Kalbini Öptüğüm Kadın

Eyvallah

Şimdi sen en güzel şiirlerimin kağıda dökülmemiş halisin. Hani vardır ya hiçbir yerde benzeri olmayan sadece dilde kalan, işte sen benim dilde kalan şiirimsin. Ne yürek dayandı söylemeye ne de akıl unutup atabildi kalbimden. Mısra mısra okusan da faydası yok artık. Satırlar silindi. Şair şiirinden utandı. Daha beraber söylenecek çok şarkı vardı, sana okumak istediğim çok şiir ve içinde biz olan çok kitap vardı beraber okuyacağımız. Ne kitapları okuyabildik beraber ne de şarkıları söyleyebildik. Şiirlerimi de dinleyemedin zaten. Şimdi o şarkıları yalnızca dinlemekle yetinebiliyorum ve her şiirde, her kitap da iki damla süzülüyor gözlerimden. Gözlerimde gözlerin olduğunu hatırladıkça tutmaya çalışıyorum gözyaşlarımı. Lakin bu çok kolay değil bilirsin. Uzun lafın kısası demek isterdim sana şimdi ama uzun acıların kısa tanımı olmadığını da biliyorum. Özetle ben seni çok özledim. Eğer sende hala özleyebiliyorsan beni, bekleme oralarda gel.

Hadi eyvallah...