Ela'm

*3*

Ben senden benim olmanı istemedim ki

Ben senden beni sevmeni istemedim ki

İstedim sadece hiç kimseyi sevme...

Aksiyonlu günümün üstünden tam 2 hafta geçti. Ama hala boşluktayken kendimi o derin bakan siyah gözleri düşünürken buluyordum. Merak ediyordum. O gece ona bir şey olacak diye telaşımdan neden vurulduğunu bile soramamıştım ya da neden hastaneye gelemediğini. Tehlikeli bir adam olduğu heybetinden, bakışlarından bile belliydi zaten. Ama başı beladaydı neden olduğuna dair en ufak bir fikrim bile olmadığı bir şekilde. Çok kısa zamanda çok etkilemişti beni. O umursamaz rahat tavrı mıydı yoksa sağlam özgüveni miydi bilmiyorum ama etkilenmiştim işte. Simsiyah gözleriydi herhalde en etkileyici olanı. Ama böyle olması hiçbir şeyi değiştirmezdi. Ne kadar çok etkilenirsem o kadar çok yaralanırdım. O kadar ağır olurdu darbeler. O yüzden önemi yoktu ne kadar etkileyici bir adam olduğunun. Onun da dediği gibi "başka şartlarda tanışmalıydık..."

Geçen 2 hafta içerisinde iş yerime iyice alışmıştım, burada çalışanlara da. Arkadaş sayılırdım artık onlarla. Gerçi beni çok yüzeysel tanıyorlardı ama anlamışlardı daha fazlasını paylaşmayacağımı ve bunu böyle kabul etmişlerdi. Beni böyle kabul ettikleri anda ısınmıştım onlara biraz daha. Yeni başlangıcımda her şey yolunda gidiyordu. Şu an ailesine kötü haberi vereceğim küçük hastamın kan sonuçları dışında...

- Kan sonuçları biraz korkutucu görünüyor. Başka bir doktor arkadaşıma da danıştım sizi boş yere telaşlandırmak istemedim ama oğlunuzda lösemi başlangıcı var. Çok üzgünüm.

Ebeveynlerin gözlerimin önünde çöküşünü görebiliyordum. Anne çoktan ağlamaya başlamıştı. Baba ise güçlü durmaya çalışıyordu ama onunda içine doğru ağladığını görebiliyordum.

- Lütfen güçlü olmaya çalışın. Henüz başlangıcında, erken teşhis ettik hastalığını. Kurtulma şansı çok yüksek. Üstelik o çok güçlü bir çocuk ben bu hastalığı yeneceğine yürekten inanıyorum. Sizinle artık iyi bir onkolog arkadaşımla beraber ilgileneceğiz. Herhangi bir şeye ihtiyacınız olursa çekinmeyin lütfen.

Acılı aile teşekkürlerini sunarak çıktı odamdan. Zordu kötü haber vermek ama soğukkanlı olmak zorundaydık. Başka hastam yoktu şu anda ve mesai de bitmek üzereydi zaten. Çıkmak için hazırlanmaya başlamıştım. Özge geldi odama, daha yakındık artık onunla da.

- Çıkıyor musun? Ben de bizimkilerle dışarıda bir iki bir şey içicez gelmek ister misin diye soracaktım.

- Yarın nöbetçiyim erken yatsam iyi olur. Pas geçiyim bu seferlik, bir dahakine katılırım size.

- Hadi ama bence biraz gevşemeye ihtiyacın var. Hem bir tane içer dönersin olmazsa, erkenden de yatarsın merak etme.

Bir tane içmek belki gevşetirdi gerçekten, hem uyku öncesi bir içki hiç fena olmazdı daha deliksiz uyurdum.

- Peki, ama bir tane içer giderim, darılmak yok ona göre.

- Tamam yok izci sözü dedi sevecen gülüşüyle.

Hastanenin yakınlarındaki bir pub'a gelmiştik ve ben bir bira söylemiştim. Aslında daha çok rakı insanıydım ama bu ortama pek uymuyordu. Yiğit, Duygu ve Özge vardı. Özgenin nişanlısı da gelecekti, yoldaydı. Hastanede görmüştüm bir iki sefer ama tanışmamıştık hiç. Biz içmeye devam ederken Özgenin nişanlısı Kemal yanında Murat Erşahin adında bir iş arkadaşıyla birlikte geldi. Tanışma faslından sonra Kemal nişanlısının yanına oturunca Murat da tek boş yer olan benim yanıma oturdu. Ben biramı içene kadar sohbet ettik. Kibar ve kendine güvenli bir adamdı. Yakışıklıydı da doğrusu. Çok zararsız duruyordu. Tehlikeli bir duruşu yoktu, derin bakan siyah gözleri de yoktu. Renkli gözlü kumral bir adamdı. Neden siyah gözler aradığım sorusunu ise görmezden geliyordum cevabını bilmek istemeyerek. Bana olan ilgisini de hissedebiliyordum tavırlarından. Özgenin beni özellikle çağırdığından şüphe etmeye başlamıştım ama umursamadım. Rahatsız edici bir adam değildi. Keyifli bir sohbet kimseye zarar vermezdi. Ama sadece o kadar, keyifli bir sohbet... Biram bitince gitmek için hazırlandım.