ผมตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารสำหรับผมและลูกชายตัวน้อยเหมือนอย่างที่ทำทุกวัน ระหว่างที่กำลังตักข้าวใส่ถ้วยคนตัวเล็กก็เดินออกมาจากห้องนอนพอดี เราจึงทานกันไปคุยเล่นกันไปเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา
อ๊อด...อ๊อดดด.....
"ใครมาแต่เช้าเลยฮะม๊ามิ๊"
"เดี๋ยวม๊ามิ๊ไปดูแบมกินข้าวไปก่อนนะครับ"แบมแบมพยักหน้าแล้วสนใจกับข้าวตรงหน้าต่อทันที
ผมเดินมาเปิดประตูดูว่าใครที่มาหาผมแต่เช้าเลย เพื่อนๆ ผมก็มีแค่จุนซูที่รู้ว่าผมพักที่นี้ ค่าห้องก็เพิ่งจ่ายไป ค่าน้ำค่าไฟก็จ่ายแล้ว เอ่ออ...เลิกคิดแล้วไปเปิดประตูดูดีกว่าเนอะ...ฮ่าาา
พอบานประตูเปิดออกคิ้วผมก็แทบจะผูกกันเป็นปมทันที หมอนี่มาทำไมที่ห้องผมเนี่ย ผมส่งสายตาถามเค้าประมาณว่า"มาทำไม" แต่เค้าไม่ตอบแถมยังเบียดผมแล้วเดินเข้าห้องผมเฉยเลยอ่ะ ผมเดินตามเค้าไปยังโต๊ะทานข้าวก็เห็นเค้านั่งลงข้างๆ แบมแบมแล้ว
"นายมาทำไม"ผมถามไปห้วนๆ
"ก็แค่จะมาขอข้าวกิน กินด้วยได้มั้ยครับ"ตอบผมเรียบๆ แล้วหันไปถามแบมแบมต่อ
"อืมม...ได้มั้ยฮะม๊ามิ๊"แบมแบมหันมาถามผม
"เฮ้อออ~~"ผมถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปตักข้าวให้คนหน้าด้าน
"ขอบคุณนะ"ยิ้มหน้าบานเลยนะ หมั่นไส้วุ้ย!!
"รีบๆ กินเลยจะได้ไปส่งแบมเดี๋ยวเข้าเรียนสาย"ผมถลึงตาใส่
"คร้าบบ...ครับ"พูดเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากิน ผมมองยิ้มๆ แล้วกินข้าวต่อ
ไม่นานพวกเราก็กินข้าวเสร็จโดยที่คนมาขอข้าวกินอาสาจัดการกับถ้วยจานเอง ผมกับแบมแบมจึงเข้ามาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนกัน พอเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นคนที่รับอาสาล้างจานนั่งดูทีวีอย่างสบายใจ ทำอย่างกะอยู่บ้านตัวเองเลยนะไอ้หมอนี่