แบมแบม part
บ้า...บ้า!...บ้า!...บ้า!! คนฉวยโอกาส! คนนิสัยไม่ดี! คนบ้า! ฮื่ออ...อยู่ดีๆ ก็มาแต๊ะอั๊งคนอื่นเค้าแบบนี้ได้ไง บ้าบอ! ทำไมเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้ จะพูดแต่ละคำออกมาได้นี่แทบจะต้องนอนรอ แล้วตอนนี้มันคืออารายยยยย ใครทำอะไรกับมาร์คฮยอง ฮึ่ย! เขินอ่ะ! ฮื่ออ...ถ้ามิ๊รู้ว่าน้องแบมโดนผู้ชายลวนลามนี่มิ๊ต้องสติแตกแน่ๆ เลย ให้ตายเหอะ! ตั้งแต่เกิดว่าแฟนสักคนยังไม่เคยมี แล้วอยู่ดีๆ ก็มาโดนคนที่ไม่ใช่แฟนหอมแก้ม! จุ๊บเหม่งงี้! แถมยังจะ...จุ...จูบ! เราด้วย บ้าไปแล้ว! บ้าไปแล้ว!! มาร์คฮยองต้องบ้าไปแล้ว! มาร์คฮยองต้องเมาลม? แน่ๆ ใช่ๆ มันต้องเป็นงั้นแน่ๆ โอเค! ได้ข้อสรุปแล้ว! ตอนนี้...การบ้าน ใช่! ต้องทำการบ้าน! ใช่แล้ว
หลังจากที่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าเตียงนอนอยู่นานสองนาน ในที่สุดผมก็ได้ข้อสรุปที่เหมาะสมให้แก่ตัวเองได้แล้ว เอาหล่ะ! ผมสบายใจแระ! ได้เวลาทำการบ้านไม่งั้นส่งไม่ทันแน่ๆ ก็วันนี้ผมเล่นนอนหลับทั้งวันเลยนี่นา เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมผมถึงนอนหลับมาทั้งวันเลยหล่ะ อืม...คิดไม่ออกอ่ะ มันเหมือนมีอะไรติดอยู่ในหัว เหมือนมีภาพรางๆ แต่มันคิดไม่ออก เพราะมาร์คฮยองแหละ! มาร์คฮยองคนเดียวเลย! เพราะตอนนี้ในหัวผมมันมีแต่เรื่องของมาร์คฮยองเต็มไปหมดเลย ฮึ่ย! ไม่เอาดิแบม นายต้องทำการบ้าน ทำการบ้าน! โอเค! ดึงสติตัวเองกลับมาก่อน ตอนนี้นายต้องทำการบ้าน ไม่งั้นโดนตัดคะแนนแน่! ว่าแล้วก็ลงมือทำการบ้านกันเลยดีกว่า
ผมเดินมานั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ เปิดคอมฯขึ้นมาเพื่อที่จะได้เริ่มทำการบ้านที่ทำค้างไว้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี ตอนนี้สมาธิทั้งหมดของผมลงไปอยู่ที่การทำงานทั้งหมด ผมนั่งทำงานมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เวลาร่วงเลยมาจนเกือบจะตีหนึ่งแล้ว สติผมเริ่มจะขาดหายเรื่อยๆ เนื่องจากร่างกายเรียกร้องที่จะพักผ่อน ผมพยายามฝืนเปลือกตาตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ วันนี้ผมสามารถนอนดึกได้เพราะพรุ่งนี้อาจารย์งดคลาส แต่ร่างกายมันไม่ฟังผมเอาซะเลย ให้ตาย! นี่ขนาดนอนมาทั้งวันแล้วนะ นี่แกชักจะนอนเยอะไปแล้วนะ! สงสัยต้องเป็นเพราะมื้อดึกที่เพิ่งกินมาแน่ๆ แบบเคยได้ยินกันบ่อยๆ ใช่ม๊า แบบหนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มจะหย่อนเงี้ย นั้นแหละครับ ผมกำลังประสบปัญหานี้อยู่ งานก็อยากจะทำให้เสร็จนะ แต่หนังตาไม่เอื้ออำนวยเอาซะเลย ผมตั้งใจว่าจะทำให้จบเนื้อหาส่วนนี้ก่อนค่อยไปนอน แต่อยู่ดีๆ ผมก็วูบ...