο καταλαβαίνω πια ότι για εμένα ή αγάπη είναι πόνος και γι αυτό δεν θα ξανά αγαπήσω κανέναν έτσι όπως αγάπησα τον Στέφανο....

Βγήκα αφού τύλιξα την πετσέτα γύρω από το σώμα μου και έφτιαξα καφέ και κάθισα έξω στο μπαλκόνι για να το πιω αφού αλλαξα τα ρούχα .Ή ώρα είχε πάει 7 και μισή και αποφάσισα σήμερα να κάνω τις δουλειές του σπιτιού και ύστερα να πάω έξω για καμιά βόλτα να εξοικοιωθω και με την πόλη .
Ξεκίνησα έτσι να καθαρίζω το σπίτι και στο τέλος άφησα το δωμάτιο του Αποστόλη μόλις μπήκα μέσα είδα πως το κρεβάτι του ήταν στρωμένο και δεν είχε πειραχτει τίποτ α φαίνεται πως δεν ήρθε χθες το βράδυ μάλλον θα έμεινε με εκείνη την Νίκη .

Έφαγα λοιπόν και πρωινό και μετά άρχισα να ετοιμαζομαι Έβαλα ένα απλό γκρι κοντομάνικο φόρεμα που έφτανε λίγο πιο πάνω απο το γονατο τα άσπρα μου σταρακια ένα μακρύ κολιέ και αμέσως θυμήθηκα το κολιέ που μου είχε χαρίσει ο Στέφανος .Το έβγαλα από το κουτί του και το κοίταξα ήταν τόσο απλό αλλά και τόσο όμορφο

Το Έβαλα και ένιωσα ένα αίσθημα γλυκό καθώς το ακουμπησα και υποσχέθηκε στον εαυτό μου να το φοράω για πάντα .Το Έβαλα μέσα από το φόρεμα σαν φυλαχτό πήρα την τσάντα μου και βγήκα έξω .
Δεν πήρα το κινητό μαζί μου μιας και δεν ήθελα να με ενοχλήσει κανένας και να μην μπω σε πειρασμό φυσικά να μιλήσω εγώ με κανέναν .
Περπάτισα για λίγο βλέποντάς την γειτονιά και χαιρετοντας τους ανθρώπους που θα βλέπω από ότι φαίνεται καθημερινά . Γνώρισα μία πολύ καλή γιαγιακα την κυρία Ευτυχία μία αξιολάτρευτη γυναίκα που με βοήθησε να βρω τη στάση του λεωφορείου και μου έδωσε οδηγίες για να πάω στο εμπορικό και  στις καφετέριες.Α ρχικά πήγα στο εμπορικό για μία βόλτα και βεβαια α γόρασα κάποια πράγματα για μένα και το σπίτι και ύστερα από τα ψώνια πήγα κάτω στην παραλία για να φάω επειδή είχε μεσημεριασει .Βρήκα ενα ωραίο απλό ήσυχο  εστιατόριο και καθισα σε ένα τραπέζι κοντά σε ανεμιστήρα.Παρήγγειλα ρύζι με μπιφτέκι και φρέσκο χυμό πορτοκάλι .Μόλις μου τα έφερε άρχισα να τρώω ,διαβάζοντας επίσης το βιβλίο που είχα ξεκινήσει προχθές Ανεμοδαρμένα ύψη και το είχα λατρέψει .
Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και κοιτά ζοντας την ώρα είδα πως είχε πάει πέντε ,πληρωσα το λογαριασμό και ρώτησα τον ευγενικό ταμία να μου πει που βρισκόταν ή βιβλίοθηκη και μετά από μία στάση μου για να πάρω έναν καφέ είχα φτάσει σε ένα από τα πιο υπέροχα μέρη .Πήγα αμέσως και κάθισα σε ένα τραπέζι το οποίο είχε παράθυρο και πολλά δέντρα και ένιωσα πως α υτο θα είναι το αγαπημένο μέρος μου για διάβασμα .

Δεν το αντιλήφθηκα ότι ή ώρα είχε περάσει όταν μία κοπέλα ήρθε και με πλησίασε.
"Εμ γεια σου ."μου είπε ευγενικά και σηκωσα το κεφάλι μου να τη δω .Ήταν αρκετά όμορφη .

Της χαμογελασα και απάντηση
"Γεια ."
"Σε πειράζει να καθίσω και εγώ να διαβάσω εδώ ;"
Με ρώτησε ευγενικά .
"Ναι φυσικά κανένα πρόβλημα κάτσε ."
"Ευχαριστώ"είπε εύθυμα και κάθισε .
"Με λένε Ναταλία εσένα ;"
"Ελευθερία ."είπε και αμεσως μου ήρθε στο μυαλό το μοναδικό κορίτσι που είχε αγαπησει ο Αποστόλης .Φανταζεσαι  να είναι αυτή είπα απο μέσα μου και άρχισα να την ρωταω διάφορα .
Έμαθα πως είναι στην ίδια ηλικία με εμένα και πώς θα σπουδάσει ιατρική και αυτή .Μου είπε πως δεν έμενε πάντα εδώ είχε μετακομίσει πριν κάτι χρόνια .Όσο συνεχιζα να μαθαίνω για αυτήν όλο και μεγάλωναν οι πιθανότητες να είναι αυτή ή Ελευθερία του Αποστόλη.
"Αχχ κλείνει σε λίγο ή βιβλίοθηκη κρίμα και περνούσα τόσο ωραία ."είπε μόλις κοίταξε την ώρα της.
"Ναι κρίμα ."είπα και κοίταξα έξω βλεποντας πως έχει σκοτεινιάσει
"Λοιπόν μιας και δεν έχεις αυτοκίνητο να πας σπίτι σου θες να σε πάω εγώ ;"με ρώτησε

"Όχι δεν πειράζει δεν θέλω να σε βάλω σε κόπο ."
"Μπορεί να περναω και εγώ από εκεί που μένεις πες μου την διεύθυνση σου "
Της το είπα
"Τέλεια ακριβως 3 τετράγωνα πίσω από το σπίτι μου ."
"Σίγουρα Ελευθερία μη σου πέσω βάρος ;"
"Αστειευεσαι τώρα λοιπόν ετοιμασου και έρχομαι σε δύο λεπτά .Της εγνευσα θετικά και βολεψα το βιβλιο μου και πήρα τις σακούλες .Σε λίγο από ένα λεπτό είχε έρθει και κατευθυνθηκα με προς το αυτοκίνητο της .
Μόλις φτάσαμε στο διαμέρισμά μου έγραψα τον αριθμό τηλεφώνου της και και της έδωσα τον δικό μου .Την καληνύχτησα ευχαριστώντας την και την ευχαριστησα ενώ αυτή μου είπε πως θα με πάρει τηλέφωνο αύριο για να συναντηθουμε.
Αφού έφυγε ανεβηκα πάνω και άνοιξα την πόρτα .Αμέσως αντικρισα πολλά άτομα να κάθονται ή να χορεύουν και αμεσως κατάλαβα πως ο Αποστόλης ε υθυνοταν για αυτό .
Αμέσως φώναξα το όνομα του και εμφανίστηκε μπροστά μου με ενα ηλίθιο χαμόγελο προδίδοντας πως είχε μεθύσει υπέροχα είπα από μέσα μου και τα νεύρα μου τσιτωθηκαν .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γεια σας τι κάνετε ; Ελπίζω καλά ... Λοιπόν πως σας φαίνεται ή εμφάνιση της Ελευθερίας ; Λέτε να παίξει κάποιον ρόλο για την εξέλιξη της συνέχειας ;;;

Θα τα πούμε σύντομα φιλιακια πολλά και μην ξεχασετε να κάνετε vote