Μη με αφήσεις

Κεφάλαιο 36

Λίγοι μήνες αργότερα.

Τα πράγματα είχαν αλλάξει αρκετά. Η τρίτη λυκείου είχε έρθει στο τέλος της όπως και  ολόκληρη η σχολική  μου ζωή.
Οι φίλοι παλιοί αλλά και καινούριοι θα περνάμε όλοι  νέους δρόμους για την ζωή μας .
Οι σχέσεις μου με την Νικολέτα και τον Ιάκωβο είχαν μείνει ίδιες όσο δυνατές ήταν και πριν και με τον Αποστόλη πιο πολύ. Με τον Μανο δε μιλούσαμε σχεδόν καθόλου τον ένοιαζε μόνο το τσιγάρο το ποτό και το σεξ τίποτα άλλο...
Σήμερα λοιπόν περιμέναμε ο καθένας απο εμας στα σπίτια μας να έρθουν στο σπίτι οι γονείς με τα χαρτιά που θα έλεγαν αν περάσαμε και αν ναι σε ποιο πανεπιστήμιο θα σπουδάζαμε.
Εγώ είχα δηλώσει ψυχολογικές σπουδές στην Θεσσαλονίκη ,η Νικόλ για βρεφονηπιαγωγός ,ο Ιάκωβος κάτι που είχε σχέση με πληροφορική και ο Αποστόλης ιατρική! Ναι και εγώ δεν θα το φανταζόμουν ποτέ αλλά είναι εξαιρετικός μαθητής.
Καθώς σκεφτόμουν άκουσα το κλειδί να ανοίγει την πόρτα και το άγχος άρχισε να με κατακλύζει .
Το κεφάλι της μητέρας μου φάνηκε και η έκφρασή της ήταν σοβαρή .Κάτι δεν μου άρεσε .
Την πλησίασα με όλο μου το σώμα να τρέμει και την Ρώτησα
"Λοιπόν πήρες τα αποτελέσματα;"
Η μαμά με κοίταξε και με ακόμη πιο σοβαρή φωνή μου απάντησε
"Καλύτερα να καθίσεις κάτω." την κοίταξα και ένιωσα τα μάτια μου να υγραίνουν και την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Κάθισα στον καναπέ και μετά έκανε το ίδιο και η μαμα μονο που κρατούσε κάποια χαρτιά στο χέρι της.
"Λοιπόν αγάπη μου να μη σε κρατάω σε αγωνία ." την κοίταξα με αγωνία και συνέχισε
"Πέρασες σε αυτό που ήθελες γλυκιά μου και σε δύο μηνες φεύγεις Θεσσαλονίκη !!!" με τσιριχτή φωνη και ένιωσα την μεγαλύτερη ανακούφιση στη ζωή μου ενώ σηκώθηκα και άρχισα να ουρλιάζω απο τη χαρά μου.Αμέσως αγκάλιασα την μαμά μου και με κοίταξε δακρυσμένη.
'"Ναταλιτσα μου το ήξερα πως θα τα κατάφερνες λοιπόν σήμερα θα σε βγάλω έξω δεν θέλω καμία άρνηση οκ;"
"Ναι μανούλα μου ότι θες εσύ."
Σε λίγο χτύπησε στο skype ο μπαμπάς και εγώ με την μαμά καθόμασταν και του μιλούσαμε πάνω από 3 ώρες .Μόλις τελειώσαμε η μαμά μου πήγε να πάρει έναν υπνάκο μέχρι να ερχόταν η ώρα για να βγούμε έξω και εγώ έστειλα μήνυμα στην Νικόλ για το πως ήταν τα αποτελέσματα της και αμέσως μου απάντησε πως πέρασε για βρεφονηπιαγωγός εδώ που μενουμε και ο Ιάκωβος το ίδιο και αυτός θα σπούδαζαν στην ίδια πόλη χαιρόμουν πάρα πολύ για αυτούς αλλά στεναχωρηθηκα που θα απέχουμε αρκετό δρόμο ξέρω όμως πως και σε διαφορετικές ηπείρους να ήμασταν δεν θα ξεχνιόμασταν ποτέ.Έστειλα μήνυμα και στο Αποστολη αλλά δεν απάντησε και έτσι μπήκα να κάνω ενα μπάνιο γιατί η ώρα για να φύγουμε πλησίαζε και η μαμά μου ηδη ετοιμαζόταν.
Αφού ετοιμαστήκαμε σε 2 ώρες είχαμε φτάσει σε ένα πανέμορφο εστιατόριο με προβλήτα και η θεα απο κάτω ηταν θαλασσα .Έπρεπε να το παραδεχτώ ηταν απο τα καλύτερα μέρη που έχω βρεθεί.
"Ναταλία για πες μου ποια θα ήταν η γνώμη σου αν ξαναμενα κοντα με τον μπαμπά σου ;"
Με ρώτησε καθώς έπινα σαμπάνια και αμέσως της χαμογελασα .
"Φυσικοτατα μαμά το ρωτάς κι όλας ξέρεις πως η απόσταση δεν κάνει τίποτα  η αγάπη δεν μπορεί να μείνει αν είσαι μακριά από τον άλλο γιατί ξεκινάς και τον ξεχνάς και θέλεις να αναζητήσεις για κάτι άλλο." είπα και ένιωσα κάπως περίεργα στο στομάχι σαν μαχαιριές  σαν να μου λέει το ίδιο μου το σώμα 'για τον εαυτό σου μιλάς;'
Η μητέρα με κοίταξε μεταξύ αστείου και σοβαρού και με ρώτησε
"Καλά απο ποτε έγινες τόση απαισιόδοξη με τον έρωτα; Μήπως φταίει από όταν έφυγε ο Στέφανος;"
Σηκωσα τους ώμους μου αδιάφορα χωρίς να την κοιτάξω ήπια άλλη μια γουλιά και της είπα
"Μπορεί και αυτός μπορεί και το ότι τώρα που έχω πια μεγαλώσει βλέπω τα πράγματα από άλλη μεριά .Ξέρεις ούτε στο γάμο δεν πιστεύω πια !"
Ένιωσα πως με κοιτούσε ανήσυχη πια αλλά εγώ ήμουν επικεντρομένη στην θάλασσα καιρό είχα να τα πω μαζί της.
"Ναταλία έχω να σου πω κάτι σχετικα με αυτόν τον Στέφανο." σκεφτόμενη λίγο αποφάσισα να μη την αφήσω να συνεχισει γιατί ήθελα να τον ξεχάσω το ήξερα πια όσο και να με στεναχωρούσε πως δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτέ .
"Μαμά δεν θέλω να πούμε τίποτα για αυτόν ήταν ένας μικρό ενθουσιασμός και τίποτα άλλο." αυτά τα λόγια με πλήγωναν όσο σκληρά κι αν ήταν .
Η μαμά μου με κοίταξε με μια λυπη να αναδιεται στο βλέμμα της και είπε
"Εντάξει θα το σεβαστώ αλλά θα πω μια τελευταια κουβέντα για αυτό το θεμα και θέλω να το βάλεις καλά στο μυαλό σου 0σο και στην καρδιά σου οι πρώτοι έρωτες σαν και αυτοι δεν ξεχνιούνται ποτέ όσο και να το θέλεις πίστεψε με γιατί αν τον δεις ποτέ μπροστά σου θα νιώσεις σαν την πρώτη φορά που χτύπησε η καρδιά σου για αυτόν.Κανένας άλλος δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτό ρο συναίσθημα."τελείωσε
Συνέχιζα να την κοιτάω όσο και να ήθελα να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να του έλεγα πως μου άρεσε τώρα δεν μπορούσα έπρεπε να παλεψω για να τον ξεπεράσω έστω και για λίγο κανοντας σχέση με κάποιον που με σκέφτεται .

Το τηλέφωνο φώτισε και ένα μηνυμα φανηκε και έλεγε ' πέρασα ιατρική στη Θεσσαλονίκη είσαι έτοιμη να μείνουμε μαζί;''     -Αποστόλης
Αραγε να ήταν αυτός ο κάποιος σκέφτηκα καθώς πήρα το κινητό στα χέρια μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Θα τα πουμε σύντομα ,loves !