İNTİKAM ATEŞİ (Tamamlandı)

Bölüm 1

Arkadaşlar bu benim ilk yazdığım kitap oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.. :)

Ben Okyanus adım gibi bazen hırçın, dalgalı bazen de durgun, sessiz sakin bir yapıya sahibim. Yaşım 20 ama kendimi 200 yaşında gibi hissetmem ne kadar doğru bilemiyorum. 1.68 boylarında, 60 kilo ağırlığındayım. Babamın dediğine göre meliz alası gözlere sahibim. Meliz alası rengi nasıl oluyor diye sorarsanız bilmiyorum göz rengim işte.

Babam öyle söylediği için soranlara hep öyle cevap verirdim. Tabi bunların hepsi babamın ölümünden önceydi. Artık kimseyle göz göze gelmiyorum. Kimse göz rengimi sorsun istemiyorum. Her şeyi geçtim kimseyle muhabbet etmek istemiyorum. Babamla birlikte herkesi gömdüm bende.

Sanki damarlarımda ki bütün kanlar çekildi. Kimsem yokmuş şu hayatta tek başıma kalmış gibi hissediyorum. Sanki ciğerlerim sökülüyor. Bu yüzden yaşadığım yeri değiştirme kararı aldım. Tabi buna ne kadar yaşamak denirse o kadar yaşıyordum işte.

Bu şehirdeki insanlar, mekanlar hatta yoldaki kaldırım taşları bile bana babamı hatırlatırken ben bu memlekette daha fazla yaşayamazdım.

İstanbul'a taşınıp ablamla yaşayacaktım. Onu da yeterince yalnız bırakmıştım artık onunla da ilgilenmeliydim. Çünkü bu hayatta ailemden bana kalan tek kişiydi. Artık ne olursa olsun ona sahip çıkıp onu koruyacaktım.

Hayatta en değer verdiğim varlığımı kaybettim. Hem de bir hiç uğruna... Görülecek hesabım olmasa bu kadar dayanabilir miydim bilmiyorum. Tabi birde ablamı tek başına bırakmakta var.

Babamı kaybettik zaten birde ben gidersem ablam iyice savrulurdu. Artık ne annemiz vardı başımız da ne de babamız birbirimizden başka kimsemiz yoktu.

  Ne olursa olsun bundan sonra iki şey için yaşayacağım. Ablam ve babamın intikamı için.

Aklımda bir sürü düşünceyle evden çıktım. Bir an önce gidip bilet almam gerekiyor. Ablam babamın cenazesini kaldırdıktan sonra giderken beni de götürmek istemişti ama ben kabul etmemiştim. Çünkü babamı öldüren şerefsiz hala burada Antalya'daydı. Geçenlerde öğrendim ki İstanbul'a gitmiş. Neden gittiğini bilmiyorum ama benim İstanbul'a niye şimdi gitmem gerektiğini iyi biliyorum.

Ablama bu durumu açıklamayacağım tabi ki sadece yanında olmak istediğim için sanacak.  Bu hem onu hem de kendimi korumam için önemli.

Ah ablacım benim,  ben seni  o adamdan nasıl koruyacaktım. Hiç bir şeyi bilmiyordum.  Ama onu bir şekilde koruyup kollayacaktım.

Bu arada ablam demişken ablamı anlatayım biraz. İsmi Nehir. Ablam 24 yaşında ve edebiyat öğretmeni. 2 yıldır İstanbul' da çalışıyor. Ablam bu zamana kadar bana hem ablalık hem annelik yaptı. O çok küçükken bile beni koruyup kollardı.. Koyu kahve gözleri ve kestane rengi saçlarıyla gerçekten çok güzel görünüyordu.

Benden daha fazla sorumluluk sahibi ve aklı basındaydı. Kısacası o ailenin iyi çocuğu bense kötü çocuğuydum hep.

O çok masumdu. Ortalama bir boyda olması da onu daha masum ve savunmasız gösteriyordu. Ben büyüyünceye kadar o beni koruduğu için bende büyüdükten sonra onu korumuştum. Tabi bazen yanlış anlaşılmalarda yapmış olabilirdim. Yani şu hayatta yanlış anlaşılmalar olabilir değil mı?

GEÇMİŞTEN BİR GÜN

Okuldan çıktım eve doğru gidiyordum. Ablam o sıralarda lise sonda okuyordu bense daha yeni liseye başlamıştım. Ablam okul çıkışı beni bekleyecekti aslında. Ama bahçede ablamı bulamamıştım. Etrafa bakındım yoktu. Her tarafta ablamı arıyordum. Gerçekten çok merak etmiştim. Daha sonra ablamı bir köşe başında bir erkekle gördüm.

Ablam yapma diyorum sana biri görecek yapma bırak kardeşim bekliyor falan diyordu. Ben çocuğun ablamı sıkıştırdığını düşünüp gidip çocuğun kafasına taşı geçirmiştim.

Ablam çığlık çığlığa Okyanus dur öyle sandığın gibi değil diyip bir yandan da çocuğun kafasına bakmaya çalışıyordu. O sırada ablamı kenara ittim. Ablam yere düşmüştü ama sinirden onun bile farkında değildim. Çocuğun üstüne oturup yumruklamaya devam ettim. En sonunda çocuğun erkek arkadaşları elimden almıştı . Dedim ya işte koruma içgüdüsü.

Ablamın bana bağırdığının yeni farkına vardım. Ablamın en son bırak o benim sevgilim dediğini işittim. Kendime gelmemi de bu sağlamıştı. Çocuk ablamın sevgilisiymiş meğerse ben bilmediğim için yanlış anlamıştım. Gerçeği anladığımda ise iş işten geçmişti.

Arkadaşlar ilk bölüm biraz sıkıcı oldu farkındayım ama ilerleyen bölümler aksiyon ve macera dolu  lütfen okumaya devam edin sevgilerimle....