Kidnapped By My Mate?

Hoofdstuk 17

De volgende ochtend stond ik met een pollepel en een pan naast Ryan zijn bed. Het was rond acht uur, dus was het tijd voor hem om op te staan en zijn laatste opdracht te doen. Ik had alles aardig goed voorbereid, al zeg ik het zelf.

Met een grote grijns sloeg ik een paar keer hard met de lepel op de pan. Dit heb ik zelf al vaak meegemaakt toen iemand anders het deed en ik op bed lag, waardoor ik kan vertellen dat dit één van de ergste manieren is om wakker te worden. Nu mag ik het gewoon eindelijk een keer doen!

Mijn grijns was al snel verdwenen, want Ryan mompelde iets onverstaanbaars, draaide zich om en snurkte verder. Even dacht ik na. Wat moest ik nu doen?

Ik begon te schreeuwen en te gillen terwijl ik op de pan sloeg en het was een verschrikkelijk geluid. Ryan werd versuft wakker en keek me boos aan.

'Wat doe je hier zo vroeg?'

Ik wist dat hij er geïrriteerd van zou worden, maar met zijn haar dat letterlijk overeind staat en zijn slaperige hoofd kon ik hem gewoon niet serieus nemen. Dus deed ik wat ik beter niet had kunnen doen, ik schoot in de lach.

Hij werd alleen maar chagrijniger en sloeg zijn deken over zijn hoofd heen.

'Oké, sorry. Het is tijd voor je derde opdracht. Je weet wel, de opdracht waar je een hele dag als een meisje rond gaat brengen.'

Jup, dat was mijn meesterplan, hem verschrikkelijk voor schud zetten. Ieder meisje brengt zijn dag anders door, dus had ik maar besloten om de dingen te gaan doen die ik het leukste vond. En met het leukste bedoel ik waar ik hem het best mee kan irriteren.

Hij negeerde dus ik nam een aanloopje en sprong vol op hem. Het moment dat ik landde hoorde ik een luide "oef".

Hij duwde mij van zich af en ging overeind zitten.

'Waarom zo vroeg?' Herhaalde hij zijn vraag.

'Dan hebben we meer tijd. Plus, hoe eerder we beginnen, hoe eerder je er vanaf bent.'

Een half uur later stonden we allebei in onze pyjama's voor de inmens grote spiegel in één van de badkamers. Ryan zijn gezicht stond vermoeid en een beetje angstig. Mijn gezicht was het tegenovergestelde, mijn ogen straalden en ik had een grote glimlach.

'Het eerste wat we gaan doen is een maskertje op doen,' vertelde ik hem.

Hij keek me niet begrijpend aan. Ik zuchtte even en pakte dan een paar maskertjes erbij. Luke en Max hadden deze uitgezocht waardoor er allerlei kleuren bij waren, van fel groen naar pimpel paars. Ik gaf een babyroze aan Ryan en pakte voor mezelf een chocoladebruine.

Ik had verwacht dat het opdoen ervan bij Ryan geen problemen zou zorgen, maar ik had ongelijk. Ik had Ryan namelijk mijn enige haarband gegeven zodat hij niks in zijn haar zou smeren, alleen op één of andere manier zat het overal.

Zelf moest ik ook heel erg oppassen. Ik had mijn haren wel in een knotje gedaan, maar toch wist het spul zich altijd een weg te vinden naar mijn gezicht en nu ook mijn haar.

Toen ik vond dat het aardig goed op mijn gezicht zat, wastte ik mijn handen en focuste me daarna op Ryan die er nog steeds mee zat te klungelen. Hij keek even op, zag mijn gezicht en schoot keihard in de lach.

'Het lijkt wel alsof je met je gezicht vol in koeienstront bent gevallen,' kwam er met veel moeite uit.

Ik rolde met mijn ogen, maar kon het niet laten om mee te lachen.

'Heb je zelf al in de spiegel gekeken?' Vroeg ik hem daarna.

Net nadat ik het had gezegd besefte ik me pas hoe dubbel dat klonk.