[Fic GOTPM] เทวดาตัวน้อยกับม๊ามิ๊จำเป็น [Fanfiction]

Ep.2

เมื่อวานหลังจากหาข้าวหาน้ำให้แบมแบมกินเสร็จผมก็ให้แบมแบมอาบน้ำนอนเลยส่วนตัวเองก็ออกมานั่งคิดเรื่องของแบมแบมว่าจะเอายังไงต่อไปดี นึกขึ้นได้ว่าคุณตำรวจให้เบอร์มาเลยโทรไปถามรายละเอียดและประวัติของแบมแบมและครอบครัวจนพอใจจึงวางสายไป นั่งคิดอะไรอีกนิดหน่อยก็เข้าไปอาบน้ำและเข้านอนตามเด็กน้อยไป

ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างขยุกขยิกอยู่ข้างๆ ตัวจึงลืมตาขึ้นมาดู ปรับสายตานิดหน่อยก็มองเห็นเด็กน้อยนอนซุกตัวอยู่ข้างๆ แขนเล็กกอดผมแน่นหลับตาพริ้ม ผมมองดูก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ เค้าน่ารักกว่าที่ผมคิดเยอะเลย อดไม่ได้ที่จะลูบผมเค้าเบาๆ เด็กน้อยขยับตัวนิดหน่อยก็ลืมตาขึ้นมามองผมพร้อมกับยิ้มร่า ผมยิ้มตอบเค้าไปก่อนจะถามคำถาม

"ตื่นแล้วหรอ นอนต่อก็ได้นะพี่จะไปทำกับข้าวให้กิน"ผมบอก

"ทำไมม๊ามิ๊ไม่แทนตัวเองว่าม๊ามิ๊ล่ะฮะ"ถามผมตาใส

"เออออ...คือออ..."ผมครางไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี

"ม๊ามิ๊ไม่รักเค้าหรอออ"แบมแบมหน้างอทำท่าจะร้องไห้

"ป่าวครับๆ คือ...ม๊ามิ๊ไม่ค่อยชินหน่ะครับ"ผมตอบตามตรง

"แล้วทำไมม๊ามิ๊ถึงไม่ชินล่ะ"แบมแบมถามผมงงๆ

"เอ่อออ"นั้นสิทำไม? จะตอบยังไงดีเนี่ย

"ไม่เป็นไรฮะเค้าไม่อยากรู้แล้ว"แบมแบมตอบก่อนจะคลายอ้อมกอดและเดินเข้าห้องน้ำไป ผมมองตามแผ่นหลังเล็กๆ นั้นไปก่อนจะลุกขึ้นไปเตรียมกับข้าวสำหรับผมและแบมแบมลูกชายตัวน้อยของผม?

ไม่นานนักกับข้าวก็พร้อมทานแบมแบมนั่งรอที่โต๊ะอาหารอยู่แล้วผมยกกับข้าวมาวางไว้ก่อนจะตักข้าวใส่ถ้วนให้แบมแบมและของตัวเอง ก่อนจะนั่งกินกันไปพรางคุยกันไปซึ่งส่วนใหญ่แบมแบมจะเป็นคนพูด เค้าบอกว่าอยากไปที่โน้นอยากทำไอ้นี่อยากได้อันนั้นอยากเล่นอันนี้ไปเรื่อย ผมก็ฟังเด็กน้อยพูดเพลินๆ ทำให้บรรยากาศในการทานข้าววันนี้มันมีสีสันขึ้นมามากๆ เลยล่ะครับ ผมว่าบางทีการที่มีแบมแบมมาอยู่ด้วยมันก็น่าจะดีสำหรับผม แล้วก็สำหรับตัวแบมแบมด้วยเพราะถ้าให้ไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ไม่รู้ว่าแบมแบมจะโดนเด็กคนอื่นแกล้งรึเปล่า ตัวก็นิดเดียวแถมทั้งผอมทั้งบางสูงน้อยกว่าเพื่อนรุ่นเดียวก็ตั้งเยอะ ถ้าต้องไปอยู่คนเดียวนี้น่าเป็นห่วงมากเลยนะ เอาหล่ะผมตัดสินใจแล้วผมจะเป็นม๊ามิ๊ให้แบมแบมจะดูแลเค้าเอง ไม่ว่าคดีความจะเป็นยังไงก็ตามผมตัดสินใจแล้ว แต่...ผมต้องเป็นม๊ามิ๊จริงๆ ดิ ทำไมไม่เป็นแด๊ดดี๊หรือป๊ะป๊าอ่ะ คนหล่อไม่เข้าใจ T_T