BTS'in Başı Türklerle Dertte

♈34.Okul Mu?♈

ELİF

Masaya son tabağı da koyduktan sonra bir kaç adım geriledim ve hazırladığım masaya baktım. Bir kap su, yarım domates ve biraz da kimchi. Ne! O yamyamlar evi bastığı için evde yemek yok, ben ne yapabilirim ki bu durumda.

Derin bir nefes aldım ve arkamı döndüm fakat dönmemle kapıda beni izleyen taehyungu görmem bir oldu. Küçük bir çığlık atarak geriye doğru zıpladım haliyle. Ah... Neden sessiz sedasız geliyor ki. Beni korkutmak hoşuna mı gidiyor?

-ya sen manyak mısın, neden sessiz sessiz bekliyorsun arkamda.

Omuz silkti ve yaslandığı yerden ayrıldı. Ardındansa beni takmadan salona ilerledi ve koltuğa oturup telefonuyla ilgilenmeye başladı.
Bu... Sinir bozucu.

Bir kaç adımda yanına gittim ve karşısına oturdum.

-Taehyung ada nerede kaldı. Bu salak marketin yerini bilmiyor ya kaybolduysa.

Dediğimde ağzında bir şeyler homurdandı fakat duymadım.

V
-umarım.

Derin bir nefes alarak yerimden kalkacaktım ki o sırada zil çaldı. Oturduğum yerden kalktım ve hızlı adımlarla kapıya gittim. Kapıyı açar açmaz ada gürültülü bir şekilde içeri daldı ve elindeki poşetleri yere bırakıp koltuğun üzerine kuruldu.

Ada
-gençlik özlediniz mi beni?

Dediğinde gözlerimi devirdim.
Bir yandanda yerdeki poşetleri almaya çalışıyordum.

-yaa... Ne demezsin. Özlemimden şuracıkta bayılacaktım ki sen geldin.

Ada
-yiiiii. Ni dimizsin. İzlimimdin şiricikti biyiliciktim ki sin gildin.

Sinirden dişlerimi sıkmaya başladım.

-kes şunu ada.

Bu halime sırıttı. Tam tekrar mezeleyecekti ki aklına bir şey gelmiş gibi durdu.

Ada
-ya gençler o değilde giderken bir salakla çarpıştım-

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

-çocuğa bir şey oldumu.

Bu dediğime gözlerini devirdi ve başının altındaki yastığı dikleştirdi. Ardından kendine daha rahat bir pozisyon bulup devam etti.

Ada
-hahaaaa. Çok komik. Unutturmada bi ara güleyim.

Poşetleri mutfağa bıraktıktan sonra içindeki yiyecekleri tek tek masaya dizdim. İşim bitince tekrar salona geçtim.

-hadi yemek hazır.

İkiside oturdukları -daha doğrusu yattıkları- koltuktan kalktılar ve mutfağa girdiler. Ardından hepimiz masanın etrafına dizildik ve yemeğimizi yemeye başladık.

Yemektan sonra masayı toplamaya başladım. Ta ki taehyungun sesini duyana kadar

V
-elif ben diğer eve gidiyorum sen geliyor musun?

Dediğinde sıkıntıyla saçlarımı karıştırdım.

-hayır, ben adanın okul işlemlerini halledeceğim.

O sırada ada salondan bağırmaya başladı. Bunun üzerine kulağımı tıkadım. Kesinlikle sesi kedi viyaklaması gibi ve bu iğrenç.

Ada
-yhaa!! Ne okulu. Ben buraya okuldan kaçmak için geldim zaten.

Ellerimi kulaklarımdan çektikten sonra ben de bağırdım.

-hiç kusura bakma! Madem sen benim cezamsın, okulda senin cezan olacak!