İNTİKAM ATEŞİ (Tamamlandı)

Bölüm 2

Ablam çığlık çığlığa Okyanus dur öyle sandığın gibi değil diyip bir yandan da çocuğun kafasına bakmaya çalışıyordu. O sırada ablamı kenara ittim. Ablam yere düşmüştü ama sinirden onun bile farkında değildim. Çocuğun üstüne oturup yumruklamaya devam ettim. En sonunda çocuğun erkek arkadaşları elimden almıştı . Dedim ya işte koruma içgüdüsü.

Ablamın bana bagırdıgının yeni farkına vardım. Ablamın en son bırak benim sevgilim dediğini işittim. Kendime gelmemi de bu sağlamıştı. Çocuk ablamın sevgilisiymiş meğerse ben bilmediğim için yanlış anlamıştım.

Gerçeği anladığımda iş işten geçmişti. Hem çocuğun kafasını yarmış hem de yüzünde yaralar açmıştım.

Ablam çocukla birlikte revire gitti. O sırada yakın arkadaşım yanıma Merve koşarak gelip endişeyle ellerimin halini sordu. Ellerimin kan içinde kaldığını o sırada fark etmiştim.

Kendimi düşünmek yerine Merve'yi sakinleştirdim. Benim için  gerçekten üzülmüş ve endişelenmiş görünüyordu. Daha sonra beraber lavaboya gidip elimi temizledikten sonra eve giderken olanları Merve'ye anlattım. Merve de bütün bu olanlara çok şaşırmış ve bir yandan da beni tebrik etmişti. Sonuçta kankalık bunu gerektirir öyle değil mı

Ablam bu yüzden benle bir kaç hafta kadar konuşmamıştı. Çocuğu gerçekten seviyormuş. Bana hiç belli etmese de ayrılıklarına sebep olduğum için beni sorumlu tutuyor gibi gelmişti.

Ben haklı olduğumu düşünüyordum. Sonuçta bir sevgilisi olduğunu bana söylemeliydi. Ben böyle söylediğim zamanda her zaman olduğu gibi hem suçlu hem de güçlüsün Okyanus Hanım diyip daha çok atarlanırdı. Ne yapayım yani ablamı korumak istemiştim. Ama o tam bir şımarık kız çocuğu gibi o iti bana savunmaya devam etmişti.

Çocuk etrafta ablamı sevmediğini onunla oynadığını söylemiş.  Bende bu lafı duyunca çocuğu bir köşede sıkıştırıp gözünü korkutacaktım.

Bir insan önce seviyorum dediği kişinin arkasından daha sonra onunla oynadım der mı bu ne biçim bir ikiyüzlülüktür.

İki yüzlü insanlardan her zaman nefret etmişimdir.  

Bu yüzden de okul çıkışında ablama arkadaşımla bir işim olduğunu söyleyip çocuğu takip etmeye başladım. Okuldan çıkarken yanında arkadaşları da vardı. Bende mecburen onların gitmesini beklemiştim. 

Arkadaşlarının yanından ayrıldıktan sonra önünü kestim. Yüzünde ki ifadeden beni hiç beklemediği belliydi. Beklemesi zaten çok saçma olurdu.

-naber bilader duydum ki ablam hakkında orda burada konuşuyormussun. Seni uyarmak için geldim. Ablam hakkında bir daha konusursan... dedim çocuk lafımı kesip

-Konuşursam ne olur? Ağız benim değil mi? İstediğimi konuşurum. Sana mı soracağım küçük? Dedi.

Ben gerçekten çocuğun ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım. Daha önce benden yediği dayağın izleri silinmeden yenisinin açılmasını istermiş gibi bir hali vardı. Demek ki kaşınmak istiyordu bende kaşımasına kaşırdım. Ama ben sabrediyordum.

-hayırdır öğle arası yürek felan mı yedirdiler sana?

-kızım o zaman benim boşluğuma denk geldi. Şimdi beni dövemezsin
deyip üzerime yürümesiyle yüzüne yumruğu yemesi bir oldu.

Benden böyle bir atak beklemediğinden sersemledi. Hamle yapmak için hareketlendiğinde erkekliğine tekmeyi geçirdim. İki büklüm şeklinde yere düştüğünde ben tekmelemeye devam ettim.

Zamanın nasıl geçtiğini etrafımıza bu kadar insanın hangi ara toplandığını anlamadım. İçlerinden biri beni durdurmaya çalıştığında etraftaki kalabalığın bana korku dolu gözlerle baktıklarını anlamıştım.

Yine aynı şey olmuştu kavga ederken kendimden geçmiştim. Çocuğu dövmeyi bırakıp oradan uzaklaştım. Üstümü başımı düzeltmek için ilk blduğum mekana girip temizlendim bu şekilde eve gidersem hem babam hemde ablam çok endişelenirdi. Burada temizlendikten sonra eve hiçbir şey olmamış gibi gittim.

Ablamın sınıf arkadaşları ise kendimden büyük bir erkeği dövdüğüm için hem benle dalga geçerlerdi hem de benden korkarlardı. Bu benim işime de gelirdi..

O günden sonra kimse ablama çıkma teklifi etmemişti ve bu yüzden de mezuniyetine tek başına katılmak zorunda kalmıştı.

Kısacası ablamı komple koruma altına almıştım. Ablamla aramız düzelmiş olsa da bu durumdan hoşnut olmadığı bariz belliydi.

O zamandan sonra hayatım da çok değişmişti.