รถยนต์คันหรูแล่นมาหยุดที่ด้านหน้าของมหาลัย ก่อนจะมีเด็กหนุ่มร่างผอมบางหน้าตาหน้ารักเดินลงมา และชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่เดินตามลงมาอีกคน ทั้งสองคนยืนมองตัวอาคารต่างๆ ที่ตั้งอยู่ภายในรั้งมหาลัย ก่อนคนตัวโปร่งจะเดินเข้าไปหาคนที่ตัวเล็กกว่า"แบมครับ ต่อไปนี้ม๊ามิ๊อาจจะยุ่งมากๆ จนไม่ค่อยมีเวลากลับมาหาแบมบ่อยๆ แล้วนะครับ แบมต้องดูแลตัวเองดีๆ นะครับรู้มั้ย ถ้ามีอะไรก็รีบโทรหามิ๊ไม่งั้นก็ปิ๊ทันทีเลยนะ อ๊าาา~ ไม่อยากไปทำงานซะแล้วสิ"นิชคุณสั่งเสียลูกชายตัวน้อยนานสองนาน ก่อนจะทำในสิ่งที่คนอื่นไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก คืออาการที่เรียกว่างอแง ทำให้คนเป็นลูกชายยิ้มขำอาการของคนเป็นม๊ามิ๊ของตัวเองที่นานครั้งจะได้เห็น
"ม๊ามิ๊ไม่ต้องเป็นห่วงเค้าหรอก เค้าโตแล้วนะ เค้าดูแลตัวเองได้แล้ว สบายหายห่วง"แบมแบมตอบกลับพร้อมกับเบ่งกล้ามโชว์ประกอบคำพูด
"ครับโต๊โต...กินก็เยอะแต่ทำไมมันไม่สูงขึ้นเลยล่ะ หืมมม~"ล้อลูกชายก่อนจะขยีหัวจนเส้นผมฟูฟ่อง
"มิ๊อ่ะ...ปิ๊ฮะม๊ามิ๊แกล้งแบมอ่ะ"ยู่หน้าใส่คนเป็นมิ๊ก่อนจะหันไปอ้อนคนเป็นปิ๊ต่อ
"รึไม่จริงล่ะฮึ...ตัวเล็ก"แทคยอนที่เดินตามเข้ามาถามก่อนจะชยีหัวลูกชาย
"หึ! เค้างอนแล้วนะ"เชิดหน้าใส่คนตัวสูงกว่าทั้งสองคนก่อนจะหันหน้าหนี
"ใช่สิ! ไม่รักเค้าแล้วใช่มั้ยล่ะ...ฮึก..."ถามเสียงประชดประชันก่อนจะแกล้งสะอืนออกมา
"โอ๋ๆ คนดีม๊ามิ๊ล้อเล่นนะครับ...ไม่แกล้งแล้วๆ หายงอนนะครับ"ก้มหน้าลงมาให้อยู่ระดับเดียวกันกับคนตัวเล็ก
"............."
"ไม่งอนนะครับเด็กดีเดี๋ยวม๊ามิ๊เอาเบ็นโตะของโปรดมาฝากตกลงมั้ย"ได้ยินเท่านั้นก็ลืมเรื่องราวก่อนหน้านี้ไปทันที ก่อนจะฉีกยิ้มแล้วทวงคำตอบ